Ακούγεται σαν ένα από εκείνα τα εγχειρήματα πολιτιστικών φορέων του εξωτερικού, τα οποία για κάποιον λόγο μάς κάνουν ιδιαίτερα περήφανους, καθρεφτιζόμαστε ίσως σε αυτά, αν δεν τα εξετάζουμε σχολαστικά ψάχνοντας για λάθη και παραλείψεις: το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, όπως ανακοίνωσε, πρόκειται να ανεβάσει το 2023 μία επικών διαστάσεων θεατρική παραγωγή της ομηρικής Οδύσσειας, η οποία θα χωρίζεται σε πέντε διαφορετικά επεισόδια, τα οποία θα παρουσιαστούν σε ισάριθμες πόλεις της χώρας. Για την ακρίβεια, τα τέσσερα πρώτα θα παιχτούν στις πόλεις Στόουκ-ον-Τρεντ, Ντόνκαστερ, Τρόουμπριτζ και Σάντερλαντ, ενώ το πέμπτο θα παρουσιαστεί ως μουσική παράσταση στη σκηνή «Λόρενς Ολίβιε» του Εθνικού Θεάτρου στο Λονδίνο, με τη συμμετοχή πολυπληθούς θιάσου, από όλη τη Μεγάλη Βρετανία.
«Διαχειριστικά μιλώντας, θα είναι πολύ δύσκολο αλλά και συναρπαστικό το να βρεθούν επί σκηνής, για να παρουσιάσουν το τελευταίο επεισόδιο, άνθρωποι από ολόκληρη τη χώρα», τόνιζε στον Guardian η Εμιλι Λιμ, διευθύντρια της πρωτοβουλίας Public Acts του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, που υλοποιεί το εγχείρημα. Ενδιαφέρον, επίσης, είναι το γεγονός ότι και στα πέντε επεισόδια της συγκεκριμένης Οδύσσειας (που θα παρουσιαστούν, τα μεν τέσσερα πρώτα τον Απρίλιο του 2023, το δε πέμπτο, τον Αύγουστο του ίδιου έτους) θα συμμετέχουν πολλοί ερασιτέχνες ηθοποιοί από την εκάστοτε πόλη, πλάι σε επαγγελματίες, ενώ τη συγγραφή των κειμένων έχουν αναλάβει ντόπιοι δραματουργοί. Κάθε επεισόδιο θα είναι αυτοτελές και ταυτόχρονα οργανικό μέρος της ευρύτερης ιστορίας της Οδύσσειας, ενώ σε κάθε αλλαγή σκυτάλης, ένας ηθοποιός του τελευταίου ανεβάσματος θα αναλαμβάνει έναν μικρό ρόλο και στο αμέσως επόμενο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι όλα αυτά γίνονται για να υποστηρίξουν μια προσέγγιση της Οδύσσειας που δεν είναι βέβαιο ότι αναδεικνύεται συχνά και στην οποία, αυτήν τη φορά, μπορούν να καθρεφτιστούν όλοι, ανεξαρτήτως προέλευσης. «Θέλαμε να ανεβάσουμε μια επική ιστορία, χωρισμένη σε μέρη, που να μας επιτρέψει να ταξιδέψουμε σε ολόκληρη τη χώρα και να καταλήξουμε στο Εθνικό Θέατρο και επειδή η Οδύσσεια ήταν η προφανής επιλογή, στην αρχή της αντισταθήκαμε», έλεγε η Εμιλι Λιμ και έπειτα εξηγούσε: «Πρόκειται, όμως, για μια ιστορία ανθεκτικότητας και καρτερίας, υπερνίκησης της μιας δοκιμασίας μετά την άλλη. Πρόκειται, επίσης, για μια ιστορία ελπίδας, για το πώς να βρίσκεις έναν τρόπο να προχωράς. Τέτοια θέματα είναι κατάλληλα προς διερεύνηση, με δεδομένα τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια. Πώς συνεχίζουμε να προχωράμε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν κόσμο όπου έχουν έρθει τα πάνω κάτω; Πώς κοιτάμε ψηλά όταν όλα καταρρέουν; Πού βρίσκεται το φως, η ελπίδα, η κίνηση προς τα εμπρός; Τα βρίσκουμε ο ένας στον άλλον».