Θεσσαλονικιός, με σπουδές στα νομικά, στη φιλοσοφία και την παιδαγωγική, ο Πασχάλης Πασχαλίδης συγγράφει το πρωί τη διδακτορική του διατριβή και το βράδυ πεζογραφήματα. Το «Χρονικό της Ανατολής» από τις εκδόσεις Αρμός είναι το παρθενικό του μυθιστορηματικό ταξίδι.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Διανύω την εποχή που μαθαίνω από τα βιώματα των καιρών μας, μέσα από τα μάτια νέων συγγραφέων. Πλάι στο κρεβάτι μου περιμένουν τη σειρά τους ο «Βορράς» του Φοίβου Οικονομίδη, η προτροπή να «Μην πατάς ξυπόλυτη» της Καλλιόπης Αστεριάδου και «Μια Κάποια Γαλάτεια» της Κατερίνας Λάκκα.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Τόμας από την «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι», αυτός ο στοχαστικός θηρευτής της ζωής, που ισορρόπησε τα πάθη του ανάμεσα στην ελευθερία και την άνευ όρων αγάπη.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Σε μιαν άκρη ο Ντοστογιέφσκι να ευλογεί, σε μιαν άλλη ο Ουελμπέκ να αισχρολογεί και καταμεσής του τραπεζιού οι δύο παραμυθάδες, Ελύτης και Παπαδιαμάντης, να μας λένε ιστορίες γεμάτες θάλασσες κι ανθρωπιά.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Η ετερότητα της ανθρώπινης ψυχής, η μοναδικότητα του θελήματος και η ποικιλομορ-φία των αντιδράσεων. Χωρίς τα καλά βιβλία να μας τα υπενθυμίζουν, πώς να υποψιαστείς, έστω, τον άγνωστο άνθρωπο που κάθεται δίπλα σου στο λεωφορείο;
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τον «Φρανκενστάιν», και πολύ τον άργησα. Η κινηματογραφική μεταφορά του με είχε συναρπάσει από παιδί. Aλλο πράγμα όμως η δύναμη των λέξεων αυτού του αριστουργήματος.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Συνήθως διαβάζω μια κι έξω. Αλλά να που κάθε καλοκαίρι με πιάνει μια νοσταλγία που με γυρνάει στον «Hλιο τον Ηλιάτορα», κι όλο λέω «αυτόν τον στίχο πώς και δεν το είχα προσέξει;».
Τι σημαίνει η Ανατολή στο βιβλίο σας, πέρα από γεωγραφία και σκηνικό;
Μιαν ολόκληρη πολιτεία, απέραντη, πολύτροπη και διαφορετική. Εκεί που η Ιστορία ρίζωσε τη δυναμική της παρουσία και δεν λέει να αλλάξει γνώμη.
Χριστιανοί της Συρίας, μια πονεμένη ιστορία. Τι σας ενέπνευσε από αυτήν;
Η ρομαντική μέριμνα να διατηρηθεί αναμμένο το καντηλάκι της πίστης μέσα στους καιρούς του πολέμου, της ανασφάλειας και του μηδενισμού. Ετούτη η επιμονή για το ανέφικτο, μικρό πράγμα δεν είναι.
Πρώτο βιβλίο: προσεκτικό παρθενικό βήμα ή άλμα στο κενό;
Ανευ όρων άλμα στο κενό. Κι όπου μας βγάλει.