ΑΠΩΛΕΙΑ. Ηταν πάνω στην καλύτερη στιγμή της συγγραφικής του διαδρομής. Τα δύο βιβλία που είχε προλάβει να εκδώσει έγιναν δεκτά από την κριτική με θέρμη και επιβράβευση. Ο συγγραφέας τους, ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος, δεν πρόλαβε όμως να γράψει άλλα. Εφυγε από τη ζωή χθες το μεσημέρι, σε ηλικία 48 ετών, από ανεύρυσμα που υπέστη στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου.
Ολο αυτό το διάστημα ήταν κλινικά νεκρός σε αθηναϊκό νοσοκομείο. Χθες πέρασε οριστικά στην άλλη όχθη, αφήνοντας βωβούς τους πολλούς δικούς του φίλους από τον χώρο του βιβλίου αλλά και των εφημερίδων, όπου βιοποριζόταν ως διορθωτής, την οικογένειά του και τους φίλους του αγαπημένου του αδελφού, του σκηνοθέτη Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου. Θα τον αποχαιρετίσουν όλοι αύριο Παρασκευή 10 Ιανουαρίου, στις 2.30 μ.μ. από το νεκροταφείο Καισαριανής.
Το πρώτο βιβλίο του κυκλοφόρησε το 2004 από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Τίτλος του «Η σκεπή». Μια συλλογή διηγημάτων για πρόσωπα που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, σε μικρές ή μεγάλες καμπές της ζωής τους.
Το δεύτερο βιβλίο του ήρθε μόλις πέρυσι, στις εκδόσεις «Πατάκης». «Πόλη παιδιών» ο τίτλος του, μυθιστόρημα. Και σ’ αυτό για πρώτη φορά άγγιξε, με την ευαισθησία του συγγραφέα, ένα θέμα για το οποίο είχε και προσωπική εμπειρία: τις Παιδουπόλεις, που υπήρχαν από τον Εμφύλιο και μετά. Ηταν μια ξεχωριστή, ευαίσθητη και επιτυχημένη προσέγγιση της προσωπικής μνήμης, και της πρόσφατης ιστορίας. «Πρέπει να μπορέσουμε να δούμε το θέμα πιο νηφάλια», έλεγε σε συνέντευξή του στην «Κ». «Λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη των παιδουπόλεων και όσοι τη γνωρίζουν, νομίζουν ότι λειτούργησαν μετά τον Εμφύλιο. Αυτό το βιβλίο έρχεται να δείξει μια πραγματικότητα που αγνοούμε και μας δείχνει όψεις του σήμερα. Γράφοντας αυτό το βιβλίο, συνειδητοποίησα ότι πολλά μικρά παιδιά σήμερα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που κάποτε αντιμετώπιζαν τα παιδιά στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70. Οι παιδουπόλεις ξεκίνησαν μετεμφυλιακά, αλλά μεταμορφώθηκαν σε μια κρατική μορφή πρόνοιας. Σήμερα ξαναχρειαζόμαστε αυτή τη μορφή πρόνοιας», έλεγε τότε.
Είχε πολλά ακόμα να δώσει ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος. Και στη λογοτεχνία και στους φίλους του. Πρόλαβε να δωρίσει μόνο τα όργανά του για να σωθούν συνάνθρωποί του.