ΒΙΕΝΝΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Lower Belvedere
www.belvedere.at
«Emil Nolde: In Glut und Fabre». «Προσπάθησα ν’ αποφύγω κάθε προσχεδιασμό. Μια αόριστη ιδέα λάμψης και χρώματος ήταν αρκετή για μένα», είχε γράψει το 1936 ο Εμιλ Νόλντε (1867-1956), αναφερόμενος στον ενστικτώδη, αυθόρμητο τρόπο που χειριζόταν τα χρώματα. Η έκθεση «Λάμψη και χρώμα» είναι ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Γερμανό εξπρεσιονιστή, το οποίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις χρωματικές του εκρήξεις. Παρουσιάζει έργα από όλες τις δημιουργικές του περιόδους, από τα πρώιμα τοπία ιμπρεσιονιστικής επιρροής, τα βιβλικά θέματα και τις εικονογραφήσεις μύθων, τις γκροτέσκες φιγούρες φανταστικών πλασμάτων και τις σκηνές από τη νυχτερινή ζωή στο Βερολίνο μέχρι τα παστέλ που ζωγράφισε στη διάρκεια των ταξιδιών του στις Νότιες Θάλασσες. Εως τις 9 Φεβρουαρίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΘΕΑΤΡΟ
Βrooks Atkinson Theater
www.brooksatkinsontheater.com
«After Midnight». Το έργο είναι ένας φόρος τιμής στα θρυλικά τζαζ κλαμπ του Χάρλεμ των δεκαετιών ’20 και ’30, στα πρότυπα του περίφημου μιούζικαλ «Cotton Club Parade». Σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Γουόρεν Καρλάιλ και καλλιτεχνική διεύθυνση του Γουίντον Μαρσάλις, ένα σύνολο ταλαντούχων καλλιτεχνών χορεύουν και τραγουδούν υπό τους ήχους της περίφημης ορχήστρας Jazz at Lincoln Center All Stars. Στα τραγούδια της παράστασης περιλαμβάνονται πολλές συνθέσεις του θρυλικού Ντιουκ Ελινγκτον, στον οποίο το μιούζικαλ δίνει ιδιαίτερη έμφαση. Η κριτική έχει υποδεχτεί την παράσταση με πολύ ευνοϊκά σχόλια, επαινώντας τις επιδόσεις των ερμηνευτών (ανάμεσά τους η Φαντάζια Μπαρίνο και η Αντριαν Λένοξ) και της ορχήστρας.
Stephen Sondheim Theater
www.ounabouttheatre.org
«Beautiful: The Carole King Musical». Γραμμένο από τον Ντάγκλας Μακγκράθ και σκηνοθετημένο από τον Μαρκ Μπρούνι, το νέο αυτό μιούζικαλ ιχνηλατεί την προσωπική και επαγγελματική ζωή του κοριτσιού από το Μπρούκλιν που ανέβηκε τα σκαλοπάτια της μουσικής βιομηχανίας ξεκινώντας από τη σύνθεση τραγουδιών και καταφέρνοντας να αναδειχθεί σε μία από τις κορυφαίες φωνές της γενιάς της. Η 30χρονηΤζέσι Μιούλερ, ένα από τα πιο χαρισματικά νέα αστέρια της αμερικανικής σκηνής του μιούζικαλ, ερμηνεύει την Κάρολ Κινγκ, ενώ ο Τζέικ Επστάιν υποδύεται τον Τζέρι Γκόφιν, τον πρώην σύζυγο και συνεργάτη της. Στην παράσταση ερμηνεύονται πολλές από τις επιτυχίες της Κάρολ Κινγκ, ανάμεσά τους τραγούδια που έγραψε μαζί με τον Τζέρι Γκόφιν.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ
ΕΚΘΕΣΗ
Νational Gallery of Art
www.nga.gov
«Heaven and Earth: Art of Byzantium from Greek Collections». Αγιογραφίες, μωσαϊκά, γλυπτά, τοιχογραφίες, χειρόγραφα, κοσμήματα, έργα μεταλλοτεχνίας, ξυλόγλυπτα, κεντήματα και κεραμικά εκτίθενται σε αυτό το μεγάλο αφιέρωμα στην τέχνη όπως αναπτύχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα. Ξεκινώντας με εκθέματα που τεκμηριώνουν τη μετάβαση από τον ειδωλολατρικό κόσμο της όψιμης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον χριστιανισμό, μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κωνσταντινούπολη, η έκθεση «Ουρανός και Γη» προχωρεί ιχνηλατώντας την κοινωνική και θρησκευτική ζωή, τον πλούτο, τη μεγαλοπρέπεια και την πνευματική διάσταση του βυζαντινού πολιτισμού. Ολα τα έργα προέρχονται από ελληνικά μουσεία –Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αρχαιολογικό, Νομισματικό, Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης–, καθώς και συλλογές από την Κρήτη, τον Μυστρά, την Πάτμο, τη Ρόδο και πολλές άλλες. Γνωστά αριστουργήματα (εδώ η «Επίσκεψις», φορητή ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας, του 14ου αιώνα), πολλά από τα οποία δεν έχουν εκτεθεί άλλη φορά στο εξωτερικό, παρουσιάζονται μαζί με αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν σε πρόσφατες ανασκαφές. Εως τις 2 Μαρτίου.
