Είναι κάπως μάταιο να προσπαθήσει κανείς να στριμώξει το βιογραφικό του Διονύση Γραμμένου σε ένα δημοσιογραφικό κείμενο. Θα πρέπει να σταθεί στο έτος 2008, όταν ο 31χρονος σήμερα κλαρινετίστας και μαέστρος έγινε ο πρώτος «πνευστός» που κέρδισε τον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Νέων Μουσικών της EBU, στην πρώτη του άνοδο στο πόντιουμ, σε ηλικία 21 ετών, με την Ορχήστρα Δωματίου της Βιέννης, στις συνεργασίες του με σημαντικές διεθνείς ορχήστρες, ήδη όμως θα έχουν μείνει εκτός πολλά.
Χώρια που ο άνθρωπός μας, εάν ερωτηθεί για την αξία μιας πολυετούς πείρας έναντι μιας πυκνής νιότης, θα απαντήσει κρατώντας σοφά κάτι για τον εαυτό του. «Η ηλικία είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που διαμορφώνουν ένα μουσικό», λέει στην «Κ». «Η αντίληψη, το πηγαίο ταλέντο, η εκπαίδευση και η κουλτούρα, η ικανότητα επικοινωνίας, η διαίσθηση, το πάθος συνθέτουν ένα μείγμα που προσδίδει στον καθένα την ταυτότητά του. Η εμπειρία της ηλικίας παίζει σημαντικό ρόλο, από μόνη της όμως δεν αρκεί εάν δεν πλαισιώνεται από τα παραπάνω κομμάτια του παζλ».
Στο κάτω κάτω, μιλάμε για τον ιδρυτή και καλλιτεχνικό διευθυντή της Ελληνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων, η οποία από το 2017 έχει αναζητήσει, καθοδηγήσει, εκπαιδεύσει και αναδείξει εκατοντάδες νεαρούς καλλιτέχνες. Τα ενθαρρυντικά μηνύματα για την πορεία της ήρθαν νωρίς, ωστόσο, για τον Διονύση Γραμμένο, το σπουδαιότερο επίτευγμά της «είναι η μεγάλη αγάπη των ίδιων των μουσικών της γι’ αυτήν».
Ενα ακόμη επίτευγμα είναι η στέγασή της ως ορχήστρας νέων in residence στο Μέγαρο Μουσικής. Ο Διονύσης Γραμμένος χαρακτηρίζει το γεγονός ένα σημαντικό στόχο που επετεύχθη και, αφού επαινέσει τη σοβαρότητα των ανθρώπων του Μεγάρου, φτάνει σε πιο πρακτικά ζητήματα: «Το νέο αυτό residency της ΕΛΣΟΝ έδωσε μεγάλη χαρά σε εμένα και στους μουσικούς, καθώς πλέον θα απολαμβάνουμε τις συναυλίες μας στις κορυφαίας ακουστικής αίθουσες της χώρας», σημειώνει στην «Κ».
Στην πρώτη της συναυλία με τη νέα της ιδιότητα, η ΕΛΣΟΝ θα παρουσιάσει σε live streaming απόψε στις 8.30 μ.μ. (στο megaron.gr και στη σελίδα του Μεγάρου στο Facebook) το «Οκτέτο σε φα μείζονα» του Φραντς Σούμπερτ. Πρόκειται για ένα ντιβερτιμέντο μεγάλης κλίμακας, ζωηρό, αισιόδοξο και με δεξιοτεχνικά σολιστικά μέρη. Αυτά όμως είναι για τους ειδικούς. Το ερώτημα είναι πώς πλησιάζονται οι πτυχές ενός έργου που δεν αποτυπώνονται σε πραγματολογικά στοιχεία και παρτιτούρες.
«Οταν ήμουν 20 ετών έκανα την ίδια ερώτηση στον Γιώργο Χατζηνίκο, τον σπουδαίο αυτό μουσικό και δάσκαλο που είχα την τύχη να γνωρίσω», καταλήγει ο Διονύσης Γραμμένος. «Μιλούσαμε για τη μουσική του Αντον Μπρούκνερ και του έλεγα ότι με συγκλονίζει η 8η Συμφωνία του. Τον ρώτησα πώς θα μπορούσα να εμβαθύνω και να βρω το νόημα πίσω από τις νότες. Χαμογέλασε και μου είπε: “Βρίσκεσαι σε καλό δρόμο!”. Κάθε φορά που σκέφτομαι τη λιτή απάντησή του, νιώθω σαν να μου διδάσκει πως ο δρόμος αυτός είναι ατελείωτος και πως η άμορφη μαγεία της μουσικής δεν απλοποιείται ούτε ερμηνεύεται λεκτικά. Οπως έλεγε ο Γκούσταβ Μάλερ, στην παρτιτούρα γράφονται τα πάντα, εκτός από τα πιο ουσιώδη. Πριν σκεφτώ πώς πρέπει να παιχτούν οι νότες της παρτιτούρας, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο βρίσκονται εκεί. Είναι ένας συνδυασμός φαντασίας, εμπειριών και ενστίκτου, που διαμορφώνει τους προσωπικούς μας συσχετισμούς και ενώνει τις νότες με τρόπο που για εμάς έχει νόημα. Και εδώ έρχεται το στοιχείο της τέχνης που με γοητεύει περισσότερο: η μοναδικότητα. Κανένας μας δεν μπορεί, και ούτε πρόκειται ποτέ, να δει τις νότες αυτές με τον ίδιο τρόπο».