Γεννήθηκε το 1946 στη Βουρκωτή Ανδρου, μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Αττικής. Εχει διακριθεί σε έξι πανελλήνιους ποιητικούς διαγωνισμούς, ένα παιδικής και δύο νεανικής λογοτεχνίας. Από το 1989 έχει εκδώσει εννέα βιβλία (μυθιστορήματα και ποίηση) και συμμετείχε σε τρεις ανθολογίες. Το τελευταίο της βιβλίο, «Βουρκωτή, Το χωριό που νόμιζαν πως δεν υπάρχει», εκδ. Gutenberg.
Ποιο βιβλίο έχετε αυτό τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τους τελευταίους μήνες διαβάζω βιβλία και μαρτυρίες γύρω από ναυάγια, γιατί κάνω έρευνα για το επόμενο μυθιστόρημά μου.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη. Μετά τόσα χρόνια εξακολουθεί να είναι μια γυναικεία μορφή που με συναρπάζει. Μια γυναίκα μεταμφιεσμένη σε άνδρα και μάλιστα κληρικό που αναρριχήθηκε στο ύπατο αξίωμα του Πάπα χωρίς να αρνηθεί τη γυναικεία της φύση. Είναι μια συναρπαστική προσωπικότητα που την κάνει ακόμα πιο δυνατή η σκαμπρόζικη πένα του Ροΐδη.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Τον συγγραφέα τον γνωρίζεις μέσα από το έργο του. Δεν θα ήθελα να δειπνήσω με κανέναν από όσους θαυμάζω γιατί φοβάμαι την απομυθοποίηση.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Το «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος», του Πρίμο Λέβι. Οσο κι αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να συλλάβεις την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
«Η Κασσάνδρα και ο Λύκος», της Μαργαρίτας Καραπάνου. Είναι η πιο πρωτότυπη, τρομακτική και ολοκληρωμένη περιγραφή της παιδικής ηλικίας που έχω διαβάσει.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Γενικά τους αρχαίους κλασικούς. Ντρέπομαι όταν γνωρίζω ανθρώπους από ξένες χώρες και μου μιλούν γι’ αυτούς. Ευτυχώς που υπήρχε το θέατρο με σπουδαίους ηθοποιούς και πήραμε μια γεύση του μεγαλείου τους.
Η «Βουρκωτή» είναι ένα εσωτερικό τοπίο εκτός από τοποθεσία;
Θα μπορούσα να παραλείψω άνετα τον γεωγραφικό όρο. Το έβαλα για να τιμήσω τους συγχωριανούς μου. Ο τίτλος μπορούσε να ήταν «τα χωριά που νομίζουν πως δεν υπάρχουν» ή «η χώρα που νομίζουμε ότι υπάρχει». Είναι το μαύρο κουτί ενός κόσμου που έζησε και ζει σε ορεινές απομακρυσμένες περιοχές (σήμερα χωρίς σχολεία) και υπάρχει χάρη στον δυναμισμό και το πείσμα των κατοίκων τους. Για τους ταξιδευτές ίσως είναι ένα ταξίδι. Για άλλους είναι η διαχρονική λαχτάρα της επιστροφής. Αυτή είναι άλλωστε η γοητεία ενός βιβλίου, ότι ο αναγνώστης το ερμηνεύει όπως εκείνος θέλει.