Ο Δημήτρης Οικονόμου γεννήθηκε το 1974 στα Ιωάννινα και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ. Υπήρξε υποψήφιος καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας το 2010. Το 2011 βραβεύθηκε από τον Φ.Σ. Παρνασσός και το 2012 από τη Θεατρική Εταιρεία Λεμεσού. Από τις εκδόσεις Ικαρος κυκλοφορεί το τρίτο μυθιστόρημά του «Οι εγκλωβισμένοι».
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Αυτό τον καιρό διαβάζω το «Omega minor» (εκδ. Πόλις) του Πάουλ Βεράχεν, που ισοδυναμεί με τρία τουλάχιστον βιβλία.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ταυτίζεσαι συνήθως με τους εφηβικούς σου ήρωες. Πάντα ήθελα να ήμουν ο 4ος σωματοφύλακας, ο Ντ’ Αρτανιάν.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Θα έκανα ένα μεγάλο dinner party με καλεσμένους τους Ντε Λίλο, Μακάρθι, Αμος Οζ, Ιαν Ράνκιν, Κούντερα, Πανσέληνο και Βαλτινό. Και αφού τρώγαμε και πίναμε, θα κάναμε μια σεάνς και θα καλούσαμε τον Εντουάρντο Γκαλεάνο, τον Τζέιμς Τζόις, τον Κέρουακ, τον Καμί, τον Λόρκα, τον Χειμωνά, τον Καραγάτση.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Η «Καρδερίνα» της Ντόνα Ταρτ. Hello; Πέθανε η μητέρα του αγοριού, το μοναδικό του στήριγμα στον κόσμο, και δεν ένιωσα τίποτα. Ούτε θλίψη, ούτε μελαγχολία, ούτε θυμό, ούτε οργή. Χίλιες σελίδες άψυχες, εγκεφαλικού ενδιαφέροντος. Αν η λογοτεχνία πάψει να απευθύνεται και στο θυμικό, χάνει τη διττή της υπόσταση, αυτή της τέχνης.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Ο «Αστερισμός ζωτικών φαινομένων» (εκδ. Ικαρος) του Αντονι Μάρα. Ενας πιτσιρικάς από την Αμερική μάς θυμίζει τη δύναμη της καλής μυθοπλασίας και την τραγική μοίρα της ανθρώπινης φύσης.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει, και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Δεν έχω καταφέρει να διαβάσω καθόλου Χένρι Τζέιμς, όσες φορές κι αν έχω προσπαθήσει.
Δυο λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο;
Δυο άγνωστοι συναντιούνται τυχαία στο κέντρο μιας ρημαγμένης Αθήνας. Εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά έχουν ένα κοινό. Βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα δικά τους τείχη, φτιαγμένα από σιωπή και ματαίωση. Ομως, κι ενώ ταυτόχρονα κυκλοφορεί μια φήμη για πραγματικά τείχη που θα υψωθούν περιμετρικά του κέντρου για να εμποδίσουν την εξάπλωση της φτώχειας, αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες και την καθημερινότητα διαφορετικά. Ο Βασίλης, με την άδολη δοτικότητα του παιδιού που δεν πρόλαβε να υπάρξει, και η Μαίρη, με την τάση προς κατάθλιψη της γυναίκας που εγκαταλείψανε. Οταν τίθεται το θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα, αν αξίζει κανείς να ζει, ο Βασίλης διαλέγει την ελευθερία. Θα τα καταφέρει;
Τι ήρθε πρώτο; Οι χαρακτήρες ή η πλοκή; Η τίποτε από τα δύο;
Πρώτο ήρθε το ερώτημα. Από τη συγκλονιστική υπόθεση Μονσελά (του παρκαδόρου που έγινε κατά παραγγελία φονιάς από το ίδιο το θύμα του…). Ποιος είναι αυτός που αποδέχεται για έναν άγνωστο το ερώτημα της ζωής και του θανάτου;
Εχετε fb, Twitter; Εμπλουτίζουν ή διασπούν τη λογοτεχνική σας ενασχόληση;
Εχω fb. Μετά την κυκλοφορία των «Εγκλωβισμένων» λαμβάνω, σχεδόν καθημερινά, μηνύματα από άγνωστους μου αναγνώστες. Είναι, λοιπόν, ένα αναπάντεχο μέσο διαπροσωπικής επαφής.