Ενα βιβλίο που παρουσιάζει τις φωτογραφίες ενός φωτογράφου, επιλεγμένες μία προς μία, με μεγάλο κόπο, ως μια ζείδωρος αλλά αιματηρή εξόρυξη, είναι από μόνο του έργο τέχνης. Σωματοποιεί μια φετιχιστική αντίληψη για την αισθητική, αλλά και για το χαρτί, κυρίως για το βλέμμα. Δοξάζει επίσης την τόσο αναγκαία αντίληψη περί οικονομίας.
Ο κόσμος μας είναι φλύαρος, αλλά καθώς στέκομαι σχεδόν υπνωτισμένος με το βιβλίο της ∆ήμητρας Κίτσιου στα χέρια, αναλογίζομαι το άυλο σώμα μιας χειρονομίας πολιτισμού, μιας ανθοδέσμης ασπρόμαυρων φωτογραφιών. Το παρόν και το μέλλον των βιβλίων φωτογραφίας είναι χωρίς αμφιβολία πολύ διαφορετικό από το παρελθόν τους και αυτό προσδίδει βάρος και μαζί μια αίσθηση ελευθερίας σε κάθε έκδοση για τη φωτογραφία. Είναι μια απολύτως προσωπική συνθήκη, που όμως επιζητεί πλαίσιο, περίγραμμα, σημείο αναφοράς.
Το βιβλίο της ∆ήμητρας Κίτσιου έχει τίτλο «Αντίστροφες τροχιές», διαθέτει μια γκρι ανθρακί υφασμάτινη επένδυση, και είναι όλο ένα καλλιτέχνημα, εκδοτικό προϊόν της Luminous Eye, αυτού του θερμοκηπίου καλής φωτογραφίας. Ο Βασίλης Γεροντάκος, που το προλογίζει, είναι ο φωτογράφος – γεννήτορας πολλών εκθέσεων, δράσεων και ιδεών για τη φωτογραφία, και η ∆ήμητρα Κίτσιου ξετυλίγει την αφήγησή της πάνω σε μια τροχιά πεπαιδευμένης άσκησης πάνω σε εκδοχές της ζωής.
Πάνω από 80 φωτογραφίες, από διάφορους τόπους, με ενωτικό στοιχείο το εξαιρετικό, συχνά έκκεντρο κάδρο, τον αέρα της ελευθερίας, της μελαγχολίας, του στοχασμού πάνω στον χρόνο, της αγάπης για τη ζωή που εκρήγνυται ακόμη και αθόρυβα, χωρίς κρότο.
Η ∆ήμητρα Κίτσιου κάνει φωτογραφική ποίηση πάνω στο ρευστό των πόλεων, στο αστικό βλέμμα πάνω στους ουρανούς, στις μακρές σκιές του καλοκαιριού, στους κύκλους της απώλειας. Χωρίς στοιχεία λυρικά ή μελοδραματικά, με οικονομία θαυμαστή, με συναίσθημα παρόν και αισθητική δουλεμένη με υπόγειες αναφορές στις διαδρομές του εικοστού αιώνα. Η γεωμετρία και οι μορφές της εγγράφονται.