AMBOΥΡΓΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Hamburger Kunsthalle
www.hamburger-kunsthalle.de
«Otto Dix: Ο πόλεμος». Ο ζωγράφος και χαράκτης Οτο Ντιξ (1891-1969), ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του γερμανικού εξπρεσιονισμού και της «νέας αντικειμενικότητας», είχε καταταγεί εθελοντικά στον γερμανικό στρατό το 1914 και τραυματίστηκε επανειλημμένα πολεμώντας στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, όταν ο Ντιξ ήταν πλέον αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, ένας Βερολινέζος έμπορος τέχνης και εκδότης δημοσίευσε το λεύκωμα με τίτλο «Ο πόλεμος», μια σειρά χαρακτικών στα οποία ο καλλιτέχνης διεκτραγωδούσε με ωμό ρεαλισμό τη φρίκη του πολέμου. Με αφορμή τη συμπλήρωση φέτος εκατό χρόνων από την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου, η έκθεση στο Αμβούργο παρουσιάζει τα χαρακτικά εκείνα του 1924, καθώς και τα μεγάλου μεγέθους σκίτσα που σχεδίασε ο Ντιξ προετοιμάζοντας τον μνημειώδη πίνακα του 1930 «Ο πόλεμος». Παράλληλα με τις αναφορές του στον πόλεμο, ο Ντιξ απεικόνισε μέσα στο έργο του την αθλιότητα και εξαχρείωση της γερμανικής κοινωνίας στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η θεματολογία αλλά και το απροκάλυπτα τολμηρό, γκροτέσκο στυλ του ήταν η αφορμή να συμπεριληφθεί στους «εκφυλισμένους» καλλιτέχνες από το ναζιστικό καθεστώς. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου.
ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Statens Museum for Kunst
www.smk.dk
«Asger Jorn: Restless Rebel». Προκλητικός και ανυπότακτος, ο Ασγκερ Γιορν (1914-1973) ποτέ δεν δέχτηκε να προσαρμοστεί στην επαγγελματική πειθαρχία που επέβαλλε η καλλιτεχνική αγορά. Μία από τις κινήσεις του που προκάλεσαν σκάνδαλο ήταν η άρνησή του, το 1964, να δεχθεί το βραβείο Γκούγκενχαϊμ, απαντώντας με ένα υβριστικό τηλεγράφημα. Ιδρυτικό μέλος του κινήματος CoBrA και της Σιτουασιονιστικής Διεθνούς, ο Δανός καλλιτέχνης είχε μια μακρόχρονη, περιπετειώδη σχέση με την Αριστερά και πάντα πίστευε στη στενή σύνδεση ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό. Τα έργα του –πάνω από 2.500 πίνακες, έργα σε χαρτί, γλυπτά, κεραμικά, κολάζ και ντεκολάζ, καθώς και θεωρητικά και λογοτεχνικά κείμενα– διακρίνονται για την εκφραστικότητά τους και πολύ συχνά τη χιουμοριστική τους διάθεση. Η έκθεση κάνει μια μεγάλη αναδρομή στο έργο του, αναδεικνύοντας πολλούς διαφορετικούς τομείς των ενδιαφερόντων του. Εως τις 15 Ιουνίου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΕΚΘΕΣΗ
The National Gallery
www.nationalgallery.org.uk
«Veronese: Magnificence in Renaissance Venice». Η έκθεση είναι ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Πάολο Βερονέζε (1528-1588), τον αναγεννησιακό ζωγράφο ο οποίος, παρά το υψηλό επίπεδο του έργου του, επισκιάστηκε ώς ένα βαθμό από συγκαιρινούς του καλλιτέχνες, όπως ο Τισιανός και ο Τιντορέτο, με τους οποίους είχε έντονο ανταγωνισμό. Τα πενήντα έργα του που εκτίθενται –πίνακες με θρησκευτικό ή μυθολογικό θέμα, πορτρέτα, αλληγορίες (εδώ η «Αλληγορία του Ερωτα Ι – Απιστία»)– καλύπτουν όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής του διαδρομής και αντανακλούν τη λάμψη και το μεγαλείο της Βενετίας του 16ου αιώνα, όπου έζησε και εργάστηκε για πολλά χρόνια ο ζωγράφος από τη Βερόνα. Ο αισθησιακός δυναμισμός, η χρωματική αφθονία και ο συνθετικός πλούτος των έργων του άσκησαν καθοριστική επιρροή σε μεταγενέστερους καλλιτέχνες, όπως ο Βαν Ντάικ, ο Ρέμπραντ, ο Βατό, ο Τιέπολο και ο Ντελακρουά. Εως τις 15 Ιουνίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΘΕΑΤΡΟ
