Σε ηλικία 91 ετών έφυγε χθες από τη ζωή ο εμβληματικός Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης Φερνάντο Μποτέρο, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής με διεθνή αναγνώριση. Ο Μποτέρο πέθανε λίγους μήνες μετά τον θάνατο της ελληνικής καταγωγής συζύγου του Σοφίας Βάρη, την οποία και υπεραγαπούσε. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο πρόεδρος της Κολομβίας Γουστάβο Πέτρο. Ο Μποτέρο έγινε ευρύτερα γνωστός για τις υπερμεγέθεις φιγούρες του που βοήθησαν να στραφεί η προσοχή της τέχνης στους Λατινοαμερικανούς καλλιτέχνες στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Η αισθητική του, γνωστή ως «Boterismo», και οι φιγούρες του κόσμησαν μουσεία και δημόσιους χώρους από τα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι, την Παρκ Αβενιου στη Νέα Υόρκη μέχρι πλατείες και πάρκα της Μαδρίτης, της Μόσχας και του Τόκιο.
Γεννημένος το 1932 στο Μεντεγίν της Κολομβίας και μεγαλωμένος στη φτώχεια σε μια πόλη που μαστιζόταν από την εγκληματικότητα και το εμπόριο ναρκωτικών, ο Μποτέρο άρχισε στα 15 του να ζωγραφίζει ταυρομάχους και πούλησε ένα από εκείνα τα πρώιμα έργα αντί 2 δολαρίων. Αυτοδίδακτος στην αρχή, ζωγράφιζε από ένστικτο μέχρι που έφυγε για την Ευρώπη όταν κέρδισε ένα καλλιτεχνικό βραβείο και μερικά χρήματα που τον οδήγησαν στη Φλωρεντία, στη Μαδρίτη και στο Παρίσι. Σπούδασε ζωγραφική αλλά ποτέ δεν ακολούθησε το ρεύμα της αφαίρεσης. Παρέμεινε σε μια τεχνική αναπαράστασης, εμπνευσμένος από τους Αναγεννησιακούς ζωγράφους, όπως τον Τζιότο και τον Μποτιτσέλι. Το 1973 μετακόμισε στο Παρίσι και ασχολήθηκε με τη γλυπτική δημιουργώντας μεγάλες χάλκινες φιγούρες.
Το 2004, ο Μποτέρο εξέθεσε μια σειρά σχεδίων και πινάκων που επικεντρώθηκαν στη βία στην Κολομβία, ασκώντας κριτική στις δραστηριότητες των καρτέλ ναρκωτικών. Το 2005 παρουσίασε τη σειρά «Abu Ghraib», βασισμένη σε αναφορές για κακοποίηση κρατουμένων από τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ.
«Αγαπώ πολύ την Ελλάδα, γιατί μου αρέσουν οι Ελληνες. Αισθάνομαι πολύ καλά εδώ, σαν να είμαι στην πατρίδα μου. Και εκεί ο κόσμος είναι απλός, φιλόξενος και ζεστός. Σε όποιο μέρος και αν ζήσαμε με τη Σοφία, με ενδιέφερε πολύ να μπορώ να εργάζομαι, και εδώ κλείνομαι στο εργαστήριό μου με τις ώρες και συγκεντρώνομαι στη δουλειά μου. Ολα τα χρόνια της καριέρας μου δεν σταμάτησα να δουλεύω ούτε μία ημέρα. Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που κάνω, που δεν μπορώ να μείνω μακριά του», έλεγε ο Μποτέρο σε μια συνέντευξή του στη Μαργαρίτα Πουρνάρα και στο περιοδικό «Κ» (8/10/2018) από το εξοχικό του σπίτι και εργαστήριο του ζεύγους στην Εύβοια. «Η αρπαγή της Ευρώπης», ένα έργο του Μποτέρο από ορείχαλκο, κοσμεί την είσοδο των γραφείων της Τράπεζας Πειραιώς στην οδό Αμερικής. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, Σοφίας Βάρη, η υγεία του γλύπτη και η ψυχολογία του ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Οπως είπε στην «Κ» η Μάγδα Μπαλτογιάννη, στενή φίλη του ζεύγους που προώθησε τη δουλειά τους στην Ελλάδα, «με τα χρόνια που συζούσαν και την αγάπη που είχαν, ο Φερνάντο είχε αρχίσει να γίνεται Ελληνας και η Σοφία Κολομβιάνα».