Με μια ευχάριστη βραδιά γκαλά-φόρο τιμής στη Μαρία Κάλλας, στην οποία συμμετείχαν τέσσερις σοπράνο –η Βασιλική Καραγιάννη, η Νίνα Κουφοχρήστου, η Αννα Πιρότσι και η Κάθριν Φόστερ– και με μαέστρο τον Φιλίπ Ωγκέν, έκλεισαν οι φετινές εμφανίσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ηρώδειο, στις 16 Σεπτεμβρίου.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε άριες που είχε ερμηνεύσει η Κάλλας στην ΕΛΣ από την αρχή της σταδιοδρομίας της έως το τελευταίο ρεσιτάλ στο Ηρώδειο το 1957, και άρχισε με την εισαγωγή και την άρια της Σμαράγδας από τη Β΄ πράξη της όπερας του Μανώλη Καλομοίρη «Ο πρωτομάστορας», που ερμήνευσε η Βασιλική Καραγιάννη. Ο ρόλος απαιτεί φωνή πιο ογκώδη και αιχμηρή από αυτή της δημοφιλούς σοπράνο μας, της οποίας επίσης η άρθρωση στα ελληνικά ήταν παραδόξως ελλιπής και προκάλεσε δυσκολία στην κατανόηση των λέξεων. Αντιθέτως, η Καραγιάννη ικανοποίησε πλήρως, με άψογα ιταλικά, στην άρια «Regnava nil silenzio» από την πρώτη πράξη της «Λουτσία ντι Λαμερμούρ», για την οποία η φωνή της είναι ιδανική. Η μουσικότητά της ήταν επίσης προφανής στον τρόπο που απέδωσε τις υπέροχες legato μουσικές φράσεις και δυναμικές ενδείξεις του συνθέτη, ιδίως στα pianissimi, όπου σαγήνευε με την ομορφιά της φωνής της.
Ακολούθησαν η εισαγωγή, το ρετσιτατίβο «Abscheulicher! Wo eilst du hin» και η μεγάλη άρια «Komm Hoffnung» της Λεονόρας από το «Φιντέλιο», τη μοναδική όπερα του Μπετόβεν, που ερμήνευσε στην πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα η ραγδαία ανερχόμενη Αγγλίδα δραματική σοπράνο Κάθριν Φόστερ. Αν και η φωνή της είναι απολύτως κατάλληλη για τον ρόλο, έμοιαζε κάπως άβολη σε ορισμένα σημεία. Μας αντάμειψε όμως με την εξαιρετική ερμηνεία της στην άρια και στον θάνατο της Ιζόλδης, όπου ο όγκος της φωνής ήταν εξίσου εντυπωσιακός με την τεχνική της μαεστρία –ατέλειωτες, αριστοτεχνικά ελεγχόμενες μακριές αναπνοές για τις δυναμικές του ρόλου, από τα εκστατικά crescendo έως τα σχεδόν ψιθυριστά pianissimo– που της επέτρεπε να αναδείξει αβίαστα την ουσία, την ύψιστη μεταφυσική διάσταση του ρόλου, μέχρι την τελική εξαΰλωση. Η γνωστή μας από τη συγκλονιστική της «Μήδεια» πριν από λίγους μήνες Αννα Πιρότσι τραγούδησε την τελευταία άρια της Λεονόρας, «Pace, pace mio Dio», από τη «Δύναμη του πεπρωμένου» και την άρια «D’amor sull ali rosee» από το «Τροβατόρε» του Βέρντι, με αυθεντικά βερντιάνο στυλ, χρώμα, όγκο και υφή και ενθουσίασε το κοινό, παρά κάποια ίχνη στρες σε μερικές ψηλές νότες, ίσως λόγο κόπωσης στο τέλος μιας ιδιαίτερα απαιτητικής σεζόν.
Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν η σοπράνο Νίνα Κουφοχρήστου, που αντικατάστησε τη Νίνα Μινασιάν και απέδωσε εξαιρετικά την υπέροχη αλλά απαιτητικότατη άρια της σκηνής της τρέλας της Οφηλίας, «A vos jerux, mes ami», από την όπερα «Αμλετ» του Γάλλου συνθέτη Αμπρουάζ Τομά. Μας εντυπωσίασε με το ωραίο φωνητικό χρώμα, την έμφυτη μουσικότητα και ερμηνευτική ευαισθησία με την οποία χειρίστηκε τις φωνητικές διακυμάνσεις –ψηλές νότες, κολορατούρες και pianissimι– που αντικατοπτρίζουν την εύθραυστη ψυχική κατάσταση της ηρωίδας. Με λίγη ακόμη δουλειά στη στήριξη της χαμηλής ζώνης της φωνής, η συμπαθητική αυτή τραγουδίστρια θα είναι έτοιμη για εντυπωσιακά ντεμπούτα. Κι εδώ ο μαέστρος απέδειξε πως, όταν θέλει, μπορεί να είναι βοηθός και στήριγμα για τους τραγουδιστές του.