Στις 17 Μαρτίου όλοι γίνονται Ιρλανδοί. Κι αυτό γιατί η St. Patrick’s Day, δηλαδή η γιορτή του Αγίου Πατρικίου, που γιορτάζεται αυτή τη μέρα δεν είναι μόνο ένα από τα πράγματα που άπαντες ξέρουν για το Σμαραγδένιο Νησί, αλλά φροντίζουν να την τιμούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με τις απανταχού παμπ να γεμίζουν τα ποτήρια τους με Guinness (οι πιο μυημένες, έχουν κουμπώσει ήδη στα βαρέλια τους πράσινες μπύρες).
Η συγκεκριμένη γιορτή, βέβαια, «σπάει» συγχρόνως και το… γραφικόμετρο, μιας και αντιλαμβάνεται πολύ πολύ συγκεκριμένα τι σημαίνει ιρλανδικό.
Γι’ αυτό κι εμείς επιλέξαμε 4 εναλλακτικές προτάσεις σε μουσική, σινεμά, τηλεόραση και λογοτεχνία, για όσους αγαπούν την Ιρλανδία μεν, δεν θέλουν μια από τα ίδια δε.
Ακούστε μια Ιρλανδή που θέλει να μετακομίσει στο Νάσβιλ
Όλοι περιμένουν να ακούσετε: Για άλλη μια φορά το «Drunken Lullabies» των Flogging Molly, το «Rose Tattoo» των Dropkick Murphys και γενικά, οτιδήποτε μπορεί να διαλέξει ο αλγόριθμος του YouTube σε σχετικές αναζητήσεις.
Το τυχερό σας τριφύλλι: Ένα «σιγουράκι» που θα μπορούσαμε να προτείνουμε είναι οι Fontaines D.C., τα «τρομερά παιδιά» του ιρλανδικού post punk που έχουν δικαιωματικά στρέψει τα βλέμματα πάνω τους τα τελευταία χρόνια, μιας και σε κάθε τους βήμα αποδεικνύουν πως μεγαλώνουν ωραία, μα όχι βαρετά. Όποιος θέλει βέβαια να ακούσει μία τζίντζερ Δουβλινέζα που διατείνεται πως θέλει να μετακομίσει στο Νάσβιλ, επικαλείται στα τραγούδια της τον σκηνοθέτη Πίτερ Μπογκντάνοβιτς και ακούγεται σαν μια Κέιτ Μπους μεγαλωμένη στον αμερικανικό Νότο, δεν έχει παρά να πληκτρολογήσει το όνομα της CMAT και να ακούσει τον δίσκο της «If My Wife New, I’d Be Dead» -γιατί ναι, της αρέσουν και τα λογοπαίγνια.
Δείτε μια soul μπάντα που παίζει σε δουβλινέζικες παμπ
Όλοι περιμένουν να δείτε: Κάτι τα BAFTA που κέρδισε, κάτι η οσκαρική κούρσα στην οποία συμμετείχε αλλά έφυγε από αυτή με άδεια χέρια, το «Banshees of Inisherin» είναι η ιρλανδική ταινία που συζητήθηκε όσο καμία τον τελευταίο καιρό -και δικαιώς, μιας και το reunion των Μάρτιν Μακντόνα-Κόλιν Φάρελ-Μπρένταν Γκλίσον ξεπέρασε κατά πολύ την πρώτη τους συνάντηση στο «In Bruges».
Το τυχερό σας τριφύλλι: Βέβαια, επειδή είτε θα έχετε δει σίγουρα την ταινία, είτε θα έχετε πάθει αντι-FOMO και δεν θέλετε να τη δείτε τώρα, μετά από τόσα stills με τον Φάρελ και τον Γκλίσον να πίνουν stout μπύρα στην ιρλανδική ύπαιθρο, μπορείτε πάντα να επιλέξετε το «The Commitments». Την ταινία, δηλαδή, στην οποία ο σκηνοθέτης Άλαν Πάρκερ βάλθηκε να μαζέψει τους πιο αταίριαστους τύπους για να φτιάξουν… ιρλανδική soul μπάντα.
Συγκινηθείτε με τον έρωτα δύο «Normal People»
Όλοι περιμένουν να δείτε: Εμ, αλήθεια, γιατί δεν έχει μπει πιο δυναμικά η ιρλανδική τηλεόραση στη ζωή μας;
Το τυχερό σας τριφύλλι: Πριν ο Πολ Μεσκάλ γίνει το νέο «hot thing» λόγω του «Aftersun», συμπρωταγωνίστησε με την Ντέιζι Έντγκαρ-Τζόουνς στην τηλεοπτική μεταφορά του «Normal People», δηλαδή του πρώτου βιβλίου της Σάλεϊ Ρούνεϊ. Στη μίνι σειρά του BBC Three και του Hulu δεν θα δείτε τίποτα το ρηξικέλευθο πέρα από την ιστορία του έρωτα δύο εφήβων που η ενηλικίωση θα διακόψει αναμενόμενα. Είναι, όμως, τόσο ανθρώπινη, παθιασμένη και συγκινητική η προσέγγιση της αφήγησης που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστείτε γενναία ποσότητα χαρτομάντηλων όσο το βλέπετε.
Διαβάστε ένα μυθιστόρημα από μιλένιαλ για μιλένιαλ
Όλοι περιμένουν να διαβάσετε: «Το βιβλίο που όλοι έχουν, αλλά κανείς δεν έχει διαβάσει». Ο Τζέιμς Τζόις δεν υπήρξε μόνο ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους Ιρλανδούς, αλλά όρισε εν πολλοίς τον μεταμοντερνισμό στη λογοτεχνία με το magnus opus του, τον «Οδυσσέα». Η πολυτάραχη μέρα στη ζωή του ήρωα Λεοπόλδου Μπλουμ είναι το ένα ιρλανδικό βιβλίο που όλοι γνωρίζουν -και πράγματι πρέπει να το διαβάσετε κάποια στιγμή στη ζωή σας.
Το τυχερό σας τριφύλλι: Ήταν αδύνατο να αντισταθούμε και σε αυτή την κατηγορία στο κορίτσι-θαύμα Σάλεϊ Ρούνεϊ, μιας και κανείς δεν έχει πιάσει την καθημερινή ζωή της εποχής της όπως αυτή. Μπείτε στο πρώτο βιβλιοπωλείο που θα βρεθεί στον δρόμο σας κι αγοράστε το «Όμορφε Κόσμε, Πού Είσαι» που ακολουθεί τις ζωές τεσσάρων τριαντάρηδων και το πώς μπλέκονται μεταξύ τους αλλά και με τις ανησυχίες τους. Γραφή καθαρή, γάργαρη και μια σκιαγράφηση της γενιάς των μιλένιαλ που τα πιάνει όλα, χωρίς να διατυμπανίζει τίποτα.