Φαίνεται πως το Φεστιβάλ Αθηνών έχει πράγματι βρει τη συνταγή και κατόρθωσε το ακατόρθωτο: στις 30 Ιουνίου γέμισε το Ηρώδειο για μια εξαιρετικά απαιτητική συναυλία, κατά την οποία ο διάσημος τσελίστας Γιο-Γιο Μα ερμήνευσε και τις έξι σουίτες για τσέλο του Μπαχ. Ενα τσέλο μόνο του στη σκηνή –με ενίσχυση εξαιρετικής ποιότητας– έπαιξε έξι ομοειδή έργα επί δυόμισι ώρες χωρίς διάλειμμα μπροστά σε πέντε χιλιάδες θεατές, οι οποίοι παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι το τέλος με σχετικά μικρές απώλειες! Και αυτό, τη στιγμή που για περισσότερα από δώδεκα χρόνια άλλες εκδηλώσεις με πολύ δημοφιλέστερο ρεπερτόριο και εξίσου διάσημους ερμηνευτές άφηναν τις κερκίδες άδειες.
Είναι γεγονός πως οι έξι σουίτες του Μπαχ έχουν διαφορετικό στάτους στον κόσμο της μουσικής. Ακριβώς αυτό επιτρέπει στον Γιο-Γιο Μα να περιοδεύει ερμηνεύοντάς τες σε 36 πόλεις σε έξι ηπείρους προσφέροντας μια εμπειρία που ενώνει τους ανθρώπους, σε μια εποχή που αρκετοί επενδύουν σε διαχωρισμούς. Ταυτόχρονα, οι σουίτες αυτές είναι εξαιρετικά απαιτητικές, τόσο για τον ερμηνευτή όσο και για τον ακροατή. Ακούγοντάς τες στη σειρά, χωρίς διακοπή, ενισχύεται η θεωρία όσων υποστηρίζουν ότι γράφηκαν εξ αρχής ως «κύκλος», καθώς συνειδητοποιεί κανείς άμεσα και καθαρά τις συνδέσεις ανάμεσά τους. Ειδικά όταν τις αποδίδει ένας από τους κορυφαίους τσελίστες της εποχής, εξοικειωμένος εδώ και πολλές δεκαετίες με τη συγκεκριμένη μουσική και με τα ποικίλα μουσικολογικά και ερμηνευτικά ζητήματα που θέτουν τα χειρόγραφα του Μπαχ.
Η εξοικείωση ήταν σαφέστατη στην ερμηνεία του Γιο-Γιο Μα. Χειριζόταν με πρωτοφανή άνεση το υλικό του, ήξερε τι επιδίωκε και είχε κατασταλάξει στην ερμηνευτική του πρόταση. Καθένα από τα έξι μέρη κάθε σουίτας, το πρελούδιο και οι χοροί που το ακολουθούν, είχαν τον δικό τους διακριτό χαρακτήρα, ο οποίος δεν διαγραφόταν μονάχα στις εκφράσεις του προσώπου του τσελίστα, αλλά αποτυπωνόταν εξίσου στον ήχο, αν έκλεινε κανείς τα μάτια. Ο Μα δεν αρνήθηκε τη λαμπρότητα στην «κουράντ» της δεύτερης σουίτας ή την ανάλαφρη κομψότητα στην «μπουρέ» της τρίτης – τη χαρά της ζωής ενός ανθρώπου ο οποίος απέκτησε είκοσι παιδιά. Αντιθέτως, υπογραμμίζοντας τα στοιχεία αυτά, προέβαλε ακόμα επιτυχέστερα τις εκφραστικές και βαθιά ποιητικές στιγμές ενδοσκόπησης, πνευματικής αναζήτησης και ψυχικής ανάτασης που είναι «σαραμπάντες», όχι μόνο η περίφημη της πέμπτης σουίτας, αλλά και οι έξι.
Οι τεχνικές ευκολίες και η εξοικείωση με τα έργα τού επέτρεπαν να χρωματίζει και να διαφοροποιεί με λεπτομέρεια, η οποία όμως ήταν ευδιάκριτη και συνεπώς γινόταν αντιληπτή από σουίτα σε σουίτα. Το στοιχείο αυτό ήταν ένα από τα πλέον θαυμαστά της ερμηνείας του καθώς… ο ήχος χάνεται μόλις εκπνεύσει: η εντύπωση, όμως, που δημιουργούσε ο Γιο-Γιο Μα αποτυπωνόταν τόσο έντονα, ώστε μπορούσε να έρθει σε διάλογο με μια ανάλογή της, είκοσι λεπτά αργότερα.
Χωρίς να χάνει τον βασικό στόχο του, στο τέλος της βραδιάς ο Μα έφερε στη σκηνή ένα πολυφωνικό συγκρότημα που ερμήνευσε ένα ηπειρώτικο τραγούδι, υπογραμμίζοντας τον διαπολιτισμικό χαρακτήρα της μουσικής εμπειρίας.