500 λέξεις με τον Χρήστο Αγγελάκο

500 λέξεις με τον Χρήστο Αγγελάκο

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Χρήστος Αγγελάκος έχει μεταφράσει τα δοκίμια του Ζαν Σταρομπίνσκι «Τρεις μανίες» (Εστία) και έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Τα φώτα απέναντι» (Ικαρος), τα θεατρικά «Οι δυο μας τώρα» και «Ηταν ένας και δεν ήταν κανένας» (Ευρασία). Στα δύο μυθιστορήματά του, «Η τελευταία εικόνα» (Κέδρος) και «Το δάσος των παιδιών», πρόκειται να προστεθούν οι «Ψεύτικοι δίδυμοι» (υπό έκδοσιν).

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Αν εννοείτε τα βιβλία που ξενυχτάνε στο προσκεφάλι μου, τότε θα σας πω τη συλλογή της Τζένης Μαστοράκη, «Μ’ ένα στεφάνι φως», από το 1989 μέχρι σήμερα. Τα άλλα τα διαβάζω στην πολυθρόνα μου.

Ποιος ήρωας λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Ο Χόμερ ή ο Λάνγκλεϊ από το ομότιτλο μυθιστόρημα του E. L. Doctorow (μετάφραση Μ. Ζαχαριάδου). Ανανέωσε την εμμονή μου για τη συνάντηση του μυθιστορηματικού ήρωα με την Ιστορία, την περιπέτεια, την επίγνωση, τη συντριβή.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Με τον σεφ των σεφ, Αντονι Μπουρντέν, σε κάποιον αλήτικο πάγκο στις ψαραγορές του Τόκιο. Την αυτοβιογραφία του «Κουζίνα εμπιστευτικό» τη μύρισα, τη γεύτηκα, την καταβρόχθισα.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Θυμώνω με τις καλλιεπείς μεταφράσεις που προσθέτουν ύφος στο ύφος του συγγραφέα. Με την αλλήθωρη λέξη που φανερώνει τη «λογοτεχνική» εκζήτηση του μεταφραστή.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Η «Γιούλα» του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Τη σκέφτομαι διαρκώς. Πώς μπορεί το προσωπικό να μη γίνεται ιδιωτικό, και η γνήσια συγκίνηση να μην εκμαιεύεται αλλά να αναπνέει ήσυχα κάτω από την ακρίβεια των λέξεων.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Ο πλανήτης της ανάγνωσης είναι αχανής και μένα μου φτάνει να καλλιεργώ τον κήπο μου όπως ο Αγαθούλης (ή Αφελής) του Βολταίρου. Τι ντροπή να χωρέσει σ’ ένα εμμονικό κηπάκι;

Πεζογραφία, θέατρο, ποίηση: όλα γίνονται ένα στην πένα μας ή έχουμε τις προτιμήσεις μας;

Ολα είναι αφηγήματα. Με τη δική του τεχνική και με τους κώδικές του το καθένα. Καλείσαι να τους μάθεις για να μπορέσεις να διαρρήξεις τα όριά τους. Αλλά αν δεν τους μάθεις, θα διαρρήξεις απλώς τα ιμάτιά σου.

Εργαστήκατε στον χώρο της διαφήμισης: σας έμεινε κάτι που να σχετίζεται και με την τέχνη της γραφής;

Το μέτρημα των λέξεων: δύο το δευτερόλεπτο. Η αφαίρεση, το κοπίδι, το delete. Μια ασκητική του λόγου στο πλαίσιο της διαφήμισης που την έλεγα «η στρατευμένη τέχνη του καπιταλισμού».

Εχετε fb, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;

Κακά τα ψέματα, οι συγγραφείς είναι στα σόσιαλ μίντια, γιατί αν δεν προωθήσουν οι ίδιοι τα βιβλία τους, δεν θα το κάνει κανείς. Το θέμα είναι να κινηθείς διακριτικά και να μη γίνεις τελάλης των έργων σου. Θέμα αισθητικής ή ματαιοδοξίας του καθενός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή