«Και εγένετο πάλι χτες, για να μη χαθεί όπως το προηγούμενο, το συνόδεψαν λίγο παρακάτω οι φωτογραφίες». Αυτές οι φράσεις της Κικής Δημουλά από το «Ενός λεπτού μαζί», είναι τυπωμένες στις πρώτες σελίδες ενός θαυμάσιου λευκώματος του Προγράμματος Απεξάρτησης «Νόστος». Τα παιδιά της ομάδας φωτογραφίας, απαθανάτισαν τα παλιά βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, έψαξαν και βρήκαν στοιχεία για την ιστορία τους και συνόδευσαν με λόγια τρυφερά τις λήψεις τους. Στο προλογικό σημείωμα εξηγούν πώς η απεξάρτηση και βιομηχανική αρχαιολογία δεν είναι όροι ασύμβατοι: και τα δύο προϋποθέτουν την αποδοχή του παρελθόντος ως τόπο εκκίνησης για διερεύνηση και σχηματισμό μιας νέας ταυτότητας.
Μία βόλτα σε ασπρόμαυρους τόνους με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς. Κτίσματα που κάποτε έσφυζαν από ζωή και σήμερα είναι εγκαταλελειμμένα, μάρτυρες μιας αχάριστης συμπεριφοράς. Αρχιτεκτονήματα μεγάλης ομορφιάς που ερημώθηκαν αλλά διατηρούν πάντα την υπερηφάνεια τους. Ο φωτογραφικός φακός στέκεται σε λεπτομέρειες, που φανερώνουν ότι τα παδιά επισκέφθηκαν τους χώρους αυτούς ξανά και ξανά, μέχρι να ξεχωρίσουν τα διαμάντια από τη σκουριά και τη σκόνη. Η περιήγηση ξεκινά με τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδας στην περιοχή Λεύκα του Πειραιά που τα τελευταία 130 χρόνια φιλοξενεί τις βασικότερες εγκαταστάσεις επισκευής συρμών και τη ΔΕΗ Νέου Φαλήρου που χτίστηκε το 1899 από την Πολυεθνική ΤhomsoΗoustoτης Μεσογείου, έναν χώρο που έχουν γραφτεί σημαντικές σελίδες κοινωνικών και εργατικών αγώνων. Το κτίριο αυτό έχει κριθεί διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού.
Τα μέλη της ομάδας φωτογραφίας γοητεύτηκαν ιδιαίτερα από το παλιό κτίριο της Αθηναϊκής Εριουργίας που φιλοξενεί σήμερα τη Σχολή Καλών Τεχνών και το διατηρητέο Παλιό Ξυδάδικο στην οδό Πειραιώς, ένα από τα ομορφότερα δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα. Ακολουθούν οι Αποθήκες Γενικού Εμπορίου που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση, αν και δεν έχουν γίνει εργασίες.
Οι φωτογραφίες από τον σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά αλλά και τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς και το Μέγαρο Ταμείου Ναυτικών μας βοηθούν να δούμε κτίρια και εγκαταστάσεις από άλλη σκοπιά: θαυμάζοντας τις γραμμές, τον τρόπο με τον οποίο οι μηχανικοί αντιμετωπίζουν τον δημόσιο χώρο τον προηγούμενο αιώνα, την απουσία σεβασμού από τους ανθρώπους σήμερα. Το Λεύκωμα κλείνει με τα χρωματουργεία του Πειραιά που στέκουν ρημαγμένα και το Εργοστάσια Κεραμοποιίας Δηλαβέρη. Τελικά, τα παιδιά του Νόστου κατάφεραν αυτό που σημειώνει ο αρχιτέκτων Γιώργος Μαχαίρας, ο οποίος τους μετέδωσε την αγάπη του για τα βιομηχανικά κτίρια: «δάνεισαν τη φωνή τους στα κτίσματα και έτσι άκουσαν τα μυστικά τους».
Ποιο ήταν το «έγκλημα» του Ντασλ; Οι προχθεσινές δηλώσεις του στην εφημερίδα «USA Today» περί απομονωτισμού στην εξωτερική πολιτική της νέας, ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης. «Ανησυχώ για την εύθραστη σχέση, που γίνεται ολοένα και περισσότερο προβληματική, μεταξύ της χώρας μας και των Ευρωπαίων συμμάχων της», είχε δηλώσει ο Δημοκρατικός γερουσιαστής από τη Νότια Ντακότα, προσθέτοντας ότι «δεν μας παίρνουν τόσο σοβαρά, στον διεθνή στίβο, όσο μας έπαιρναν λίγα χρόνια νωρίτερα. Πιστεύω ότι κλεινόμαστε στον εαυτό μας και ότι η απομόνωση έχει ως συνέπεια να εξασθενίζουμε την επιρροή μας».