Ο Γιώργος Στόγιας (1973) έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις σε ετερόκλητες συνθήκες και εργάζεται ως παιδαγωγός. Εχει εκδώσει το μυθιστόρημα «Εαρινό Εξάμηνο» (Απόπειρα 2013) και το θεατρικό «Εκκρίσεις για σκότωμα» (Απόπειρα 2015). Η συλλογή ιστοριών «Σώζουμε Ευρώπη», «ΝΑΙ (θάνατος από βεβαιότητα), και «Sex Beat 1996», με γενικό τίτλο «Ο τελευταίος τροχός της αμάξης», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Διαβάζω ένα τη φορά, τα άλλα περιμένουν σειρά σαν γιαγιούλες στο ΙΚΑ. Απόψε τελειώνω τις «Ιστορίες Μαθηματικής Φαντασίας».
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Οι αγαπημένοι μου έχουν ζωές πολύ τρομακτικές, έχω προσευχηθεί να μην πάθω τα ίδια, δεν παίζουν με αυτές τις επιθυμίες.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Μόνο τον Οσκαρ Ουάιλντ, στην εποχή του πριν από τη δίκη, ως τον μόνο μεγάλο συγγραφέα που ήταν λαμπρότερος από το έργο του.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Το ότι η αθηναϊκή δημοκρατία είχε «κακό όνομα» στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας της Δύσης, από το «Μικρή ιστορία της αθηναϊκής δημοκρατίας» της Κλοντ Μοσέ.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Και τώρα ανθρωπάκο;» του Χανς Φάλαντα. Ναι μεν μεταφράστηκε για πρώτη φορά, αλλά αντικειμενικά είναι κλασικός, όπως επίσης, δυστυχώς, και σύγχρονός μας.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Στην παιδική μου ηλικία τον «Τομ Σόγιερ». Από την εφηβεία μέχρι σήμερα, τον «Αμλετ» στη μετάφραση Χειμωνά.
Τρεις ιστορίες για τη σημερινή Ελλάδα, της κρίσης, ή και για μια άλλη, φανταστική χώρα;
Μέχρι πρόσφατα μιλούσαμε για την «ελληνική εξαίρεση». Μετά το Brexit και τον Τραμπ, νομίζω ότι το ξανασκεφτόμαστε. Οι δύο από τις τρεις ιστορίες μου διαδραματίζονται στην Ελλάδα (η τρίτη, στο «κοντινό παρόν», σε μια μη κατονομαζόμενη χώρα της Ε.Ε. στην οποία έχει πρόσφατα διενεργηθεί δημοψήφισμα). Θα μπορούσαν θαυμάσια να συμβούν οπουδήποτε στον δυτικό κόσμο.
Ροκάς και φιλελεύθερος ένας ήρωας στο βιβλίο σας. Πόσο σπάνιο είδος είναι αυτό;
Είναι από τις περιπτώσεις που η διευκρίνιση πως «κάθε ομοιότητα είναι τυχαία» περιττεύει.
Εχετε Facebook, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Ενημερώνομαι από βιβλιόφιλους χρήστες που εκτιμώ για νέες και παλαιότερες κυκλοφορίες, αλλά συχνά χάνω πολύτιμο χρόνο (αυτό είναι ο φόρος προς το μέσο). Δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση ότι μπορεί να μάθω κάτι ουσιαστικό για τους ανθρώπους από την αλληλεπίδρασή τους στα κοινωνικά μέσα.