Tι μπορεί να κάνει τον ακροατή να προσέξει μουσικές χωρίς τους στίχους που έγιναν διάσημα, ολοκληρωμένα τραγούδια με τη φωνή της Μπίλι Χολιντέι; Στο εξώφυλλο του δίσκου του Ουέμπστερ Γιανγκ «For Lady» (Prestige, 1957, ηχογραφημένο: 14/6/1957), δύο χρόνια πριν από τον θάνατο της Χολιντέι στα 44 της από κίρρωση ήπατος σε άθλια οικονομική κατάσταση, βλέπουμε τη θρυλική ερμηνεύτρια, συνθέτρια, τραγουδοποιό, μουσικό, με πλάτη προς εμάς να κρατάει στο δεξί της χέρι μια κλειστή ομπρέλα, σαν να «κρύβεται» η φωνή της και νιώθουμε πόσο ταιριαστό είναι το εξώφυλλο με την ουσία και τη μορφή αυτού του αριστουργηματικού ινστρουμένταλ αφιερώματος.
Ο Ουέμπστερ Ινγκλις Γιανγκ (τον Δεκέμβριο, 91 χρόνια από τη γέννησή του: 3/12/1932 και 10 χρόνια από τον θάνατό του: 13/12/2003) δεν έχει καμία σχέση με τον Μπεν Ουέμπστερ ούτε με τον Λέστερ Γιανγκ, ο οποίος της έδωσε το προσωνύμιο «Lady Day», οι οποίοι υπήρξαν από τους κατά καιρούς συνεργάτες της. Δεν πρέπει να τον συγχέουμε με τον Αμερικανό Ουέμπστερ A. Γιανγκ, νεοκλασικό συνθέτη συμφωνιών, μπαλέτων και οπερών. Αμερικανός τζαζ τρομπετίστας-κορνετίστας, γεννημένος στην Κολούμπια της Νότιας Καρολίνας, μεγαλωμένος στην Ουάσιγκτον, προσέγγισε την τρομπέτα μέσω δώρου της μητέρας του, οικιακής βοηθού, από τις οικονομίες της. Διδάχτηκε από τον Λούις Αρμστρονγκ κάποια βασικά στην κορνέτα, ενώ ακολούθησε πιο συγκροτημένη εκπαίδευση.
Μετά τη θητεία του στην πολεμική αεροπορία στην Ιαπωνία στον πόλεμο της Κορέας, ο Γιανγκ έπαιξε στο Chitlin’ Circuit με τον πιανίστα Χάμπτον Χος και τον σαξοφωνίστα Ρικ Χέντερσον. Μέλος σε στρατιωτική μπάντα του Χος και μπάντες παρέλασης, γνωστός αρχικά ως «Little Diz» λόγω μουσικής ομοιότητας με τον Ντίζι Γκιλέσπι, συνέπραξε με Τζον Κολτρέιν, Ντέξτερ Γκόρντον, Τζάκι ΜακΛίν και ήταν μουσικός διευθυντής-ενορχηστρωτής των Αϊκ και Τίνα Τάρνερ. Με παρακίνηση του Μάιλς Ντέιβις, μετακομίζει τέλη δεκαετίας του ’50 έως το 1965 στη Νέα Υόρκη, λίκνο της διεθνούς τζαζ, παίζοντας με Λέστερ Γιανγκ και Μπαντ Πάουελ.
Δισκογραφικά ακμάζει τη διετία 1957-58 συμμετέχοντας στο «Tuba Sounds» του Ρέι Ντράπερ (Prestige 1957) όπου υπάρχει και η σύνθεση του «House Of Davis», αφιερωμένη στον Μάιλς Ντέιβις, σε τέσσερις δίσκους του Τζάκι ΜακΛίν, στο «Interplay for 2 Trumpets and 2 Tenors» (Prestige 1957) με τους Τζον Κολτρέιν, Ιντρις Σουλεϊμάν, Μπόμπι Τζάσπαρ κ.ά. Η προσωπική του δισκογραφία περιλαμβάνει τα «For Lady» (1957) και «Webster Young Plays the Miles Davis Songbook Vol. 1, 2, 3» (VGM 1981) με ηχογραφήσεις 1961 και 1980.
