Η Αστερόπη Λαζαρίδου είναι δημοσιογράφος με μακρά θητεία στην έντυπη δημοσιογραφία και στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Εχει γράψει θεατρικά έργα και έχει αποπειραθεί να ασχοληθεί με την υποκριτική – το αιώνιο απωθημένο της. Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Μην πατάς ξυπόλυτη» και το πιο πρόσφατο, «Η Ηρα δεν ήταν ζηλιάρα». Μιλώντας για τη ζωή της μέσα από το γοητευτικό είδος της αυτομυθοπλασίας, επιχειρεί να αγγίξει τις ζωές όσων έχουν διάθεση ή περιέργεια να τη διαβάσουν.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Αδριανού Απομνημονεύματα» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Ανατρέχω πολύ συχνά σε αυτό, είναι το ευαγγέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης, περικλείει όλη τη σοφία του κόσμου.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
«Αρχίζω και στηρίζομαι στα δικά μου πόδια και όταν θα είμαι σε θέση να μιλήσω, φαντάζομαι πως δεν θα είμαι πια τόσο μόνη, ή τόσο μακριά από τον κόσμο, που Εκείνος δοκίμασε να με βάλει με το ζόρι, πολύ νωρίς όμως»: οι τελευταίες γραμμές από «Το μοναχικό κορίτσι» της Εντνα Ο’ Μπράιαν μού έμαθαν ότι τελικά όλοι, ζητάμε επιείκεια κυρίως από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Ρίτσαρντ Μπαχ. Η ωραιότερη αλληγορία για τα πιο βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Απόλυτη ησυχία, είτε στο σπίτι είτε σε μια θάλασσα.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Οχι. Οποιος έχει την τόλμη να γράψει, θέλει κάτι να μοιραστεί. Οφείλουμε να ακούσουμε χωρίς να κρίνουμε.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η ανεπιτήδευτη αλήθεια του, να κυλά ο λόγος σαν γάργαρο νερό, να μου ανοίγονται νέοι κόσμοι και να θέλω να γίνω κομμάτι τους, είτε αν γίνουν σάρκινοι οι ήρωες, είτε αν εγώ γίνω χάρτινη.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Το «Κατά μόνας» του Αντρές Νέουμαν.
Σαν ένα μυστικό ημερολόγιο το βιβλίο σας, τι είδους ιστορίες περιέχει;
Βγαλμένες από τη ζωή. Η αλλόκοτη ζωή μου βγάζει νόημα μόνο όταν την αφηγούμαι.
Τι «παθαίνεις» όταν είσαι γένους θηλυκού;
Υποφέρεις από αμέτρητα στερεότυπα, πασχίζεις να μη σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, απολογείσαι για το αν είσαι όμορφη και επιθυμητή, ζητάς συγγνώμη χωρίς να φταις. Ωσπου μια μέρα, αποφασίζεις να μετατοπιστείς και να δεις τα πάντα αλλιώς.
