Νομίζω ότι το κοινό στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στην πλειονότητά του αποτελείτο από οικογένειες, και ήμασταν λίγοι εμείς οι μεγάλοι που πήγαμε στην παράσταση χωρίς παιδιά. Δίπλα μου μια μαμά διάβαζε σιγανά στον γιο της το λιμπρέτο, πού και πού ξεχνιόταν με τα θαυμαστά που έβλεπε στη σκηνή κι ο μικρός τη σκουντούσε, «Πες μου», της έλεγε.
«Το ταξίδι στη Σελήνη» του Ζακ Οφενμπαχ, συμπαραγωγή της ΕΛΣ με δύο γαλλικές όπερες και μία αυστριακή, που παρουσιάστηκε στην Αθήνα μόνον για δύο παραστάσεις (12-13/7) είναι από αυτά τα μικρά-μεγάλα καλλιτεχνικά γεγονότα που περνούν γρήγορα από την πόλη, και καλό είναι να μην τα χάσεις.
Ο όρος «Για όλη την οικογένεια» –σε αντίθεση με τα κοινότοπα θεάματα που συχνότατα χαρακτηρίζει– μας έδωσε αυτό το καλοκαίρι δύο πρωτότυπες, αντισυμβατικές, καλαίσθητες, πολυεπίπεδες δουλειές: Την παράσταση χορού «Το βιβλίο της ζούγκλας» του Ακραμ Καν στο Μέγαρο Μουσικής (δύο βραδιές του Ιουνίου) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, και την όπερα-φαντασμαγορία του Οφενμπαχ βασισμένη ελεύθερα στα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν «Από τη Γη στη Σελήνη» και «Ταξίδι στο κέντρο της Γης».
Με τέτοιες ιδέες και καλλιτεχνικό πάθος όπως το «Ταξίδι στη Σελήνη» της ΕΛΣ, τα θεάματα «Για την οικογένεια» γίνονται τάση, ένα δυναμικά ανερχόμενο είδος.
Η παράσταση που είδαμε στην Αθήνα έχει πίσω της απαιτητική προεργασία, την οποία όλοι οι συντελεστές έφεραν άξια εις πέρας. Ο σκηνοθέτης Λοράν Πελί με τις συνεργάτιδές του διασκεύασαν το έργο του 19ου αι. με γνώσεις αλλά και χιούμορ, ο ίδιος υπέγραψε τα θαυμάσια κοστούμια και η γαλλική Λαϊκή Χορωδία Νέων της Κωμικής Οπερας σε συνεργασία με την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ έδωσαν την ευκαιρία να αναδειχτεί η πληθώρα ταλέντων –παιδιά και νέοι– που διακρίθηκαν χάρη σε μια δημιουργική γαλλοελληνική σύμπραξη.
Η συνεργατική δουλειά της διευθύντριας της Λαϊκής Χορωδίας Νέων της Γαλλίας, Σάρα Κονέ, με την Κωνσταντίνα Πιτσιάκου, διευθύντρια της Παιδικής Χορωδίας της ΕΛΣ, ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο με μια σειρά κοινών εργαστηρίων. Από αυτά επιλέχθηκαν 22 παιδιά από την Ελλάδα που επρόκειτο να συμμετέχουν στην παράσταση. Αμέσως μετά άρχισαν οι μουσικές πρόβες, τα μαθήματα γαλλικών και κινησιολογίας. Τον Ιούνιο η ελληνική ομάδα ήταν έτοιμη να υποδεχθεί τα 32 παιδιά (σολίστ και μέλη της χορωδίας) που ήρθαν από τη Γαλλία, και ξεκίνησαν οι πρόβες εντατικά, αλλά –όπως μάθαμε– με μεγάλο ενθουσιασμό.
Το αποτέλεσμα ήταν μια ολοκληρωμένη, απολαυστική παραγωγή που ανέβηκε από νέους καλλιτέχνες βασισμένη σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με ουσία. Με τέτοιες ιδέες και καλλιτεχνικό πάθος τα θεάματα «Για την οικογένεια» γίνονται τάση, ένα δυναμικά ανερχόμενο είδος.