Διαβάζοντας κανείς την ιστορία της Μαρισόλ Μοντάλβο, αντικρίζει ένα κομμάτι του κόσμου του κλασικού τραγουδιού, που σπάνια βγαίνει στο φως της δημοσιότητας, που ίσως αγνοείται ακόμη και από φτασμένους τραγουδιστές της όπερας, εκείνους που μεγάλωσαν σε σπίτια γεμάτα μουσική ή σπούδασαν στις καλύτερες σχολές: μεγαλωμένη στη Νέα Υόρκη σαν το πρωτότοκο παιδί μιας φτωχής οκταμελούς οικογένειας, η Αμερικανίδα σοπράνο χρειάστηκε κάποτε να παρατήσει το ωδείο, έπειτα συμμετείχε σε καλλιστεία ώστε να χρηματοδοτήσει τα μαθήματα τραγουδιού που παρακολουθούσε (αναδείχθηκε και Μις Νέα Υόρκη το 1991), εθίστηκε στην κορτιζόνη πιστεύοντας ότι θα προστατεύσει τις φωνητικές χορδές της, ενώ έχασε τη μητέρα της την περίοδο που, ερμηνεύοντας τη «Λούλου» του Αλμπαν Μπεργκ στην Οπερα του Παρισιού, έκανε ένα από τα μεγαλύτερα βήματα της καριέρας της.
Σύμφωνοι, είναι δύσκολη η ζωή, όμως η Μαρισόλ Μοντάλβο είχε και μια έξτρα δυσκολία, που επίσης υποβαθμίζεται ενίοτε στον κόσμο της όπερας: «Μεγάλωσα σε μια πορτορικανή οικογένεια της εργατικής τάξης», λέει στην «Κ» η ερμηνεύτρια, «και έρχομαι αντιμέτωπη με τον ρατσισμό όλη μου τη ζωή. Πράγματι, στην κλασική μουσική, ακόμη και σήμερα, στην απίστευτα μοντέρνα εποχή μας, υπάρχει ένα έλλειμμα διαφορετικότητας. Ομως, αποφάσισα από πολύ νωρίς να μην επιτρέπω σε άλλους να με ορίζουν και να μην αφήνω αυτό το έλλειμμα να στέκεται εμπόδιο στην πορεία μου. Βλέπω τον ρατσισμό σαν άλλη μία δυσκολία που πρέπει να ξεπεράσω».
Mεγάλωσα σε πορτορικανή οικογένεια της εργατικής τάξης και έρχομαι συνεχώς αντιμέτωπη με τον ρατσισμό. Στην κλασική μουσική, δυστυχώς, υπάρχει έλλειμμα διαφορετικότητας.
Η Μαρισόλ Μοντάλβο εμφανίζεται σήμερα στις 8.30 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής, όπου μαζί με την εκπαιδευτικά και καλλιτεχνικά δραστήρια Underground Youth Orchestra, υπό την μπαγκέτα του Κώστα Ηλιάδη, θα ερμηνεύσει άριες κοντσερτάντε του Μότσαρτ. Το δυσκολότερο κομμάτι του προγράμματος είναι για τη Μοντάλβο οι «τρελές κολορατούρες» και οι «αδιανόητα υψηλές νότες», όμως η εμπειρία της ως σολίστ σε ορχηστρικές συναυλίες δεν είναι μικρή. Ενα μεγάλο μέρος της εμπειρίας αυτής το οφείλει στη σταθερή συνεργασία της με τον μαέστρο Κριστόφ Εσενμπαχ, με τον οποίο έχει εμφανιστεί στο Κάρνεγκι Χολ μαζί με την Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας και στη Μουζικφεράιν της Βιέννης με τη δική της Φιλαρμονική. Λέει για εκείνον η Μαρισόλ Μοντάλβο: «Με ανακάλυψε, με δίδαξε, με καθοδήγησε, με υποστήριξε, ποτέ δεν με εγκατέλειψε και με εκτίμησε. Του χρωστάω την καριέρα μου. Τον αγαπώ και τον σέβομαι πολύ και είμαι ευγνώμων για τη βαθιά επίδραση που είχε στη ζωή μου. Μαζί του έμαθα τι είναι η αληθινή μουσική δεξιοτεχνία, η ομορφιά, η ανθρωπιά».
Η αποψινή συναυλία είναι αφιερωμένη στα παιδιά που πλήττονται από τον πόλεμο στην Ουκρανία, επομένως μια ερώτηση στη Μαρισόλ Μοντάλβο έχει να κάνει με τις πρόσφατες εξελίξεις στον κόσμο της κλασικής μουσικής και ειδικά με την απομάκρυνση της Αννας Νετρέμπκο και του Βαλέρι Γκεργκίεφ από τη Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης και τη Φιλαρμονική του Μονάχου αντίστοιχα, λόγω της υποστήριξής τους προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν. «Η όλη κατάσταση μου προξενεί μεγάλο φόβο και θλίψη», τονίζει η Μαρισόλ Μοντάλβο. «Οσον αφορά όμως τους διάσημους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής, ε, λοιπόν, θα πω ότι η φήμη σού παρέχει προνόμια, σε καθιστά πρότυπο και σου δίνει βήμα για να μιλήσεις και να επηρεάσεις τους ανθρώπους. Δεν μπορείς, λοιπόν, απλώς να επιλέγεις να εκφράζεσαι πολιτικά όταν σε βολεύει και έπειτα, όταν σε ρωτούν για κάτι τόσο σύνθετο, όπως αυτός ο άδικος και εγκληματικός πόλεμος, να λες ότι είσαι καλλιτέχνης και άρα δεν πρέπει να υποχρεώνεσαι να μιλήσεις. Σαχλαμάρες! Η υποστήριξή τους προς τον Πούτιν ήταν αρκετά γνωστή, ορίστε λοιπόν: μάχαιρα έδωσες, επομένως μπορεί και μάχαιρα να λάβεις. Είναι σπουδαίοι καλλιτέχνες, δεν χωράει αμφιβολία, και αντιλαμβάνομαι τη δύσκολη θέση τους, όμως βρίσκονται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας με το να υποστηρίζουν αυτόν τον δικτάτορα».