Το Πηλούσιο (ρωμαϊκά Pelusium, στα αραβικά Tel Al-Farma), μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της αρχαίας Αιγύπτου, πλούσιο λιμάνι κατά τη ρωμαϊκή, ελληνική και βυζαντινή εποχή, που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του Δέλτα του Νείλου –λίγα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Πορτ Σάιντ– αποτελεί τα τελευταία δυο χρόνια το επίκεντρο αρχαιολογικών ανασκαφών. Χάρη στο Αναπτυξιακό έργο Σινά, μια αιγυπτιακή αποστολή εργάζεται στην περιοχή και όπως αποκάλυψε πρόσφατα το αιγυπτιακό υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να φέρουν στο φως τα ερείπια του ναού του Διός Κασίου (Zeus Cassious), σημαντικής ελληνιστικής θεότητας της Ανατολής.
Οι πρώτες ανασκαφές στο Πηλούσιο ξεκίνησαν το 1910 και διεξήχθησαν από τον Γάλλο αιγυπτιολόγο Ζαν Κλεντά, ο οποίος δημιούργησε το σχέδιο ολόκληρης της τοποθεσίας. Ανάμεσα στα άλλα ευρήματά του, ο Κλεντά ανακάλυψε υπέρθυρο που έφερε μέρος μιας ελληνικής επιγραφής η οποία υποδήλωνε την παρουσία του ναού του Διός Κασίου, αλλά δεν κατάφερε να εντοπίσει τα ερείπια. Η σύγχρονη ομάδα βρήκε ένα άλλο κομμάτι από το υπέρθυρο και ολοκλήρωσε την επιγραφή, που γράφει ότι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός (76-138 μ.Χ.) είχε παραγγείλει νέες προσθήκες στον συγκεκριμένο ναό και ότι ο ηγεμόνας της Αιγύπτου Τίτος Φλάβιος Τίτανος (Titus Flavius Titanus) ανέλαβε να τις ολοκληρώσει.
Ο γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Μουσταφά αλ-Ουαζίρι, μιλώντας στον αιγυπτιακό Τύπο ανέφερε ότι ο ναός βρέθηκε θαμμένος κάτω από γρανιτένιους ογκόλιθους που αποδείχθηκε ότι ήταν τα ερείπια μιας τεράστιας πύλης. Την πύλη αποτελούσαν κάποτε δύο ροζ κίονες από γρανίτη ύψους περίπου οκτώ μέτρων και πλάτους ενός μέτρου και ένα υπέρθυρο από το ίδιο υλικό, ενώ οι πιστοί έφταναν στην είσοδο ανεβαίνοντας σκαλοπάτια. Σύμφωνα με τον Αλ-Ουαζίρι, ο ναός, χτισμένος με τούβλα κατασκευασμένα από λάσπη, κατέρρευσε στη διάρκεια μεγάλου σεισμού.
Οπως σχολίασε ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ελουέντ της Αλγερίας, Μαχμούτ αλ-Χοσάρι, το όνομα «Ζευς Κάσιος» συνδέει τον Δία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας με το όρος Κάσιος της Συρίας. Σε αυτό το βουνό, που βρίσκεται κοντά στην Αντιόχεια, κατοικούσε ένας θεός που ρύθμιζε τον καιρό, όπως ο Δίας των αρχαίων Ελλήνων. Ο Χοσάρι εξήγησε ότι ανακαλύφθηκαν κι άλλα υπολείμματα γρανίτη γύρω από την τοποθεσία του ναού, γεγονός που καθιστά πιθανό ότι η κατασκευή αποσυναρμολογήθηκε σε μεταγενέστερες εποχές και κομμάτια της μεταφέρθηκαν για να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή εκκλησιών.