«Ημουν καλός μαθητής, του 17. Είχα όμως και 3 εικοσάρια. Το ένα ήταν στα γαλλικά, διότι τα είχα μάθει από μικρός. Το δεύτερο στη γυμναστική, διότι ήμουν καλός στον αθλητισμό. Το τρίτο ήταν στη Γεωγραφία. Οχι όμως λόγω μελέτης. Ο καθηγητής με σήκωνε σε κάθε παράδοση, δίχως να με εξετάσει, αλλά επειδή ήμουν ψηλός, μου έδινε ένα ραβδάκι για να δείχνω τα ποτάμια και τα βουνά στους χάρτες. Στο τέλος του τριμήνου να το “Αριστα”». Αυτά και άλλα πολλά θυμήθηκε ο Παναγιώτης Πικραμμένος για το αγαπημένο του σχολείο, τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, που έκλεισε 125 χρόνια ζωής και το γιόρτασε στις 30 Μαΐου. Στην τελετή έδωσαν το «παρών» πολλοί απόφοιτοι από τον χώρο της πολιτικής, του επιχειρείν, της ναυτιλίας, της ανώτατης εκπαίδευσης.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που μας έκανε τη χάρη να μας παραχωρήσει και μερικές μαθητικές φωτογραφίες του, ανακάλεσε πολλές στιγμές από τα θρανία και τις διηγήθηκε σε μια ωραία ομιλία που έγινε παρουσία της υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως, του πρέσβεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα δρος Ερνστ Ράιχελ, της διευθύντριας της Σχολής Ανεντόρε Ντίρκερ και άλλων επισήμων. «Νιώθω ότι πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο σχολείο μου. Οχι μόνο γιατί κουβαλάω μέσα μου τις εμπειρίες και τα βιώματα των μαθητικών μου χρόνων, αλλά και γιατί, κοιτάζοντας τη Σχολή σήμερα, το 2022, βλέπω με υπερηφάνεια έναν σύγχρονο εκπαιδευτικό οργανισμό, πρωτοποριακό σε πολλά ζητήματα, με ενιαία τμήματα και ευρωπαϊκό απολυτήριο, που διατηρεί, όμως, πάντοτε τις αξίες και τις παραδόσεις που το καθιέρωσαν και με τις οποίες εμείς μεγαλώσαμε!» υπογράμμισε, προσθέτοντας: «Καθημερινά, οι λαμπροί καθηγητές μας μάς άνοιγαν νέους ορίζοντες, μας μάθαιναν συστηματικά τρόπους να οργανώνουμε τη σκέψη μας και να την εκφέρουμε. Αναδεικνύοντας στα άπειρα μάτια μας με εντελώς πρωτόγνωρο τρόπο τα πιο έξοχα δημιουργήματα του ελληνικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, δεν έχτιζαν μόνο μία ιδιαίτερη σχέση μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού λαού. Τολμώ να πω ότι, ίσως ασυνείδητα, διαμόρφωσαν και τους πρώτους πολίτες με ευρωπαϊκή νοοτροπία και κοινά πολιτιστικά στοιχεία».
Ο ανάπλους στο παρελθόν ολοκληρώθηκε μετά μουσικής, με μελωδίες που ερμήνευσαν η ορχήστρα, το ανσάμπλ κιθάρας και τα ροκ συγκροτήματα της Σχολής. Αυτά τα 125 χρόνια μόνο ακύμαντα δεν ήταν για το εκπαιδευτήριο που έζησε πολλές περιπέτειες ακολουθώντας τις διακυμάνσεις των σχέσεων Ελλάδας και Γερμανίας. Δυο φορές παύθηκε η λειτουργία του μετά τους δύο πολέμους. Οχι μόνον, όμως, ρίζωσε στην Ελλάδα, αλλά έγινε και υπόδειγμα για τα υπόλοιπα σχολεία.
