Αγαπητέ Πέτρο, μας άφησες και εσύ.
Θα είσαι όμως κοντά μας στη σκέψη μας για όσα προσέφερες σε όλους μας. Μια ολόκληρη αρχαία πολιτεία, η Μεσσήνη, αναστήθηκε στα έμπειρα χέρια σου… Εργο ζωής! Και τι έργο! Στις ξεναγήσεις που μας προσέφερες τόσο γενναιόδωρα, εμφυσούσες ζωή στα μεγάλα μνημεία και τα μικρά. Κάθε λιθαράκι αποκτούσε αξία. Προστάτεψες όχι μόνο τα μνημεία αλλά και το υπέροχο τοπίο που περιβάλλει τα μνημεία. Ετσι η Μεσσήνη, χωρίς σύγχρονες επεμβάσεις διατηρεί το αρχικό τοπίο με τις ελιές, τα οπωροφόρα, τους μυρωδάτους θάμνους.
Ενώ συνέλεγες δωρεές για την ίδια τη Μεσσήνη, εσύ ο διάσημος πλέον αρχαιολόγος διεθνώς, ζούσες σεμνά σε ένα σπιτάκι δίπλα στα πολύτιμα αρχαία σου. Ετσι και η σχέση σου με τους κατοίκους και εργάτες ήταν σχέση φιλική, συγγενική σχεδόν, ήσουν ο άνθρωπός τους. Αυτή η ταπεινή στάση ζωής δίπλα σε μεγάλο έργο, λείπει τόσο πολύ στην εποχή μας. Είχαμε τόσο εντυπωσιασθεί από την κλίμακα και ποιότητα των ανασκαφών και αναστηλώσεων της Μεσσήνης, που η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, ως εκπρόσωπος της Europa Nostra στην Ελλάδα, αποφάσισε να σε προτείνει για το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης – Europa Nostra. H πρόταση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, και θυμάμαι την τόσο ωραία τελετή απονομής του Grand Prix με συμμετοχή όλης της περιοχής και όχι μόνο.
Είχες πάντα το θάρρος της γνώμης σου, σε μια κοινωνία που ο πολίτης συνήθως υπολογίζει τις επιπτώσεις πριν πάρει θέση για κάτι δίκαιο. Υπήρξες πρωτεργάτης της θέσης ότι αρχαιολογία και περιβάλλον συμπορεύονται, η αρχαιολογία στηρίζει την αειφόρο ανάπτυξη. Τέλος, άνοιξες τον αρχαιολογικό χώρο σε έναν εποικοδομητικό διάλογο με τις σύγχρονες τέχνες, μουσική, γλυπτική. Πρόσφερες μαγικές στιγμές σ’ αυτές τις καλλιτεχνικές βραδιές όπου ο χρόνος ενωνόταν, το σήμερα με το πολύ μακρινό χθες. Αγωνιούσες για την επιβίωση του αρχαιολογικού χώρου της Μεσσήνης και ζητούσες επίμονα τεχνικά έργα που θα εξασφάλιζαν τη βιωσιμότητά του, απευθυνόμενος κατ’ επανάληψη στις αρμόδιες αρχές: την τοπική αυτοδιοίκηση του νομού Μεσσηνίας και την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Ζητούσες μεταξύ άλλων:
– Bελτίωση του επικίνδυνου τοπικού οδικού δικτύου που οδηγεί στη Μεσσήνη.
– Εφαρμογή της οδικής μελέτης παράκαμψης της Αρκαδικής Πύλης, η μεσαία παραστάδα της οποίας απειλείται με κατάρρευση.
– Υπογειοποίηση των απαράδεκτων αισθητικά και πολλαπλά επικίνδυνων ξύλινων στύλων του δικτύου ηλεκτροφωτισμού.
– Συμπλήρωση του φακέλου για την κήρυξη της Μεσσήνης ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.
– Αναδάσωση της Ιθώμης, ενός υψίστης σημασίας ιστορικού και αρχαιολογικού μνημείου της φύσης.
– Αντιπλημμυρικά έργα παράλληλα με τα έργα αναδάσωσης της Ιθώμης για να μην υπάρξει δεύτερη καταστροφική πλημμύρα όπως αυτή του Σεπτεμβρίου 2016.
– Διάνοιξη περιφερειακής οδού πυροπροστασίας.
Σε διαβεβαιώνουμε ότι θα αγωνισθούμε για όλα όσα ζητούσες – γιατί το μεγάλο έργο σου, η αρχαία Μεσσήνη έχει αγαπηθεί απ’ όλους.
Εχοντας στον νου το χιούμορ και το φωτεινό χαμόγελό σου, εμείς –φίλοι και συνεργάτες– σε αποχαιρετούμε. Θα μας λείψεις πολύ.
* Η κ. Λυδία Καρρά είναι πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.