Είναι γνωστή η θεωρία
πως το νερό έχει μνήμη και θυμάται,
πως τάχα ό,τι συνέβη μέσα στο νερό
διατηρείται εκεί για πάντα
και υπό ειδικές συνθήκες ίσως μπορεί να ανακληθεί
εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια υστερότερα:
ας πούμε ένας πνιγμός, ένα ναυάγιο, ένα ατύχημα,
ή κάτι άλλο, πολύ καθημερινότερο,
ένα ερωτικό σμίξιμο ή ένα παιδικό πλατσούρισμα,
ή κάποιο άγγιγμα δήθεν τυχαίο.
Και σκέφτονταν πώς όλα αυτά μπορούν να ξανασχηματιστούν,
πώς σε κάποιο μέλλον των επόμενων αιώνων,
με μιαν τεχνολογία που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε,
οι άνθρωποι θα μπορέσουν να διαβάσουν
αυτήν την μνήμη του νερού,
και τότε ένα σωρό αινίγματα θα απαντηθούν,
τρομερά ναυάγια, εγκλήματα, διάσημες ερωτικές απιστίες,
και άλλα παρόμοια,
ωστόσο ευτυχώς
κανένας δεν θα ασχοληθεί με τα ασήμαντα και καθημερινά,
ας πούμε, με το πλατσούρισμα ενός παιδιού,
ή με τα πιτσιλίσματα μιας παρέας εφήβων,
ή με τις διστακτικές κινήσεις ενός μεσήλικα που απλώς επιπλέει,
μονάχος πια μέσα στη θάλασσα αργά το σούρουπο,
να παλεύει μάταια με το σκοτάδι που κατεβαίνει
παραδίνοντας τα δάκρυά του σε κάποια μνήμη του νερού.
Φωτ. FRANCESCA GIAITZOGLOU WATKINSON
Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Εχει γράψει 28 βιβλία με αφηγήσεις και δοκίμια και περισσότερα από 150 άρθρα, όλα συγκεντρωμένα στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/. Τελευταία του βιβλία: «Το περίσσιο παιδί» (εκδ. Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός), «Τριλογία: “Leopold”, “Football”, “HIV” (Κάππα Εκδοτική), «Θα σας περιμένω» (εκδ. Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός).