Πολυδιάστατη και επιδραστική προσωπικότητα, ο Μπερνάρ Πιβό (1935-2024) σφράγισε τον χώρο της πολιτιστικής επικοινωνίας και της αγοράς του βιβλίου το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα. Η διαδρομή του ήταν ενδεικτική της φιλοδοξίας, της εργατικότητας και της στόχευσης που τον χαρακτήριζαν. Ο θάνατός του, σε ηλικία 89 ετών από καρκίνο, επανέφερε τη συζήτηση για την καλλιέργεια της αναγνωστικής συνήθειας στο ευρύ κοινό, τον ρόλο της τηλεόρασης και τη διασύνδεση διαφόρων τομέων του πολιτισμού, από τη γλώσσα έως τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία.
Στη μνήμη του κοινού παγκοσμίως ο Μπερνάρ Πιβό συνδέεται με την τηλεοπτική του παρουσία από το 1973 έως το 2001. Κορωνίδα αυτής της διαδρομής ήταν η διάσημη εκπομπή για το βιβλίο «Apostrοphes» (1975-1990), στην οποία προσκλήθηκαν ως συνομιλητές του κορυφαίοι συγγραφείς, διανοητές και άνθρωποι του δημοσίου βίου από τη Γαλλία και το εξωτερικό. Η εκπομπή αυτή όρισε ένα νέο πλαίσιο επικοινωνίας των ιδεών μέσα από την τότε παντοκρατορία της τηλεόρασης και ήταν ίσως η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια ένταξης του βιβλίου σε μια εκπομπή πλατιάς τηλεθέασης. Αυτό οφειλόταν στην προσωπικότητα του Πιβό, που ήταν ο εαυτός του, τολμηρός, διαβασμένος και πνευματικά περίεργος. Απέδειξε πως μια τηλεοπτική εκπομπή για το βιβλίο και τις ιδέες μπορούσε να ορίζει θέματα στον δημόσιο διάλογο (την πλούσια εμπειρία του έχει καταγράψει και στο βιβλίο «Αμήχανοι θεατές», εκδ. Νέα Σύνορα – Λιβάνη).
Γεννημένος στη Λυών, ανήκε σε εκείνη τη γενιά που ταύτισε τις παιδικές μνήμες της με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η έξοδός του στον επαγγελματικό βίο ως δημοσιογράφου έγινε σε μια εποχή ανόδου των ΜΜΕ, μετά τον Μάη του ’68 και τις ευρύτατες κοινωνικές ανακατατάξεις. Συνδέθηκε με την εφημερίδα Figaro. Ο Πιβό είχε διακρίνει τη δυνατότητα διεύρυνσης της επικοινωνιακής ισχύος του βιβλίου ακόμη και σε μια χώρα με πολλούς αναγνώστες όπως η Γαλλία (είχε συνιδρύσει και το περιοδικό Lire). Οσο αγαπούσε το βιβλίο, άλλο τόσο πάσχιζε για τη γαλλική γλώσσα και την ορθογραφία, αλλά και την πολιτική όσο αυτή επιδρούσε στις συμπεριφορές και στην κατεύθυνση της κοινωνίας.
Επιτυχία του ήταν ότι όλοι ήξεραν το όνομά του ακόμη και αν δεν έβλεπαν τις εκπομπές του. Εκανε τον εαυτό του ένα σημείο αναφοράς, την εποχή που η αγορά του βιβλίου πέρασε από τον οικογενειακό κόσμο των εκδοτών στους μεγάλους ομίλους. Θα μείνει στην ιστορία ο τρόπος που έκανε τις συνεντεύξεις, ο τρόπος που προσπαθούσε να παρασύρει το κοινό στον κόσμο των ιδεών.