Η Μπίλι Χολιντέι στη συναρπαστική, αφιερωματική εκδοχή του κορνετίστα Ουέμπστερ Γιανγκ.
Στο «For Lady» παίζοντας κορνέτα ηγείται του εξαιρετικού σχήματος του τενόρο σαξοφωνίστα Πολ Κουινιτσέτ, του πιανίστα Μαλ Γουόλντρον, του κιθαρίστα Τζο Πούμα, του κοντραμπασίστα Ερλ Μέι και του ντράμερ Εντ Θίγκπεν, εστιάζοντας στο μουσικό μέρος σπουδαίων τραγουδιών που έκανε η Χολιντέι πασίγνωστα. Ο Γιανγκ ανασκευάζει με μοναδική διεισδυτικότητα, σπάνια εκφραστικότητα, τον ζεστό του ήχο, συγγενή αυτού του Μάιλς, τις μελωδίες στις οποίες μεγαλούργησε η φωνή της Χολιντέι. Εχει συμπαραστάτη βέβαια τον Μαλ Γουόλντρον με εξαιρετικές συγχορδίες και συναρπαστικές πιανιστικές φράσεις, που στάθηκε συνοδός-πιανίστας της Χολιντέι την τελευταία διετία της και κυκλοφόρησε το σόλο πιανιστικό αφιερωματικό άλμπουμ σε αυτή «Blues for Lady Day» (Freedom 1972). Λυρισμός, cool jazz υποδειγματικά παιγμένη με υψηλότατες προδιαγραφές και το απαλό, τρυφερό, νωχελικό, βαθιά συναισθηματικό, μελαγχολικό, γλυκόπικρο παίξιμό του με μια πρωτοφανή διαύγεια καταθέτουν φόρο τιμής τόσο στον Μάιλς όσο και στη Χολιντέι. Αλμπουμ συγκινητικό με φρέσκες μελωδίες και μπαλάντες διευρυμένες χρονικά, αφού η αποκλειστικά μουσική ευφάνταστη ματιά μεταμορφώνει τα τρίλεπτα πρωτότυπα τραγούδια σε εκτεταμένες συνθέσεις (7-9 λεπτών). Ιδιαίτερης ευαισθησίας αποδεικνύονται η ινστρουμένταλ εκδοχή του «Strange Fruit» με τη δραματική κορύφωσή της και τον πρωτότυπο, ευρηματικό ρόλο των ντραμς, στερημένη βεβαίως των στίχων του συνταρακτικού πολιτικού ποιήματος διαμαρτυρίας του Αμπελ Μίροπολ (ψευδώνυμο: Λιούις Αλαν), τα εκφραστικά, συναισθηματικά φορτισμένα «God Bless the Child», «Don’t Explain», «Moanin’ Low», «Good Morning Heartache», αλλά και η εναρκτήρια επτάλεπτη πρωτότυπη σύνθεση του Γιανγκ «The Lady» με λεπτές αρμονίες, αυθεντική ομορφιά, εκτελεστική αρτιότητα.
Κάπου, στη συγκλονιστική αυτοβιογραφία της «Η Κυρία τραγουδάει τα μπλουζ» (μτφρ. Ιουλία Ραλλίδη, νέα έκδοση: Αγρα, Αθήνα 2023), αναφερόμενη στο «Strange Fruit», η Χολιντέι γράφει: «Δούλεψα σαν δαιμονισμένη γιατί δεν ήμουν καθόλου σίγουρη ότι θα το ’βγαζα ή ότι θα μπορούσα να μεταδώσω, σ’ ένα κοινό με παρά στο κλαμπ, τα πράγματα που για μένα είχαν σημασία». Ομως η ακρόαση του «For Lady» δείχνει ότι όσο μαγευτικά ακούγεται το τραγούδι με τη φωνή της, άλλο τόσο γοητευτικό ηχεί στην ινστρουμένταλ εκδοχή του. Και αυτό ισχύει για ολόκληρο τον καθηλωτικό αυτό δίσκο.