Ενα βραβείο είναι πάντα ένα βραβείο, λένε οι υποψήφιοι συγγραφείς και στην εποχή μας που το βιβλίο περνάει τη δική του κρίση σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, κάθε σημάδι αναγνώρισης της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής αξίας του δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενο. Η «Κ» επικοινώνησε με τους 10 συγγραφείς που αναδείχθηκαν στις βραχείες λίστες του ελληνικού μυθιστορήματος για το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων Public, οι οποίοι μοιράστηκαν τις σκέψεις τους και τη γνώμη τους για μια τιμή που έρχεται απευθείας από τους αναγνώστες. Λόγω περιορισμένου χώρου και μόνο δεν στάθηκε δυνατόν να συμπεριλάβουμε σε αυτό το ρεπορτάζ τους συγγραφείς που αναδείχθηκαν στις υπόλοιπες κατηγορίες των βραβείων.
Ο λόγος λοιπόν στους συγγραφείς:
Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη, «Δυο φιλιά για την Αμέλια» (εκδ. Ψυχογιός): «Κάθε συγγραφέας, κάθε άνθρωπος είναι σαν ένα μικρό παιδάκι που χαίρεται με την επιβράβευση. Το βραβείο, ακόμη και η υποψηφιότητα, βοηθάει την ψυχή του συγγραφέα. Δεν γράφεις για να πουλήσεις, είναι μια κατάθεση ψυχής».
Γεώργιος Τζιτζικάκης, «Ενα δράμι δύναμης» (εκδ. Ωκεανίδα): «Είναι μια χειροπιαστή ανταπόκριση για τις προτιμήσεις του κοινού. Ειδικά για το δικό μου βιβλίο που πραγματεύεται το θέμα του τράφικινγκ, ένα ζήτημα που δεν έχει αναδειχθεί αρκετά, φαίνεται ότι απασχολεί τον κόσμο. Το ότι αυτή η διαδικασία γίνεται από τους αναγνώστες έχει μεγάλη σημασία και από τους συνυποψήφιους συγγραφείς και από τα βιβλία τους φαίνεται επίσης η πολυμορφία του αναγνωστικού κοινού. Αυτό είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο για τη δημιουργία νέου κοινού που είναι απαραίτητο για τα βιβλία».
Πάνος Τσερόλας, «Η συνωμοσία της βανίλιας» (εκδ. Κέδρος): «Ηταν κάτι απρόσμενο για μένα, δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Και μόνο η παρουσία μου στη δεκάδα με τιμάει γιατί ανήκω στους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς και ακόμα “μαθαίνω” να γράφω, παίζω με τις επιρροές μου, οπότε αυτό μου δίνει μια τεράστια ώθηση. Νομίζω ότι το αναγνωστικό κοινό διψάει για νέα βιβλία, διαβάζει πολλά ασχέτως εάν δεν γίνονται μεγάλες πωλήσεις. Υπάρχουν πολλές βιβλιοφιλικές κοινότητες στο Διαδίκτυο και λέσχες στην Αθήνα και την περιφέρεια που στηρίζουν την ανάγνωση και το βιβλίο».
Χρήστος Χωμενίδης, «Νεαρό άσπρο ελάφι» (εκδ. Πατάκη): «Ολα τα βραβεία είναι καλοδεχούμενα, κάνουν τον δημιουργό ευτυχισμένο. Πολλά γεγονότα στη ζωή μας είναι άσχημα και δυσάρεστα οπότε πρέπει να γιορτάζουμε τα ευχάριστα όταν μας συμβαίνουν».
Κώστας Κρομμύδας, «Ουρανόεσσα» (εκδ. Διόπτρα): «Είναι η τέταρτη φορά που είμαι υποψήφιος και νιώθω μεγάλη τιμή να είμαι ανάμεσα σε συγγραφείς μεγαθήρια. Είναι πολύ ενθαρρυντικό όταν βλέπεις την εμπιστοσύνη του κοινού, παίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία σου. Μια επιτροπή ειδικών μπορεί να δώσει ένα βραβείο σε ένα μη εμπορικό βιβλίο με άλλα κριτήρια, αλλά είναι ωραίο όταν αποφασίζει το κοινό, έχει μια αλήθεια η απόφασή του».
Γιάννης Καλπούζος, «Σέρρα, η ψυχή του Πόντου» (εκδ. Ψυχογιός): «Το βραβείο και η υποψηφιότητα δίνει την ευκαιρία στο βιβλίο να φτάσει σε πολλούς αναγνώστες. Για μένα λειτουργεί ως μια πρόκληση να δοθώ με μεγαλύτερο πάθος σε μια προσπάθεια που μοιάζει εύκολη αλλά στην πραγματικότητα είναι μια μεγάλη και επίπονη διαδρομή που έχει συγκίνηση, χαρές και οδύνη. Σαφώς είμαι υπέρ ενός κρατικού φορέα απονομής βραβείων, αλλά όταν δεν υπάρχει αυτό είναι θετική οποιαδήποτε προσπάθεια προωθεί τη φιλαναγνωσία. Ολα διαφημίζονται, γιατί όχι και το βιβλίο;».
