«Τι λες, παιδί μου» αναφωνεί στα ελληνικά ανάμεσα στις φράσεις του ο θεωρητικός του κινηματογράφου, σεναριογράφος ο ίδιος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα Αντριου Χόρτον. Στη διάλεξή του στην Ελληνοαμερικανική Ενωση για το τηλεοπτικό φαινόμενο «Breaking Bad», δεν καταφέρνει να αφήσει απέξω τις μεγάλες αφηγήσεις της ανθρωπότητας, όπως η Οδύσσεια, που ο ίδιος θα επισημάνει το «χολιγουντιανό» της ευτυχισμένο τέλος. Αυτό δηλαδή που καταργεί -εκτός όλων των άλλων- το «Breaking Bad», η τηλεοπτική σειρά με τα εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές ανά τον πλανήτη.
Στον καιρό της διεθνούς ύφεσης, αλλάζουν όλα. Ακόμη και το Αμερικανικό Ονειρο, χρεοκοπημένο πια, δίνει τη θέση του σε νέες προοπτικές, έστω και τηλεοπτικές. Στην Αγρια Δύση, στο γνώριμο τοπίο του πάντοτε νικητή Τζον Γουέιν, αντικρίζουμε τον ηττημένο κατά κράτος πρωταγωνιστή του «Breaking Bad». Το παλιό έχει ήδη πεθάνει και δίνει τη θέση του βιαίως στο καινούργιο. Η ηθική, η αγάπη, η αλήθεια διακυβεύονται από την αρχή. Με αλλιώτικο τρόπο. Οι ήρωες δεν είναι πια κινηματογραφικοί. Ο δρ Αντριου Χόρτον θυμάται ότι στην Αθήνα του 1966, οπότε και ήρθε πρώτη φορά ο ίδιος νεαρός για να διδάξει στο Κολέγιο Αθηνών, εάν τότε υπήρχαν 600 κινηματογραφικές αίθουσες σφύζουσες και ενεργές, τον χειμώνα που μας πέρασε λειτουργούσαν μόλις 32 σινεμά. Το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από τη μεγάλη στη μικρή οθόνη. Με την πολυμήχανη σκέψη του, πρώτα αναλυτική και μετά πρωτότυπα συνθετική, που θα τη ζήλευε ο αγαπημένος του ομηρικός ήρωας Οδυσσέας, ο δρ Χόρτον ξέρει να αφυπνίζει το ενδιαφέρον του ακροατηρίου του. Σε βάζει να σκεφτείς ποια είναι η δική σου θέση σ’ αυτόν τον κόσμο που ανατέλλει και που μπορεί ακόμη να τον παρακολουθείς μόνο τηλεοπτικά να κινείται θεαματικά κατά πάνω σου.
Λάτρης της Ελλάδας, έρχεται κάθε καλοκαίρι, μένει στο σπίτι του στην Τζια με την οικογένειά του και περιηγείται με φίλους και μαθητές του. Στο ντοκιμαντέρ «Bones in the sea: Andy Horton and Kea», σε σενάριο της Αλεξάνδρας Μπελεγράτη, καταγράφεται η διαδρομή του διακεκριμένου ακαδημαϊκού και φιλέλληνα. Παρά την κρίση και τον τρόπο που αυτή προσλαμβάνεται από τα μέσα ενημέρωσης στο εξωτερικό, δεν βλέπει να αλλάζει τίποτα στη φιλοξενία του κόσμου. Στις ξεναγήσεις του επί ελληνικού εδάφους θέλει να κάνει τους Αμερικανούς να κατανοήσουν ότι «η Ελλάδα έχει ψυχή, έχει πνεύμα που δεν μπορεί να το σκοτώσει τίποτα».
Μιλά με μεγάλη αγάπη, σεβασμό και θαυμασμό για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, το έργο του οποίου έχει μελετήσει εκτενώς στα δύο βιβλία που έχει εκδώσει για κείνον. Εξαίρει την επιρροή του μεγάλου σκηνοθέτη στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Ανακαλεί στη μνήμη του την επιτυχία του «Θιάσου», όπως την έζησε και ο ίδιος στην Ελλάδα τότε, όταν δίδασκε στο Deree και είχε καλέσει τον Αγγελόπουλο να μιλήσει στους σπουδαστές του για την ταινία. Ετοιμάζει ένα τρίτο βιβλίο για κείνον, μόλις ολοκλήρωσε ένα κεφάλαιο για το τελευταίο έργο του Ελληνα σκηνοθέτη.
Ως σεναριογράφος, ο δρ Αντριου Χόρτον, για την τελευταία, ανολοκλήρωτη ταινία του Αγγελόπουλου «Η άλλη θάλασσα», είχε δώσει στον δημιουργό τη συμβουλευτική του ματιά για το σενάριο, ένα σενάριο που τον είχε αγγίξει πολύ. Με συγκίνηση εξομολογείται ότι ο σκηνοθέτης δεν ξεκινούσε τα -μοιραία εντέλει για κείνον- γυρίσματα της εν λόγω ταινίας, προτού ο Χόρτον διαβάσει το σενάριο και του δώσει τις παρατηρήσεις του.