«Τα Υακίνθεια είναι η γιορτή των βοσκών, της γης, των αισθημάτων, του έρωτα και της παράδοσης». Μ’ αυτά τα λόγια περιέγραψε ο Λουδοβίκος των Ανωγείων τη γιορτή αυτή, που για τέταρτο συνεχόμενο καλοκαίρι έγινε στα Ανώγεια της Κρήτης, και αποτελεί θεσμό πια, ανεβάζοντας κάθε χρόνο όλο και πιο ψηλά τον πήχη της ποιότητας των εκδηλώσεων.
Το φετινό πρόγραμμα πλούσιο και πάλι, περιελάμβανε χορό, μουσική, κινηματογράφο και ένα επιστημονικό συμπόσιο. Δώδεκα χιλιόμετρα έξω από τα Ανώγεια, στην τοποθεσία Κουραδόβρυση -ένα οροπέδιο ανάμεσα στις κορφές του Ψηλορείτη-, στα 1.250 μέτρα, ήταν το κέντρο των εκδηλώσεων, που έγιναν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Μία μεγάλη σκηνή, κάτω από το βλέμμα του χάλκινου προσώπου του Δία, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Νικόλα Ζαμπόνι, φιλοξένησε τους καλλιτέχνες: τον Γιάννη Φέρτη που απήγγειλε ύμνους στη γη, τους Κουρήτες και τον Δία, όσο οι τυμπανοκρούστες τοποθετημένοι σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του βουνού δημιούργησαν μυσταγωγική ατμόσφαιρα, χτυπώντας τα τύμπανα. Υστερα, λόγο είχε ο χορός. Κρητικοί, ώριμοι και νέοι, μαυροπουκαμισάδες με κυλότες και γυαλισμένα στιβάνια, ξεδίπλωσαν περήφανα την τέχνη τους για να ακολουθήσουν οι τραγουδιστές και οργανοπαίχτες. Η Κρητική λύρα, η μελαγχολική ασκομπαντούρα, το λαούτο, το βιολί και το μαντολίνο παρέσυραν 2.500 θεατές, που είχαν την ευκαιρία στο τέλος να απολαύσουν μαντινάδες: «Αν με ρωτάτε για θεούς δεν ξέρω ν’ απαντήσω/ γιατί δεν έτυχε ποτέ στους ουρανούς να ζήσω».
Για την επομένη, το πρόγραμμα επεφύλασσε ένα ενδιαφέρον επιστημονικό συμπόσιο του Πανεπιστήμιου Κρήτης,(υπό την αιγίδα του άλλωστε έγιναν τα φετινά «Υακίνθεια»), με θέμα «Ο Ζευς στην ιστορία και τον μύθο», ενώ το απόγευμα οι δράσεις συνεχίστηκαν στο εκκλησάκι του Αγίου Υάκινθου. Φτιαγμένο με γκρίζα πέτρα, είναι απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον και την παράδοση που το γέννησε κι ας ειναι μόλις τεσσάρων ετών. Στο μικρό θεατράκι που βρίσκεται δίπλα του, προβλήθηκε η «Αγέλαστος πέτρα», η ταινία του Φίλιππου Κουτσαφτή, που αν και παίχτηκε σε όλη την Ελλάδα οι συγκεκριμένες συνθήκες την έκαναν ακόμη πιο ξεχωριστή. Το κρύο ήταν τσουχτερό, την ίδια ωρα που η Αθήνα έβραζε, οι θεατές όμως αποζημιώθηκαν στη συνέχεια από τις συνθέσεις της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Ο επίλογος ήρθε από την Μαρία Τζομπανάκη με ένα παραμύθι για τον Ερωτα και την Αφροδίτη που αφηγήθηκε και με λίγα τραγούδια του Λουδοβίκου. Τα τέταρτα Υακίνθεια έληξαν, για τα επόμενα όμως που είναι αφιερωμένα στη σελήνη, ήδη έχουν μπει οι βάσεις.