Ο Αντώνης Ζαΐρης γεννήθηκε στον Πειραιά, είναι αναπληρωτής αντιπρόεδρος στον ΣΕΛΠΕ και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Κύπρου. Εχει 35 χρόνια εμπειρίας στο ιδιωτικό και δημόσιο μάνατζμεντ. Εχει γράψει 17 βιβλία. Τα 10 τα έχει συγγράψει με τον Γ. Σταμάτη, όπως και αυτό που κυκλοφόρησε φέτος με τίτλο «Ο Mεγάλος Μετασχηματισμός – Πορεία προς την Aβεβαιότητα» (εκδ. Παπαζήση).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Tη «Σύγχυση αισθημάτων» του Στέφαν Τσβάιχ και τη «Σαγήνη των Συρακουσών» του Μαρκ Λίλα.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
«Ο μικρός πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί γιατί έχει εμμονή στην τελειότητα, μιλάει για τον πλανήτη Γη και αποθεώνει τον ανθρώπινο έρωτα.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα καλούσα μόνο τον Καβάφη να τον απολαύσω.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Από το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν «Ο Αμερικανός κόμης» έμαθα τα ζητήματα της κατασκευασμένης ταυτότητας στις βιομηχανικές κοινωνίες στα τέλη του 19ου αι.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Αλντους Χάξλεϊ, γραμμένο το 1932 και επίκαιρο σήμερα. Μας ταξιδεύει σ’ ένα μέλλον-εφιάλτη, σε μια κοινωνία παραδομένη στην τυποποίηση και στην εξαφάνιση του ανθρώπινου συναισθήματος.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Την «Iλιάδα» του Ομήρου για τα δυνατά συναισθήματα που αναδύονται.
Eπαιξαν κάποιο ρόλο οι άλλες ιδιότητές σας στη συγγραφή του βιβλίου;
Η επαγγελματική και ακαδημαϊκή ιδιότητα προσφέρουν άπειρα ερεθίσματα που μου κεντρίζουν τον νου, με κάνουν να βιώνω την αθέατη πλευρά της ζωής και να την αποτυπώνω με λέξεις.
Ποια είναι τα σημαντικότερα σημερινά στερεότυπα που εμποδίζουν τον μετασχηματισμό της οικονομίας;
Η υπεροχή του ατομικού αντί του συλλογικού συμφέροντος, οι πελατειακές σχέσεις, η εμμονή της κοινωνίας «για μια θέση στο Δημόσιο», οι επιδοματικές πολιτικές, ο στείρος λαϊκισμός, η αντίδραση σε κάθε μεταρρύθμιση, ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος και η κατασπατάληση πόρων σε πρόσκαιρες δραστηριότητες διόλου αναπτυξιακές και παραγωγικές.
Ποια η συμβολή της πανδημίας στη μελλοντική μας πορεία προς την αβεβαιότητα;
Η πανδημία προκάλεσε παγκόσμια αβεβαιότητα και αταξία στα συστημικά, συμβατικά κοινωνικά μοντέλα, οδηγώντας σε μη αναστρέψιμους κινδύνους. Διαταραχές στην εφοδιαστική αλυσίδα διακίνησης προϊόντων, αναταράξεις στην ισορροπία προσφοράς – ζήτησης και πληθωριστικές πιέσεις θα μας ακολουθούν για αρκετά χρόνια και απαιτούν διαχείριση από έμπειρες ηγεσίες.
Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Σκαράκη