Πολέμησε για όλα τα όνειρά του

Πολέμησε για όλα τα όνειρά του

Σκιαγράφηση του Λουίς Σεπούλβεδα μέσα από τις πιο προσωπικές, μύχιες και αποκαλυπτικές γραφές του

3' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λουίς Σεπούλβεδα
Το χειρόγραφο του καθρέφτη και άλλα ανέκδοτα κείμενα
φωτογραφίες: Ντανιέλ Μορτζίνσκι
μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης
εκδ. Οpera, 2022, σελ. 134

Ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή για όλους, που θα κυριαρχούν η ειρήνη, η αλληλεγγύη, η ισότητα, που η ζωή θα είναι χαρά και δημιουργικότητα, ονειρεύεται σταθερά και αταλάντευτα, ακόμη κι όταν οδηγείται στη φυλακή, στην εξορία. Το αριστερό, κομμουνιστικό πρόσημο της ματιάς του στον κόσμο τού στερεί τη σταθερότητα, την ασφάλεια, την ηρεμία και τα παιδιά του. Αποκτά έξι παιδιά που μεγαλώνουν σχεδόν δίχως την παρουσία του, σε ξένους τόπους, με την πατρική αγάπη δεδομένη, αλλά απούσα. Ο Χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα γλιστράει από τη ζωή τον Απρίλιο του 2020, τον υποτάσσει ο κορωνοϊός, αυτόν που δεν τον υπέταξε όσο ζούσε καμία βία, καμία απαγόρευση, καμία αυταρχικότητα.

Ο Χιλιανός συγγραφέας ήταν ένας άνθρωπος που έβλεπε τη ζωή ως αγώνα. «Ανέβηκα στο ρινγκ, κι αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία».

Ο Ντανιέλ Μορτζίνσκι, φίλος της καρδιάς του, φωτογράφος του, συνοδοιπόρος στα ταξίδια και στις σκέψεις, αναλαμβάνει, δύο χρόνια μετά και με τη συνδρομή της οικογένειάς του, να μας τον συστήσει μέσα από τις πιο προσωπικές, μύχιες και αποκαλυπτικές γραφές του. Οι λίγες ιστορίες που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το βιβλίο, μαζί με τις φωτογραφίες που τις συνοδεύουν, φανερώνουν έναν συγκινητικά ευαίσθητο μέσα στη σκληρότητά του, ορμητικό προς τη χαρά της ζωής άνδρα, που πασχίζει να τιθασεύσει τις εσωτερικές του με τις εξωτερικές συγκρούσεις.

Οικογένεια και ενοχές

Ρίχνει το βλέμμα του στους γονείς του και με τρυφερότητα αναπολεί το σερβίρισμα στο πατρικό τραπέζι, όπως σερβίρει κι ο ίδιος τώρα τα παιδιά του. Η μητέρα του, μια γυναίκα αντοχής, υπομονής, καρτερίας και σταθερότητας, ήταν η δύναμη του σπιτιού, η δύναμη του πατέρα του, που τον ταλαιπωρούσε η κατάθλιψη της ματαιωμένης ζωής του, η διαρκής λύπη που είχε αμετακίνητα εγκατασταθεί ως στάση ζωής. Θυμάται τους έρωτες της εφηβείας, με σοβαρότητα και αγανάκτηση αντιμετωπίζει την πρώτη απόρριψη, μα και την πρώτη απογοήτευση που τον οδήγησε επίσης στο πρώτο τσιγαράκι.

Ο Σεπούλβεδα είναι ο γονιός της ενοχής. Αναγκασμένος να ζει μακριά από τα παιδιά του, αναμετριέται με την ενοχή, την αγάπη, την αποδοχή, τη συγχώρεση. Και με τον τρόπο του πετυχαίνει μια ανεπαίσθητη νίκη, ηρεμεί με τη σκέψη ότι τα παιδιά του πάντα μπορούν να υπολογίζουν σε εκείνον, είναι η σταθερά τους. Τον απασχολεί η απώλεια, ο θάνατος που παραμονεύει εκείνους τους συντρόφους του που σέβεται και τιμά, στη μνήμη των οποίων υψώνει ένα κρασάκι. Βιώνει όμως εξίσου επώδυνα και την απώλεια των τετράποδων μελών της οικογένειάς του που τα αποχαιρετά με σεβασμό και θλίψη. Αυτή η απουσία των ζώων γίνεται αφορμή προκειμένου να μιλήσει στα παιδιά του για τον θάνατο, την αγάπη, τη φροντίδα, την αξιοπρέπεια του τέλους.

Πολέμησε για όλα τα όνειρά του-1

Δεν υποτάχθηκε

Τα κείμενα καθρεφτίζονται στις φωτογραφίες και αντίστροφα. Εικόνες χαράς, ξενοιασιάς, περίσκεψης, λύπης, εικόνες που στοχεύουν όπως λέει ο συγγραφέας να ανασύρουν τα ξεχασμένα προσωπικά μας θραύσματα, μορφές που θα θέλαμε να είμαστε, μα τις απαρνηθήκαμε από δειλία ή για γελοίες συμβατικότητες. Ο Σεπούλβεδα όμως φαίνεται ότι δεν υποτάχθηκε, προσπάθησε να ορίσει τη μοίρα του, να βγει από το γκέτο όπου γεννήθηκε, να κάνει τις λέξεις, τις ιστορίες, τη λογοτεχνία μονοπάτι αυτογνωσίας και πληρότητας.

Το στίγμα του συγγραφέα δίνουν δύο μικρά διηγήματα, αγαπημένα του μεταφραστή και του εκδότη. «Αν δεν έχεις πού να κλάψεις», ο Σεπούλβεδα θα δημιουργήσει ένα εφιαλτικό, τρομακτικό και γελοίο ταυτόχρονα σκηνικό, θα σε εντάξει μέσα στο μισοσκόταδό του, και η φαντασία του, η χωρίς όρια και φραγμούς, ανεξέλεγκτη και οργιάζουσα, θα σε οδηγήσει να βρεις μέσα στην απελπισία και στον πανικό τον τρόπο να κλάψεις ώρα πολλή, περνώντας από το αναφιλητό στο αργό κλάμα. «Η αγάπη και ο θάνατος» είναι ένα αφιέρωμα στους μικρούς γιους του, για να τους μάθει τι σημαίνει να χάνεις από αγάπη και μόνο.

Ενα χαμόγελο κατανόησης, αποδοχής και πικρίας συνοδεύει τον αναγνώστη καθώς διαβάζει και συνάμα παρατηρεί τις φωτογραφίες. Γιατί μπροστά του αποκαλύπτεται ένας άνθρωπος σφιχτά δεμένος με τη ζωή που την αντιμετωπίζει ως αγώνα, ως απόλαυση, μια σειρά από όνειρα που πολέμησε, με ακριβό τίμημα, να γίνουν πραγματικότητα. Για να καταλήξει σεμνά, μα αγέρωχα: «Oμως ανέβηκα στο ρινγκ, κι αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία».

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή