Ο Στράτος Μυρογιάννης (1978) σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (πτυχίο MPhil, 2005) και Μεσαιωνικές και Σύγχρονες Γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ (PhD, 2010). Διδάσκει Νεοελληνική Λογοτεχνία και Θεωρία της Λογοτεχνίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εχει εκδώσει τις μελέτες «Από τις ιστορίες μυστηρίου στην αστυνομική πλοκή» (Αλεξάνδρεια, 2012) και «The Emergence of a Greek Identity (1700-1821)» (Cambridge Scholars Publishing, 2012). Οι «Μυθομανίες» (Gutenberg, 2020) είναι το πρώτο του λογοτεχνικό έργο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τον τελευταίο καιρό ξαναδιαβάζω το «Καφενείο των τρελών» του Aλφαου (Αλεξάνδρεια, 2020), ενώ έχω πάντα στο κομοδίνο μου τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Μου φαίνεται γοητευτικός ο Τρουφαλντίνο του Γκολντόνι γιατί σε ένα σχετικά μονοδιάστατο θεατρικό σύμπαν αυτός υπηρετεί, σχεδόν «μπαχτινικά», πολλαπλές αλήθειες.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα ήθελα να πάω σε μια αγγλική παμπ παρέα με τον Μπόργενς, τη Ζοζεφίν Τε, τον Καββαδία και τη Λίνα Νικολακοπούλου.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Πρόσφατα διάβασα ότι τον Μεσαίωνα οι ιππότες κονταροχτυπιούνταν, εκτός των άλλων, και με σαλιγκάρια.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Ολοκλήρωσα, επιτέλους, το καλοκαίρι το «Finnegan’s Wake» του Τζόις. Το είχα ξεκινήσει άπειρες φορές.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Τις «Ιστορίες» του Μπόρχες. Με διαφορά.
Τι είναι αυτό που στο βιβλίο σας συνδέει τα πιο ετερόκλητα πρόσωπα της Ιστορίας, των επιστημών, της τέχνης;
Είναι ένα ασυνήθιστο μυστήριο, μια βαθιά πλοκή, που συνδέει τα πάντα, και θα μπορούσε, ίσως, να αποκαλυφθεί με μια πολύ προσεκτική ανάγνωση. Οι πιο τολμηροί μπορούν να δοκιμάσουν τη μέθοδο των hypnagogic images που αξιοποιούσε και ο Νταλί.
Στο βιβλίο σας συνδυάζονται δοκίμιο και μυθοπλασία, επιστολογραφία και σημειώσεις κ.λπ. Είναι αυτό που αποκαλείται συχνά «υβριδικό» κείμενο;
Οι «Μυθομανίες» είναι ένα υβριδικό έργο όχι μόνο γιατί συνδυάζει τα παραπάνω, αλλά και γιατί αντιστέκεται σε εύκολες ειδολογικές κατηγοριοποιήσεις.
Υπήρξαν άλλα κείμενα, συγγραφείς που σας επηρέασαν ιδιαιτέρως στη συγγραφή του βιβλίου αυτού;
Εκτός από αυτούς που έχω ήδη αναφέρει, έχω πάντα στο μυαλό μου τις ιστορίες του Κάφκα, του Καλβίνο, του Θερβάντες, του Βοκάκιου, αλλά και τα έργα του Βιζυηνού, του Σκαρίμπα, του Γονατά και του Καχτίτση.
500 λέξεις με τον Στράτο Μυρογιάννη
1' 46" χρόνος ανάγνωσης
