Η Μαίρη Σάββα γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Διεθνείς Σχέσεις και ξένες γλώσσες. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος στο διπλωματικό ρεπορτάζ, αλλά οι ιστορίες της ζωής την κέρδισαν. Η συγγραφική της πορεία ξεκίνησε με τα παραμύθια «Η Αννα και οι καλικάντζαροι» και «Ο κόσμος τρελάθηκε, ή ο κόσμος ζεστάθηκε;». Ακολούθησαν το «Κολλημένος με την οθόνη», «Το μαξιλάρι της γνώσης», «Τα κρυμμένα σεντούκια του Αλή Πασά» και το «Δεν είμαι η αδελφή μου», από τις εκδόσεις Μίνωας, που τιμήθηκε με το βραβείο κοινού του Public στην κατηγορία «Εφηβική Λογοτεχνία».
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Αμερικανικό ειδύλλιο» του Φ. Ροθ, οι «Θεατρίνοι» του Γκρ. Γκριν.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Σάντσο Πάντσα, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ο τρελός ονειροπόλος Δον Κιχώτης του Θερβάντες.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Τένεσι Ουίλιαμς, τον Τσέχωφ, τον Ι. Καμπανέλλη και τον Σ. Μπέκετ. Ετσι, να ακούω τη συζήτησή τους.
Tο τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
«Η βουή και η μανία» του Φόκνερ.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Τα «Σεφαραδίτικα παραμύθια των Βαλκανίων» της Σ. Κρους.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Μια παραμυθού θα όφειλε να παίζει στα δάχτυλα τα «Παραμύθια της Χαλιμάς», αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα ποτέ να τελειώσω όλους τους τόμους του Αραβικού Μυθολογικού.
Το βιβλίο σας «Δεν είμαι η αδελφή μου» απέσπασε βραβείο Public στην κατηγορία του. Αισθήματα, σκέψεις, σχέδια;
Το βιβλίο αυτό έχει δύναμη, επειδή οι ήρωες είναι σε ηλικίες που θέλουν να ρουφήξουν τη ζωή από όλες τις πλευρές. Με τη φόρα που έχουν, θέλουν να με βάλουν κάτω να γράψω κι άλλη τέτοια ιστορία. Με βάζουν σε σκέψεις, αλλά έχω κι άλλα σχέδια.
Εχετε μια σειρά βιβλίων στη λεγόμενη «Εφηβική Λογοτεχνία». Είναι το ίδιο με το Young Adults που υπάρχει στο εξωτερικό; Αν όχι, ποια η διαφορά;
Στην Ελλάδα γνωρίζουμε την «Εφηβική Λογοτεχνία» ως ένα είδος που μιλάει με άλλη γλώσσα στα παιδιά που οδεύουν προς την ενηλικίωση. Ομως τα όρια ηλικίας έχουν «κατέβει», τώρα «εφηβικά» διαβάζουν και δεκάχρονα! Ετσι, ξεχωρίζουμε πλέον ως «Νεανική», αυτό που αποκαλούν Young Adults. Είναι η κατηγορία που απευθύνεται στους μελλοντικούς ενηλίκους (15+). Εάν σκεφθεί κανείς ότι οι δικές μας γενιές –στις αντίστοιχες ηλικίες– περνούσαν από την Τζέιν Εϊρ, στον Καμί και τον Ντοστογιέφσκι, δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα…
Εχετε fb, twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Εχω fb και αν δεν το είχα, σίγουρα θα διάβαζα και θα έγραφα περισσότερο…