Δεν είναι ακριβές ότι η φωνή του Ασάφ Αβιντάν θυμίζει εκείνη της Τζάνις Τζόπλιν, της Νίνα Σιμόν ή του Τζεφ Μπάκλεϊ. Κατά τη γνώμη μας, δεν θυμίζει καν εκείνη του Ντέιβιντ Σούρκαμπ των Pavlov’s Dog: το ανδρόγυνο φαλτσέτο του Αβιντάν διαθέτει και μια αγωνία, μια θεατρικότητα που, είτε σου ταιριάζουν είτε σε απωθούν, τις αναγνωρίζεις ως δικές του. Οι επιρροές του Ισραηλινού φολκ ροκ τραγουδοποιού βέβαια θα μπορούσαν να τον έχουν οδηγήσει σε αλλιώτικα μονοπάτια. Η ίδια η φωνή του, οι ιστορίες που αφηγείται με αυτήν, θα μπορούσαν επίσης να διαφέρουν. Ας μας τα εξηγήσει όμως καλύτερα ο ίδιος.
«Βασικές επιρροές μου είναι ο Λέοναρντ Κοέν και ο Μπομπ Ντίλαν», σχολιάζει στην «Κ» ο Ασάφ Αβιντάν. «Ωστόσο, αυτό που με αγγίζει περισσότερο σαν καλλιτέχνη είναι η μυθολογία, το γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν όλες αυτές τις φαινομενικά φανταστικές ιστορίες προκειμένου να αποκτήσουν ένα στόχο, μια αφήγηση, ένα νόημα στις ζωές τους. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του έργου του καθηγητή Τζόζεφ Κάμπελ, ο οποίος μελέτησε πολλές μυθολογίες και θρησκείες, ψάχνοντας το οικουμενικό τους στοιχείο. Διαβάζω επίσης πολύ Καρλ Γιουνγκ, που αναζητούσε τα αρχέτυπα του ασυνειδήτου. Ποιες ιστορίες άραγε λέμε στον εαυτό μας για να μη μας τρελάνει ο πεπερασμένος χαρακτήρας της ζωής; Η ανθρώπινη συνθήκη με ενδιαφέρει λοιπόν. Και προσπαθώ να φτάσω πίσω, εκεί που ξεκίνησαν η τέχνη και η μουσική, στις σπηλιές, για να τη γνωρίσω. Αυτή η αναζήτηση είναι μια βασική επιρροή μου».
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται λίγο μεγαλεπήβολα, όμως ο βίος και η πολιτεία του Ασάφ Αβιντάν δεν θα του επέτρεπαν κάτι λιγότερο. Γεννήθηκε το 1980 στην Ιερουσαλήμ και μεγάλωσε στο Ισραήλ, στην Τζαμάικα και στη Νέα Υόρκη, ακολουθώντας τους διπλωμάτες γονείς του – η έλλειψη μιας σταθερής βάσης τον χαρακτηρίζει και σήμερα. Αποφάσισε να μάθει την τέχνη του animation, προτού όμως ολοκληρώσει τις σπουδές του διαγνώστηκε με λέμφωμα – αφού το ξεπέρασε, εργάστηκε με επιτυχία στον χώρο. Κατόπιν, ένας δύσκολος χωρισμός τον ταρακούνησε τόσο που στράφηκε στη μουσική και στην κυκλοφορία του EP «Now that you ‘re leaving», έπειτα έβγαλε μερικούς δίσκους ως Asaf Avidan & The Mojos και τελικά η επιστροφή στη σόλο καριέρα τον οδήγησε στο τελευταίο του άλμπουμ, με τίτλο «Anagnorisis».
Ο Ισραηλινός τραγουδοποιός θα παρουσιάσει στο Ηρώδειο το τελευταίο του άλμπουμ, με τίτλο «Anagnorisis».
«Anagnorisis» είπατε; Ναι, και μάλιστα το βιντεοκλίπ του ομότιτλου κομματιού το σκηνοθέτησε ο Βιμ Βέντερς. Το ερώτημα βέβαια είναι η προέλευση του τίτλου. «Κατ’ αρχήν χαίρομαι που δεν χρειάζεται να σου εξηγώ τι σημαίνει», λέει ο Ασάφ Αβιντάν και συνεχίζει: «Το άλμπουμ ήταν το δυσκολότερο που έχω γράψει. Κατέβαινα κάθε μέρα στο στούντιο, που ήταν υπόγειο, και έτσι η διαδικασία έμοιαζε με κάθοδο στη σπηλιά από την οποία θα έβγαινα έχοντας βρει ποιος είμαι και τι θέλω να πω. Προσπαθούσα τότε να μεταφράσω τα μυριάδες συναισθήματά μου. Τα τραγούδια όμως που έγραφα ακούγονταν πολύ μακρινά. Ενιωθα να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Πώς να με αποκαλέσω καλλιτέχνη αν αυτό το νεφέλωμα συναισθημάτων δεν αποκτούσε φωνή; Μια νύχτα λοιπόν που δεν μπορούσα να κοιμηθώ, άνοιξα την “Ποιητική” του Αριστοτέλη. Συνάντησα τον όρο “αναγνώριση” και σχεδόν αναφώνησα “εύρηκα”. Κατάλαβα ότι ενώ η “αναγνώριση” ισχύει στο θέατρο, στη ζωή δεν είναι έτσι ακριβώς. Δεν υπάρχει μια μοναδική στιγμή συνειδητοποίησης του εαυτού, γιατί δεν έχουμε έναν εαυτό. Εκείνο το νεφέλωμα συναισθημάτων ήμουν εγώ. Και όταν προσπαθούσα να το στριμώξω σε μια τραγουδιστική δομή, έκλεινα την πόρτα σε χιλιάδες πτυχές μου. Η τέχνη είναι ένα ψέμα, γιατί τοποθετεί δομές σε μια φύση χαοτική. Και όταν το συνειδητοποίησα, αποφάσισα να μεταφράσω σε τραγούδια όσες πτυχές μου μπορώ. Αντιφατικές ή αρμονικές, οι πολλές φωνές του άλμπουμ έγιναν το βασικό θέμα του».
Ισως βέβαια όλη αυτή η πολυφωνία να έχει τις ρίζες της πιο βαθιά: στο μεγάλωμα του μικρού Ασάφ στις διαφορετικές πόλεις που εργάζονταν οι γονείς του. «Η εμπειρία τού να μεγαλώνεις σε διαφορετικά μέρη, εντελώς ανόμοια μεταξύ τους, η φοίτηση σε διεθνή σχολεία, η γνωριμία διαφορετικών εθνικοτήτων, γλωσσών και θρησκειών, είναι μια φυσική κατάσταση στα μάτια ενός παιδιού», καταλήγει ο μουσικός. «Η συνύπαρξη λοιπόν με τόσες εκδοχές του ανθρώπου μού είναι απολύτως φυσική. Νομίζω πως σε ό,τι κάνω, στην τέχνη μου πιο συγκεκριμένα, μου είναι απαραίτητο το να μην περιορίζομαι σε ένα είδος, σε ένα κομμάτι του φάσματος της ανθρώπινης φωνής. Και δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι περιορίζονται σε μια πολύ στενή λωρίδα της φυσικής ή συναισθηματικής τους ύπαρξης».
Ο Ασάφ Αβιντιάν θα δώσει συναυλία στο Ηρώδειο στις 22 Σεπτεμβρίου.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr