Οι μουντζούρες στα μάρμαρα του μετρό στον σταθμό «Πανεπιστήμιο» σε υποδέχονται πλέον ως μόνιμο ντεκόρ καθώς βγαίνεις από τα έγκατα της γης στο επίπεδο του δρόμου. Μια παρέα τουριστών φωτογραφιζόταν μπροστά στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Πίσω τους ήταν ο ανδριάντας του Κεφαλονίτη ευεργέτη Παναγή Βαλλιάνου, μέλους της εύρωστης ελληνικής παροικίας του Λονδίνου τον 19ο αιώνα. Δίνες της ιστορίες που εκβάλλουν στο παρόν. Μια ουασιγκτόνια έχει φυτευτεί αριστερά του μεγάρου της Βιβλιοθήκης, στη θέση του παλαιού φοίνικα, που είχε προσβληθεί από αρρώστια και κόπηκε. Αλλά οι φοίνικες του νεοκλασικισμού ήταν άλλοι φοίνικες, ο κανάριος φοίνικας με την πλούσια κόμη που ταίριαζε αρμονικά με την ηρεμία του ελληνικού ρυθμού στην Αθήνα.
Γωνία Χαριλάου Τρικούπη και Πανεπιστημίου, το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά είναι τυλιγμένο σε λινάτσες. Μετατρέπεται σε ξενοδοχείο. Περπατάω στο «γερμανικό τετράγωνο». Ο Σλήμαν δεν είχε χτίσει μόνο αυτό το μέγαρο γραφείων και καταστημάτων με σχέδια του Τσίλλερ αλλά είχε παραχωρήσει και το διπλανό οικόπεδο ιδιοκτησίας του για να χτιστεί το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αθήνας, το οποίο έβλεπα πλέον μπροστά μου σε άριστη κατάσταση. Εργο του Τσίλλερ και αυτό, σε συνεργασία και με τον έτερο Γερμανό της παρέας, τον περίφημο αρχαιολόγο Βίλχελμ Ντέρπφελντ, λάμπει στο αττικό φως ως ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Αν σταθείτε στο απέναντι πεζοδρόμιο, στην είσοδο του εμπορικού κέντρου Atrium, θα το δείτε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Με τους κύκνους στα κάγκελα και τις ερυθρές μετόπες συναιρεί το βασικό αισθητικό λεξιλόγιο του Τσίλλερ.
Εκεί που είναι το Atrium στη Χαριλάου Τρικούπη ήταν το σχολικό συγκρότημα του Σαιν Ζοζέφ, οι καλόγριες, όπως έλεγαν οι Αθηναίοι, ένα από τα καλύτερα σχολεία της Αθήνας. Στο νέο κτίριο, διατηρείται χώρος για το παρεκκλήσι. Αλλά απέναντι, η οδός Φειδίου μας καλεί σε εξερεύνηση.
Εχει πάντα ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς τις μεταβολές στους δρόμους. Στον αριθμό 2 της Φειδίου, γωνία με Χαριλάου Τρικούπη, υπάρχει μια πολυκατοικία της δεκαετίας του ’50. Εχει μια περιποιημένη, κλασική είσοδο, που φέρει πλέον και την παρουσία μιας μπουκαμβίλιας σε γλάστρα. Απέναντι είναι σε σειρά ο νεοκλασικισμός σε διάφορες εκδοχές. Δίπλα στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, επί της Φειδίου, είναι το παμπάλαιο και ιστορικό κτίριο που στέγασε το Ελληνικό Ωδείο και συνδέθηκε επί δεκαετίες με τη μουσική εκπαίδευση. Είχε, όμως, χτιστεί το 1836, σε λιτό κλασικό ρυθμό, ως κατοικία του Αυστριακού πρέσβη Αντον Πρόκες φον Οστεν. Ηταν ένα κοσμικό σαλόνι της Αθήνας του Οθωνα, από την ταράτσα έβλεπαν όλο το τοπίο της Αθήνας.
Το υπουργείο Πολιτισμού έχει στήσει σκαλωσιές για να το προστατεύσει έως ότου αρχίσουν οι εργασίες αποκατάστασης που άργησαν περίπου μισόν αιώνα. Γνώριμες καταστάσεις, δυστυχώς… Και δίπλα στον αριθμό 5, ένα από τα ωραιότερα νεοκλασικά κτίρια της περιοχής. Απέναντι, Φειδίου και Γενναδίου, ένα μεταπολεμικό κτίριο γραφείων μετασκευάζεται. Και δίπλα ένα του προπολεμικού μοντερνισμού. Η Αθήνα αλλάζει και πάλι.