ΠΑΡΙΣΙ
ΕΚΘΕΣΗ
Galeries Nationales du Grand Palais
www.grandpalais.fr
«Valloton: Le feu sous la glace». Αν και συνδέθηκε με καλλιτεχνικά κινήματα της εποχής του, όπως οι Ναμπί και η Νέα Αντικειμενικότητα, ο Φελίξ Βαλοτόν (1865-1925) παρέμεινε ανεξάρτητος και πιστός στο προσωπικό του στυλ – αδρά χρώματα, απλές γραμμές, ασυνήθιστες γωνίες θέασης. Γεννημένος στην Ελβετία, ασχολήθηκε αρχικά με τη χαρακτική, δημιουργώντας έργα που τα χαρακτήριζε η ειρωνική διάθεση και που του χάρισαν αρκετά σημαντική φήμη σε νεαρή ηλικία. Μετά την εγκατάστασή του στη Γαλλία, όπου πολιτογραφήθηκε το 1900, αφοσιώθηκε στη ζωγραφική, εξισορροπώντας το προσωπικό ύφος του με διαφορετικές επιρροές από συγχρόνους του και παλαιότερους καλλιτέχνες. Από τα περίπου 1.700 έργα ζωγραφικής που υπέγραψε ο ζωγράφος, η έκθεση «Βαλοτόν: Η φωτιά κάτω από τον πάγο» παρουσιάζει μια ανθολογία 110 πινάκων –πορτρέτα, γυμνά, νεκρές φύσεις, έργα με ιστορικό θέμα, σκηνές της καθημερινής ζωής– καθώς και μερικά από τα νεανικά χαρακτικά του, ιχνηλατώντας την εξέλιξή του, τις αισθητικές αναζητήσεις του, αλλά και τους κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς του. Εως τις 20 Ιανουαρίου.
ΡΩΜΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Ρalazzo delle Esposizioni
www.palaexpo.it
«Anni ’70: Arte a Roma». Η δεκαετία του ’70 ήταν για την Ιταλία τα «μολυβένια χρόνια» («anni di piombo»), η περίοδος όπου οι Ερυθρές Ταξιαρχίες κυριαρχούσαν στο πολιτικό προσκήνιο. Ηταν όμως επίσης μια δεκαετία καλλιτεχνικά πολύ δημιουργική, που τη χαρακτήριζαν ο τολμηρός πειραματισμός, η εξωστρέφεια, η πρόκληση. Η έκθεση παρουσιάζει περίπου 200 πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, έργα σε χαρτί και εγκαταστάσεις, που τα υπογράφουν 100 Ιταλοί και ξένοι καλλιτέχνες, αναδεικνύοντας μια εποχή όπου άνθησαν καλλιτεχνικά ρεύματα όπως η Αrte Povera, η Εννοιολογική Τέχνη και η Transavangarde, ενώ ξένοι καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Κουνέλλης και ο Σάι Τουόμπλι επέλεξαν να ζήσουν και να εργαστούν στην ιταλική πρωτεύουσα (εδώ το έργο του Αλιγκέρο Μποέτι «Χάρτης, 1972-73»). Εως τις 2 Μαρτίου.
Αντίκρυ στον ορίζοντα
Η αναπαράσταση του ορίζοντα, ως διαχρονικό θέμα και εικαστική πρόκληση, είναι στο επίκεντρο της έκθεσης «Ante el horizonte», που φιλοξενείται στο Ιδρυμα Μιρό της Βαρκελώνης. Παρουσιάζοντας πίνακες, φωτογραφίες, έργα σε χαρτί, αλλά επίσης γλυπτά και εγκαταστάσεις, η έκθεση ανατρέχει σε μια περίοδο 150 χρόνων, από τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Είναι διοργανωμένη σαν μια «αναχρονιστική συζήτηση» γύρω από τους τρόπους με τους οποίους οι καλλιτέχνες χειρίστηκαν ένα θέμα σχετικά εύκολο για την παραστατική ζωγραφική, αλλά που απαιτεί περισσότερη φαντασία από τον θεατή στα αφαιρετικά έργα και τα γλυπτά. Οι ενότητες της έκθεσης, στις οποίες αντιπροσωπεύονται πολλοί καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, εστιάζονται σε «διαλόγους» ανάμεσα σε διαφορετικές τεχνοτροπίες και περιοχές, αντιπαραθέτοντας, π.χ., τον εξπρεσιονιστικό ορίζοντα και τον ορίζοντα στην ιαπωνική τέχνη, τον ορίζοντα της Βόρειας Ευρώπης και εκείνον της Μεσογείου (εδώ ο πίνακας του Μαξ Ερνστ «Humboldt Current», 1952).