Walter Kerr Theater
www.agentlemansguidebroadway.com
«A Gentleman’s Guide to Love and Murder». Η νέα μουσική κωμωδία που θριαμβεύει στο Μπρόντγουεϊ αφηγείται τις εξωφρενικές περιπέτειες του Μόντι Ναβάρο, μακρινού κληρονόμου μιας πλούσιας οικογένειας, ο οποίος αποφασίζει να επισπεύσει τη διαδρομή που τον οδηγεί στο χρήμα βγάζοντας από τη μέση με ευρηματική μαεστρία μερικούς παρεμβαλλόμενους συγγενείς, χωρίς στιγμή να παραμελεί τους καλούς τρόπους ενός κυρίου της εδουαρδιανής Αγγλίας. Ο βραβευμένος με Τόνι κωμικός Τζέφερσον Μέις δίνει κατά γενική ομολογία μια εκπληκτική ερμηνεία, υποδυόμενος ξεκαρδιστικά και τους οκτώ καταδικασμένους κληρονόμους –άνδρες, γυναίκες και αναποφάσιστους– χορεύοντας, τραγουδώντας, κάνοντας πατινάζ και ποδήλατο και γενικά αλωνίζοντας στη σκηνή, μαζί με τον Μπράις Πίνκμαν, εξαιρετικό επίσης στον ρόλο του τζέντλεμαν-φονιά. Παρά τους απανωτούς φόνους (ίσως κι επειδή τα θύματα είναι όλα αχώνευτοι τύποι), η ευθυμία κυριαρχεί στο μιούζικαλ, έργο των Ρόμπερτ Φρίντμαν (λιμπρέτο και στίχοι) και Στίβεν Λούτβακ (μουσική και στίχοι), βασισμένο στην κλασική αγγλική κωμωδία «Kind Hearts and Coronets», με πρωταγωνιστή τον Αλεκ Γκίνες.
Studio 54
www.cabaretmusical.com
«Cabaret». Η νέα παραγωγή του περίφημου μιούζικαλ ανέβηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη από τη Roundabout Theatre Company, σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Οσκαρ Σαμ Μέντες. Το έργο των Τζο Μάστεροφ, Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1966 και μεταφέρθηκε το 1972 στον κινηματογράφο από τον Μπομπ Φόσι, σε μια ταινία που σημείωσε τεράστια επιτυχία. Η δράση εκτυλίσσεται στο Βερολίνο της δεκαετίας του ’30, με επίκεντρο το περιβόητο καμπαρέ Κιτ Κατ Κλαμπ, όπου η Σάλι Μπόουλς, μια νεαρή Αμερικανίδα αρτίστα, εμφανίζεται σε νούμερα που πάνε κόντρα στο πνεύμα του ανερχόμενου τότε ναζισμού, μαζί με τον δαιμόνιο κονφερανσιέ Emcee. Στον ρόλο της Σάλι, που ερμήνευσε στην ταινία η Λάιζα Μινέλι, κάνει το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ η Μισέλ Ουίλιαμς («Μια βδομάδα με τη Μέριλιν», «Blue Valentine», «Brokeback Mountain»), ενώ ο Αλαν Κάμινγκ υποδύεται και πάλι τον Emcee, ρόλο που του χάρισε ένα βραβείο Τόνι το 1998. Συμπρωταγωνιστούν ο Ντάνι Μπερστίν και η Λίντα Εμοντ.
Ναζισμός και «Εκφυλισμένη τέχνη»
Το 1937 το χιτλερικό καθεστώς διοργάνωσε στο Μόναχο μια έκθεση με τίτλο «Εκφυλισμένη τέχνη», όπου επιδεικνύονταν έργα φημισμένων καλλιτεχνών, όπως ο Κλέε, ο Μπέκμαν, ο Κοκόσκα, ο Ντιξ, ο Κίρχνερ (εδώ ο πίνακας «Σκηνή δρόμου στο Βερολίνο») και πολλοί άλλοι. Ηταν μέρος της εκστρατείας των ναζί εναντίον της μοντέρνας τέχνης, η οποία δεν ήταν δυνατόν να προσαρμοστεί στα πρότυπα της πειθαρχίας και της πομπώδους αισθητικής του καθεστώτος. Τα έργα είχαν κατασχεθεί από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές, ενώ πολλοί από τους δημιουργούς τους υπέστησαν διώξεις και αναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν. Αφιερωμένη σ’ εκείνο το γεγονός που σηματοδότησε τη σύγκρουση του ναζισμού με την καλλιτεχνική ελευθερία, η έκθεση «Εκφυλισμένη τέχνη: Η επίθεση στη μοντέρνα τέχνη στη ναζιστική Γερμανία, 1937», στη Neue Galerie της Ν. Υόρκης, παρουσιάζει έργα καλλιτεχνών που στιγματίστηκαν ως «έκφυλοι» από τους ναζί, ανάμεσά τους και πίνακες που είχαν επιδειχθεί στην έκθεση του 1937.