Ευγενία Φακίνου, «Στο αυτί της αλεπούς» (εκδ. Καστανιώτη): «Δεν έκανα καμιά προσπάθεια να προωθήσω το βιβλίο μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ντρέπομαι να το κάνω. Οταν βρέθηκε όμως το βιβλίο μου στη δεκάδα χάρηκα πολύ. Μακάρι να γίνονταν βραβεύσεις από περισσότερους φορείς. Βέβαια ένα βραβείο δεν το εξαγνίζει η συμμετοχή του κοινού».
Eυτυχία Γιαννάκη, «Στο πίσω κάθισμα» (εκδ. Ικαρος): «Είναι κάτι που δεν περίμενα. Είναι πολύ ευχάριστο που ψηφίζει ο κόσμος και είναι ένα σημάδι για τον συγγραφέα ότι αυτό που διάβασε του άρεσε πραγματικά. Είναι ενθαρρυντικό για μία νέα συγγραφέα που κάνει τα πρώτα της βήματα στο αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο παλιά θεωρούνταν παρακατιανό είδος αλλά εδώ και περίπου 5 χρόνια έχει αρχίσει να επιστρέφει».
Βασίλης Αλεξάκης, «Το κλαρινέτο» (εκδ. Μεταίχμιο): «Πιστεύω ότι οι Ελληνες διαβάζουν αρκετά τελικά, μου κάνει εντύπωση. Στο μετρό έχουν προχωρήσει τα πράγματα, οι άνθρωποι διαβάζουν, αλλά στο λεωφορείο είναι δύσκολο. Πιτσιρικάς πηδούσα τα γράμματα όταν το λεωφορείο περνούσε από λακκούβες. Με διασκεδάζει που υπάρχει βραβείο κοινού, εγώ μάλλον με καλό μάτι το βλέπω. Το κοινό μπορεί να κάνει λάθη, οι επιτροπές επίσης κάνουν λάθη. Αν κάνουν λάθος ας βγει προς όφελός μου».
Ανάμεσα στους υποψηφίους για το βραβείο κοινού στην κατηγορία Ελληνικό Μυθιστόρημα βρίσκεται και ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ με το βιβλίο του «Μικρό χρονικό τρέλας» (εκδ. Πατάκη). Η «Κ» επικοινώνησε με τον κ. Κορτώ, ο οποίος δεν θέλησε να προβεί σε κάποιο σχόλιο.
Οι «δεκάδες» σε διήγημα – δοκίμιο
Οι δέκα υποψήφιοι συγγραφείς για το βραβείο ελληνικού διηγήματος είναι:
• Κ. Ανδριανάκη, «Ανοξείδωτα ζευγάρια»
• Φ. Μήτσιου, «Γαμήλιος εσπερινός»
• Ν. Παναγιωτόπουλος, «Γραφικός χαρακτήρας»
• Η. Φουντούλης, «Κάτι χαμογελάει στις σκιές»
• Θ. Μίχος, «Κράτα το σόου»
• Δ. Νόλλας, «Οι ιστορίες είναι πάντα ξένες»
• Β. Προβιάς, «Πλατεία Μεσολογγίου»
• Λ. Αλεξάκης, «Στο στόμα του λύκου»
• A. Kυριακίδης, «Tεχνητές αναπνοές κι άλλα πεζά της πόλεως»
• Ο. Φωσκόλου,«Το κήτος»
Και οι υποψήφιοι στο ελληνικό δοκίμιο:
• Θ. Βερέμης, «Βαλκάνια: Ιστορία και Κοινωνία. Ενα πολύχρωμο υπόδειγμα εθνικισμού»
• Π. Τατσόπουλος, «Γκαγκάριν, ο κόσμος από χαμηλά»
• Ε. Στυλιανίδης, «Θράκη: το επόμενο βήμα»
• Κ. Παπαγιώργης, «Ο εαυτός»
• Π. Γκόγκας, «Οικονομικά για μη ειδικούς»
• Α. Ζαΐρης, Γ. Σταμάτης, «Ποια ανάπτυξη;»
• Ε. Γ. Αρβελέρ, «Πόσο ελληνικό είναι το Βυζάντιο»
• Α. Κακούρη, «Τα δύο βήτα»
• Γ. Μπαμπασάκης, «Το φαινόμενο Bob Dylan»
• Α. Λυδάκη, «Αναζητώντας το χαμένο παράδειγμα»