OVIDIUS
Με την πένα του θεού έρωτα. Επιλογή από τις Ερωτικές επιστολές
Απόδοση: Λυδία
Τρύφωνα, εκδ. Αιώρα
Απόσπασμα από το βιβλίο «Με την πένα του θεού έρωτα»:
Η Πηνελόπη προς τον Οδυσσέα: Το γράμμα αυτό, αργοπορημένε Οδυσσέα, η Πηνελόπη σου σ’ το στέλνει. Τίποτα όμως μην απαντήσεις, μόνο έλα συ ο ίδιος! Η μισητή στις κόρες των Αχαιών Τροία σίγουρα δεν υπάρχει πια. Αλλά κι ο Πρίαμος κι η Τροία ολόκληρη δεν άξιζαν τα όσα τράβηξα εγώ γι’ αυτή τη νίκη… Μακάρι, τότε που έπλεε για τη Σπάρτη ο μοιχός ο Πάρις, να είχε αφανιστεί από τα μανιασμένα κύματα! Ετσι κι εγώ δεν θα πλάγιαζα παγωμένη στο έρημο κρεβάτι μου, κι ούτε παρατημένη θα παραπονιόμουνα για τις αργόσυρτες μέρες μου. Κι ούτε για να ξεπεράσω τις μακρόσυρτες νύχτες μου θα κούραζα, σα να ήμουνα χήρα, τα χέρια μου υφαίνοντας.
Αλλά και πότε εγώ δεν μεγαλοποίησα από φόβο τους πραγματικούς κινδύνους; Οταν όμως αγαπάς, σε κυριεύει φόβος: κι έτσι έβλεπα μπροστά στα μάτια μου τους Τρώες να σου ρίχνονται με ορμή, ενώ και στο άκουσμα μοναχά του Εκτορα έχανα το χρώμα μου. Κι όταν κάποιος αφηγούνταν πώς ξεψύχησε ο Αντίλοχος, εγώ εσένα έβλεπα να ξεψυχάς. Κι όταν λέγανε ότι ο γιος του Μενοίτιου, ο Πάτροκλος, είχε σκοτωθεί φορώντας την πανοπλία του Αχιλλέα, θρηνούσα, γιατί έβλεπα ότι ακόμη κι ο δόλος μπορούσε ν’ αποτύχει. Κι όταν το λυκιακό δόρυ είχε πνιγεί στο αίμα του Τληπόλεμου, εγώ εσένα έβλεπα νεκρό. Με δυο λόγια, όποιος κι αν έπεφτε στο αχαϊκό στρατόπεδο άφηνε πιο κρύα κι απ’ τον πάγο την ερωτευμένη καρδιά μου.