Ρένφιλντ ★★★
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2023)
Σκηνοθεσία: Κρις Μακ Κέι
Ερμηνείες: Νίκολας Κέιτζ, Νίκολας Χουλτ, Ακουαφίνα
Ο Ρένφιλντ ακολουθεί στην αιωνιότητα τον Κόμη, φροντίζοντας για όλες τις ανάγκες του, ωστόσο πλέον είναι έτοιμος να βάλει τέλος στη σχέση συνεξάρτησης με τη βοήθεια και μιας παρορμητικής αστυνομικού.
Υστερα από δεκάδες ρόλους, ένα Οσκαρ αλλά και αρκετά Χρυσά Βατόμουρα, έρχεται η ώρα για τον Νίκολας Κέιτζ, έναν από τους πιο sui generis ηθοποιούς της γενιάς του, να μπει και εκείνος στη λίστα όσων έχουν υποδυθεί τον Κόμη Δράκουλα. Η πρωτοτυπία εδώ είναι πως το διάσημο βαμπίρ από τα Καρπάθια δεν είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, η οποία αντιθέτως έχει στο κέντρο της τον… υπηρέτη του.
Ο Ρένφιλντ (Νίκολας Χουλτ) ακολουθεί στην αιωνιότητα τον Δράκουλα, φροντίζοντας για όλες τις ανάγκες του: καταφύγιο από το φως της ημέρας, άνετο φέρετρο και φυσικά φρέσκα ανθρώπινα θύματα για να καλύψει τις ανάγκες σε αίμα ο αφέντης του. Ως αντάλλαγμα απολαμβάνει και εκείνος ένα μέρος από τις τρομερές δυνάμεις του τελευταίου. Εχοντας ωστόσο φθάσει στη σημερινή εποχή, ο Ρένφιλντ είναι πια έτοιμος να βάλει τέλος σε αυτή τη σχέση συνεξάρτησης με τη βοήθεια και μιας παρορμητικής αστυνομικού (Ακουαφίνα).
Προτάσσοντας το μαύρο χιούμορ και τη σπλάτερ δράση πριν από οτιδήποτε άλλο, ο σκηνοθέτης Κρις Μακ Κέι και ο σεναριογράφος Ράιαν Ρίντλεϊ καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα πολύ διασκεδαστικό σύνολο, το οποίο μάλιστα τραβάει ακριβώς και όσο χρειάζεται σε μάκρος (περίπου μιάμιση ώρα).
Οταν μιλάμε για σπλάτερ, το εννοούμε: χέρια, κεφάλια, κορμοί αποκολλώνται και εκτοξεύονται δεξιά και αριστερά με περίσσια ευκολία, σε σκηνές δράσης οι οποίες πάντως έχουν απόλυτα κομίστικο χαρακτήρα και όχι τρομακτικές… ιδιότητες.
Οσο για το χιούμορ, αυτό προκύπτει κυρίως μέσα από αλλόκοτα κωμικές καταστάσεις σχετικές με μια ανεκδιήγητη συμμορία μαφιόζων και φυσικά μέσα από την καλτ ερμηνεία του Νίκολας Κέιτζ. Ενισχυμένος και από τα κατάλληλα προσθετικά-μακιγιάζ, ο Αμερικανός ηθοποιός μπαίνει στον ρόλο του πρίγκιπα του σκότους με στυλ και γοητεία αντάξια της φήμης του, ενώ το σήμα κατατεθέν «υπερβολικό» του παίξιμο ταιριάζει γάντι στον νάρκισσο Δράκουλα. Πολύ καλός είναι και ο πρωταγωνιστής Νίκολας Χουλτ, τον οποίο βλέπουμε να ερμηνεύει ακόμη ένα χαρακτήρα δράσης, έπειτα από τους «X-Men» και το «Mad Max».
Συνολικά το «Ρένφιλντ» είναι ένα επιτυχημένο ποπ φιλμ, δίχως ιδιαίτερες άλλες απαιτήσεις από τον εαυτό του ή τον θεατή· διαθέτει επίσης ατμοσφαιρικό σάουντρακ και γενικότερη ατμόσφαιρα που θυμίζει κάτι από ανάλογες ταινίες των απενοχοποιημένων 90s, με λιγότερο βέβαια σέξι διάθεση. Αλλά από το ολότελα…
