Κάθε τραγούδι και μια κραυγή. Κάθε δίσκος μια συλλογή αναμνήσεων. Τα άλμπουμ της είναι σαν ημερολόγια, πρώτα το παρθενικό 19, μετά το χαρακτηριστικό 21, μετά το σχεδόν απολογητικό 25 και τώρα το λυτρωτικό 30. Στα 30 της και με το «Easy on me», η Αντέλ κάνει επίκληση στην επιείκεια των πιο δικών της ανθρώπων για να τους εξηγήσει γιατί φεύγει από το πλέον ασπρόμαυρο και με αναποδογυρισμένα έπιπλα ή καλυμμένα με σεντόνια σπίτι του «Hello». Γιατί μετέτρεψε σε ένα σχεδόν αυτοσχέδιο φορτηγό το αυτοκίνητό της και πήρε μια μικρή βαλίτσα στο χέρι. Γιατί φαίνεται σαν να το έβαλε στα πόδια. Γιατί στη διαδρομή έπιανε τον αέρα με τα χέρια της και οι παρτιτούρες έμοιαζαν να δραπετεύουν. Γιατί στο τέλος ξαναβρίσκει το χαμόγελό της.
Η Αντέλ –που κατάφερε να είναι το μοναδικό πρόσωπο για πρώτη φορά που πρωταγωνιστεί ταυτόχρονα στο εξώφυλλο τόσο της αμερικανικής όσο και της βρετανικής Vogue– παραδέχθηκε ότι αυτή τη φορά κατάλαβε ότι τελικά το πρόβλημα είναι η ίδια, δεν έψαξε να βρει λόγους και λάθη των άλλων, γι’ αυτό και το νέο της άλμπουμ είναι τόσο διαφορετικό από τα άλλα, τόσο μοναδικό. Αποδέχεται δημοσίως για όσα η ίδια ευθύνεται και δεν κρύβεται. Της πήρε τρία χρόνια να φτιάξει ένα ολόκληρο άλμπουμ για να δώσει εξηγήσεις, όχι στο κοινό της αλλά στον πρώην σύζυγό της και κυρίως στον γιο τους, που, όπως είπε στις τελευταίες συνεντεύξεις της, είχε τόσες αθώες ερωτήσεις που δεν κατάφερε να του τις απαντήσει, δεν είχε τι να του πει. Ηθελε όμως να ξέρει όταν μεγαλώσει γιατί πήρε την απόφαση να χωρίσει, να κυνηγήσει τη δική της ευτυχία ρισκάροντας τη δική του. «Ο γιος μου είχε πολλές ερωτήσεις. Πραγματικά καλές ερωτήσεις, πραγματικά αθώες ερωτήσεις, στις οποίες απλώς δεν έχω απάντηση. Oπως “γιατί δεν μπορείτε να είστε ακόμη μαζί;”. Απλώς ένιωσα ότι ήθελα να του εξηγήσω, μέσω αυτού του δίσκου, όταν είναι στα είκοσι ή τα τριάντα του, ποια είμαι και γιατί επέλεξα εθελοντικά να διαλύσω ολόκληρη τη ζωή του αναζητώντας τη δική μου ευτυχία. Τον έκανα πραγματικά δυστυχισμένο μερικές φορές. Και αυτό είναι μια πραγματική πληγή για μένα που δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να θεραπεύσω. (…) Υπάρχουν κανόνες που διαμορφώνονται στην κοινωνία για το τι συμβαίνει και δεν συμβαίνει στον γάμο και μετά τον γάμο, αλλά είμαι πολύ πολύπλοκος άνθρωπος».
Hταν γνωστή η εξάρτησή της από το αλκοόλ, τώρα έκανε γνωστή τη νέα της «εξάρτηση» από τη γυμναστική.
Η «βασίλισσα της σκηνής», όπως την αποκαλούν πολλοί, που στα 23 της χρόνια συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Time με τα πρόσωπα που έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως, με τις 293 υποψηφιότητες, τα 136 βραβεία, με τα εκατομμύρια πωλήσεις και τα ρεκόρ που σπάνε ξανά και ξανά, δεν γεννήθηκε ούτε μεγάλωσε πάνω σε κάποιο ροζ συννεφάκι. Μέχρι χθες έδειχνε να αναμετριέται με τα δικά της «φαντάσματα». Oμως δεν ψάχνει πια για δικαιολογίες και ενηλικιώνεται στα 30 της. Δήλωσε ότι αυτό το άλμπουμ είναι η αυτοκαταστροφή της, αλλά μάλλον σημαίνει περισσότερο τη λύτρωσή της. Πρώτα, ωστόσο, είχε απελευθερωθεί και από τα δεσμά της σχέσης της με τον πατέρα της, που την εγκατέλειψε σε ηλικία 3 ετών, που έβγαινε κι έκανε τη μία δήλωση μετά την άλλη για να την «κερδίσει», που όσο κι αν έκανε λόγο για δήθεν παρεξήγηση που εκ των υστέρων λύθηκε τόσο εκείνη έκανε ανακοινώσεις, ακόμη και από τα βραβεία Γκράμι, για το πόσο δεν τον αγαπάει. Διόλου τυχαίο ότι πηγές του περιβάλλοντός της, όπως έχει επικαλεστεί η Daily Mail, έβλεπαν τον θάνατο του πατέρα της περισσότερο ως απελευθέρωση για την ίδια.
Hταν γνωστή η εξάρτησή της από το αλκοόλ, αν και αυτό της στέρησε τον πατέρα της, και τώρα έκανε γνωστή τη νέα της «εξάρτηση» από τη γυμναστική. Ξεκαθάρισε πως στόχος της δεν ήταν η απώλεια βάρους αλλά κατάλαβε πως όταν γυμνάζεται δεν έχει άγχος. Το βάρος της Αντέλ έχει σχολιαστεί έντονα τον τελευταίο καιρό, με την ίδια να αναφέρει: «Οι άνθρωποι είναι σοκαρισμένοι επειδή δεν μοιράστηκα το ταξίδι μου. Eχουν συνηθίσει να καταγράφουν τα πάντα στο Instagram και τους φαίνεται περίεργο. Οι άνθρωποι μιλούν για το σώμα μου εδώ και 12 χρόνια. Μιλούσαν γ’ αυτό πριν χάσω βάρος».
Αν και έχασε δεκάδες κιλά αποκτώντας εξάρτηση με τη γυμναστική και απορρίπτοντας το αλκοόλ, αν και για πρώτη φορά δεν λέει απλώς πόσο πονάει και αγαπάει αλλά ζητάει, ζητάει την επιείκεια παραδεχόμενη τα δικά της σφάλματα και εξηγεί, η Αντέλ δεν άλλαξε στο πόσο πιστή –συγκινητικά και σχεδόν συντηρητικά θα μπορούσε να πει κάποιος σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει– είναι στη μουσική της. Στέκεται σαν βράχος σε ένα περιστρεφόμενο τοπίο. Αφιερώνεται στην αγάπη, στον έρωτα, στον πόνο, στον χωρισμό, στην απόρριψη από κάθε τους διάσταση. Oσο και αν αλλάζει, μένει αναλλοίωτα αυθεντική.