Μιλώντας για ερμηνείες Συμφωνιών του Μπετόβεν, δύσκολα πάει ο νους στον Ζόρντι Σαβάλ. Ο Καταλανός αρχιμουσικός έχει συνδέσει το όνομά του με τη μουσική από τον Μεσαίωνα έως το Μπαρόκ. Επιπλέον, μέσα από τα γοητευτικά, γεμάτα φαντασία μουσικά ταξίδια του στη Μεσόγειο, στις Ινδίες, στις Δυτικές Ινδίες και αλλού, διεύρυνε την οπτική του «παραδοσιακού» κοινού της ευρωπαϊκής μουσικής, αναδεικνύοντας τη συγγένεια μουσικών πολιτισμών.
Ετσι, το 1994 ξάφνιασε όταν ηχογράφησε την «Ηρωική» του Μπετόβεν με τα όργανα εποχής του συνόλου Le Concert des Nations που ίδρυσε ο ίδιος το 1989. Η ερμηνεία αποδείχθηκε συναρπαστικότερη από εκείνες αρκετών συναδέλφων του με σημαντικά μεγαλύτερη εμπειρία στον Μπετόβεν.
Ειδικότερα, η ερμηνεία του τελευταίου μέρους ξεπερνά κάθε προσδοκία, καθώς ο Σαβάλ συντονίζεται εξαιρετικά με τις διαρκείς αλλαγές διάθεσης της μουσικής.
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, με αφορμή την επέτειο τα 250 ετών από τη γέννηση του συνθέτη, ο Σαβάλ διοργάνωσε την «Ακαδημία Μπετόβεν» προκειμένου να προετοιμάσει μια πλήρη σειρά ερμηνειών και ηχογραφήσεων των εννέα Συμφωνιών. Ο τόμος με τις πρώτες πέντε είναι ήδη στην αγορά (AliaVox AVSA9937). Η Τρίτη, λοιπόν, ηχογραφημένη εκ νέου, παραμένει το ίδιο συναρπαστική. Σημαντικό μέρος της γοητείας της εξακολουθεί να οφείλεται στις έντονες ή και αδρές διατυπώσεις των χάλκινων και των κρουστών που βρίσκονται σε συνεχή διάλογο με την ευγένεια των ξύλινων πνευστών, ενώ τα έγχορδα ρυθμίζουν την ένταση του συναισθήματος, από το απόλυτα εξωστρεφές και θυελλώδες ώς το μύχιο και
πολύ προσωπικό. Δεν πρόκειται, βεβαίως, για την πρώτη ηχογράφηση των Συμφωνιών με όργανα εποχής, τα οποία έτσι κι αλλιώς θέτουν τους δικούς τους κανόνες. Ζωηρές ταχύτητες και αδρές διαμορφώσεις φράσεων έχει ακούσει κανείς και σε άλλες ερμηνείες, είτε προγενέστερες, που άνοιξαν τον δρόμο των ιστορικά ενημερωμένων αναγνώσεων και «αποκάλυψαν» σε όλους εμάς τον κόσμο του Μπετόβεν, είτε σε σύγχρονες, κυρίως για λόγους εφέ.
Ομως, στον Σαβάλ αισθάνεται κανείς με άμεσο τρόπο ότι υπάρχει μια βαθύτερη κατανόηση του μουσικού κειμένου. Χάρη στην πορεία του ο αρχιμουσικός γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία κάθε νότας και αντιλαμβάνεται ποιες είναι οι ρίζες της δραματουργίας αυτής της μουσικής. Κυρίως, όμως, γνωρίζει τον τρόπο να μετασχηματίζει αυτή τη γνώση σε ερμηνεία. Υπάρχουν τονισμοί σε συγκεκριμένα σημεία των μουσικών φράσεων που προσθέτουν απροσμέτρητη ορμή στις διατυπώσεις. Υπάρχουν τρεμουλιαστοί φθόγγοι στα έγχορδα που προκαλούν ένταση, η οποία κάνει το δέρμα να ανατριχιάζει.
Την πυκνότητα πληροφορίας που φέρνουν μαζί τους οι ερμηνείες του Σαβάλ αντιλαμβάνεται κανείς στην εξίσου συναρπαστική ανάγνωση της Τέταρτης Συμφωνίας όπως και στην απολύτως μεθυστική της Πέμπτης. Η προοπτική του ήχου, που επιτυγχάνεται επιπρόσθετα χάρη στην εξαιρετική ηχογράφηση, προσθέτει βάθος στη μουσική. Επιπλέον, επιτρέπει στον Σαβάλ να αποδώσει το τελευταίο μέρος της Συμφωνίας όχι απλά με μεγαλειώδη ήχο και θυελλώδες θριαμβικό ύφος, αλλά με ψυχική ανάταση, η οποία είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια.