Ο Νίκος Βεργέτης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Από τις εκδόσεις Κέλευθος κυκλοφορούν τα βιβλία του «Χόλι μάουντεν» (2017) και «Ιπποκράτους και Ασκληπιού γωνία» (2019) και από τις εκδόσεις Eρμα το «Τορκί Μπαρ» (2021). Από τον Οκτώβριο του 2020 βρίσκεται πίσω από τις εκδόσεις Κυψέλη.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Την αυτοβιογραφία του Κιθ Ρίτσαρντς και το «Πέθανε με τα μάτια ανοιχτά» του Nτέρεκ Ρέιμοντ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Kάποιος από τους Μυστικούς Επτά ή τους Πέντε Φίλους. Πιτσιρικάς, να είμαι έτοιμος να πιστέψω στο οτιδήποτε και ακόμα πιο έτοιμος να κάνω τα πάντα για την παρέα μου.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα προτιμούσα οικοδεσπότης να είναι ο Χάντερ Σ. Τόμπσον ώστε να έχουμε όλα τα απαραίτητα. Από κει και πέρα, Ρομπέρτο Μπολάνιο, Σάρα Κέιν, Tζακ Λόντον, Αλεχάντρα Πισαρνίκ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Οτι «κάθε ελεύθερο λεπτό είναι μια σύντομη ιστορία με αίσιο τέλος». Από το «Σανταράμ» του Γκρέγκορι Ντέιβιντ Ρόμπερτς. Δεν είναι στοιχείο, αλλά είναι κάτι που δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό και μου άρεσε.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα πρώτη φορά;
Το «Μαγικό δέρμα» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Το «Ερίκ Καστέλ», ένα κόμικ που έβγαινε όταν ήμουν πιτσιρικάς. Πρέπει να είχα διαβάσει κάθε τεύχος του περισσότερες από τριάντα φορές. Στη λογοτεχνία σπανίως να διαβάσω ένα βιβλίο πάνω από μία φορά. Μου αρέσει τα βιβλία να μου αφήνουν έπειτα από καιρό μια αίσθηση «περίεργη» παρά να τα θυμάμαι με λεπτομέρειες. Γι’ αυτό και υπάρχουν πολλά που θεωρώ αγαπημένα και σχεδόν δεν θυμάμαι την πλοκή τους.
Η μνήμη και η λήθη μοιάζουν να είναι βασικοί πυλώνες στις ιστορίες σας. Ποιοι άλλοι;
Το ψέμα και η αλήθεια. Με μια ξεκάθαρη διάθεση να υποστηρίξω το ψέμα.
Γιατί το ψέμα;
Επειδή έχει τόσο λοιδορηθεί σε σχέση με την κατ’ εμέ υπερεκτιμημένη ειλικρίνεια. Φανταστείτε έναν κόσμο μέσα στην ειλικρίνεια. Νομίζω ότι θα ήταν φρικτός και αφόρητος. Αντιθέτως το ψέμα μπορεί να φτιάξει ωραίες ιστορίες, να δημιουργήσει ζωή από το τίποτα, να απογειώσει τη φαντασία μας, να γεννήσει προσδοκίες, να ρίξει λίγη… σάλτσα στη διεκπεραιωτική καθημερινότητά μας.
Από το «Χόλι μάουντεν» μέχρι το «Τορκί Μπαρ» έχετε αλλάξει ως συγγραφέας; Κι αν ναι, με ποιο τρόπο;
Αν έχω αλλάξει σε κάτι, αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν ψάχνω πια μια συνθήκη για να μιλήσω γι’ αυτά που με καίνε, όπως για παράδειγμα ο ετοιμοθάνατος στο «Χόλι μάουντεν», αλλά θέλω να κατασκευάζω ιστορίες που να τα εμπεριέχουν. Κι αν δεν χωράνε, μου βγαίνει να προστατέψω την ιστορία και όχι να τα πω με το ζόρι.