Γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1974 και μεγάλωσε στην Ξάνθη. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης. Γράφει ποίηση και έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, τις Αμερικανίδες Jorie Graham, Louise Glück και Sharon Olds. Το πρώτο της βιβλίο («Τρεις νότες για μια μουσική») κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νεφέλη το 2004. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες βαλκανικές και ευρωπαϊκές γλώσσες. Σύντομα θα κυκλοφορήσει επιλογή από το έργο της στην Αμερική, μεταφρασμένο από την Ελληνοαμερικανίδα ποιήτρια Maria Nazos, με την εποπτεία του poet laureate Ted Kooser.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Δύο: το «Βιβλίο των Ψαλμών» και τους Μύθους του Αισώπου, που διαβάζουμε με την τετράχρονη κόρη μου.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τη Βιρτζίνια Γουλφ, στο δικό της δωμάτιο με θέα. Θα αγόραζα εγώ τα λουλούδια και –επειδή οι ήρωες των βιβλίων είναι πολύ πιο ενδιαφέροντες από τους συγγραφείς τους– θα φρόντιζα ο ποιητής να μείνει μαζί μας ώς το τέλος.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Ο θυμός είναι γενικά άγονο συναίσθημα, δεν νομίζετε; Θα τολμούσα να πω, ωστόσο, ότι τα τρία τέταρτα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνικής και, κυρίως, ποιητικής παραγωγής με λυπούν ή, μάλλον, με απελπίζουν.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Για να κάνω την αυτοκριτική μου, δεν έχω διαβάσει συστηματικά κλασική λογοτεχνία. Κι αυτό μου αφήνει μια αίσθηση πίκρας μάλλον, παρά ντροπής. Είναι, ωστόσο, κάποια έργα που ένας λογοτέχνης, πόσο μάλλον ένας ποιητής που τιμά την τέχνη του, και να θέλει ακόμη, δεν θα μπορέσει να τα αποφύγει, αργά ή γρήγορα θα τα συναντήσει. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν τα λέμε «κλασικά»;
Δυο λόγια για το τελευταίο σας ποιητικό βιβλίο;
Ελπίζω σύντομα να τυπωθεί! Θεωρώ ότι έχει όντως κάτι να πει και εύχομαι να αποδειχθεί καλύτερο από το πρώτο.
Η ποίηση σε χαλεπούς καιρούς έχει νόημα;
Θεωρώ πως και μόνο το γεγονός ότι εδώ και αιώνες, ιδίως σε «χαλεπούς καιρούς», γράφεται ποίηση –και μάλιστα εξαίρετη– κάνει αυτή την ερώτηση να μοιάζει μάλλον περιττή.
Εχετε φβ, τουίτερ; Εμπλουτίζουν ή διασπούν τη λογοτεχνική σας ενασχόληση;
Οχι. Αν και ειλικρινά θαυμάζω όσους με τόση άνεση τα χρησιμοποιούν, δεν νομίζω ότι θα ήθελα να αποκτήσω ποτέ. Δεν θα ήθελα να εξαρτάται η γραφή ή η δημοσίευση της ποίησής μου από τους «ακολούθους» ή τα likes που, πιθανόν, θα είχα.