Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος σπούδασε νομικά αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Το τελευταίο του βιβλίο, «Η παγίδα των χρωμάτων», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Ξαναδιαβάζω το «Περί τυφλότητος» του Ζοζέ Σαραμάγκου. Με συγκλονίζει όπως παλιά. Πόσα θα μπορούσαν να συμβούν σε έναν κόσμο που χάνει την όρασή του.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Ερευνώντας για το επόμενο βιβλίο μου, έμεινα άναυδος μαθαίνοντας ότι το 1969 τα οστά από τον τάφο του Γεωργίου Καραϊσκάκη στο Φάληρο πετάχτηκαν στη θάλασσα μαζί με τα μπάζα! Ευτυχώς κάποια έχουν φυλαχτεί στον Αγιο Δημήτριο της Σαλαμίνας.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Για κάποιο λόγο δεν είχα διαβάσει ποτέ ολόκληρους τους «Αθλίους». Συντάσσομαι απολύτως με τον Βίκτορα Ουγκό, που είπε ότι «όσο θα υπάρχει πάνω στη γη αμάθεια και δυστυχία, βιβλία όπως το παρόν μπορεί να μην είναι ανώφελα». Ε ναι, κολοσσός!
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Τον χειμώνα σε μια μπερζέρα δίπλα στο τζάκι με ένα ποτήρι κονιάκ. Το καλοκαίρι σε μια βεράντα με λουλούδια την ώρα του ηλιοβασιλέματος, με παγωμένη λεμονάδα και βανίλια υποβρύχιο.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
«Μα Χάρι Πότερ διαβάζεις;» με πείραξε κάποτε η κόρη μου. Πειράζει που μου άρεσε; Το έκανα χωρίς καμία ενοχή, όπως παλιότερα με τον «Μικρό Ηρωα».
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η ίδια η συγκίνηση που μπορεί να προκαλέσει. Οταν νιώθω ένα σκίρτημα στα εσώψυχά μου και υγρά τα μάτια μου. Μου αρέσει να με ταξιδεύει, να διευρύνει τη φαντασία μου.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Μόλις ολοκλήρωσα τη «Λέσχη του κακού» του Πάνου Αμυρά, όπως και τον «Πρίγκιπα του δευτέρου ορόφου» του Aρη Σφακιανάκη. Περιμένω τα «Αηδόνια της σιωπής» του Στέφανου Δάνδολου, μια ιστορία που με ιντριγκάρει πολύ από την Αθήνα του 1944.
Με ποιον τρόπο εμπλέκεται το προσφυγικό ζήτημα στην αφήγηση; Υπάρχουν πραγματικά στοιχεία στην ιστορία σας;
Εμπνεύστηκα τον «Αρχάγγελο των βράχων» όταν ακολούθησα τον Πάπα στην περιοδεία στις δομές προσφύγων στη Μυτιλήνη. Συγκλονίστηκα δίπλα στης γης τους κολασμένους. Eκανα κεντρικό ήρωα τον Ιρανό Ασκάν, που μου είπε ότι «στην πατρίδα μου ήμουν γιατρός και έσωζα ζωές, εδώ είμαι ένα σκουπίδι». Είδα αγγέλους και διαβόλους, και εμπλέκοντας πραγματικά στοιχεία έγραψα το βιβλίο, ορόσημο για εμένα, αφού είναι το εικοστό.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο ως προς το ύφος;
Μια σπαρακτική ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που δείχνουν ότι ο άνθρωπος είναι αυτό ακριβώς: διάβολος και άγγελος. Είχα κατά νου τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων. Το ξεχάσαμε;