ΜΠΛΟΥΖ
THE ROLLING STONES
Blue and Lonesome
Polydor
Πόσων χρόνων είναι πια αυτοί οι τύποι; Πού βρίσκουν τη δύναμη και παίζουν ακόμη; Ερωτήματα μάλλον ρητορικά για τους θρυλικούς Rolling Stones, οι οποίοι επιστρέφουν με ένα άλμπουμ-ερωτική επιστολή προς τη μουσική παράδοση που οι ίδιοι αισθάνονται ως γενεσιουργό της έμπνευσής τους. Μιλάμε φυσικά για τα «μαύρα» μπλουζ που κυριαρχούν σε αυτόν τον γεμάτο διασκευές δίσκο –τον πρώτο τέτοιο μετά το 1964– και αποδίδουν φόρο τιμής σε μύθους όπως οι Λιτλ Τζόνι Τέιλορ, Τζίμι Ριντ, Χάουλινγκ Γουλφ, Μάτζικ Σαμ κ.ά. Ολο το πακέτο των 12 κομματιών, ηχογραφημένων μόλις σε τρεις ημέρες, φέρει προφανώς την απαραχάρακτη σφραγίδα των Stones, οι οποίοι εντελώς αβίαστα προσφέρουν απλά μία από τις κορυφαίες μπλουζ ηχογραφήσεις των τελευταίων δεκαετιών.
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ
ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
NIKOLAYEVA
The 1989 Herodes Atticus Recital
FHR 46
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1989, προσκεκλημένη του Διεθνούς Καλλιτεχνικού Κέντρου «Ατενέουμ», η διάσημη Σοβιετική πιανίστρια Τατιάνα Νικολάγεβα τίμησε τη μνήμη της Μαρίας Κάλλας με ένα ρεσιτάλ πιάνου στο Ηρώδειο. Ξεκίνησε το πρόγραμμά της με έργα Μπαχ, του οποίου υπήρξε μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες στον 20ό αιώνα, και συνέχισε με Σούμαν, Ραβέλ, Σκριάμπιν και εκτός προγράμματος Μποροντίν Μούσοργκσκι και Προκόφιεφ. Ηταν μια μαγική βραδιά, με εκπληκτικές ερμηνείες, που χάρη στην εξαιρετική ηχογράφηση του Θέμη Ζαφειρόπουλου ζωντανεύουν 27 χρόνια αργότερα. Ο εντυπωσιακής διαύγειας ήχος, σαν από στούντιο, αναδεικνύει την καθαρότητα του παιξίματος, νότες στρογγυλές, δεμένες σαν χάντρες στον Μπαχ, αλλά και τη συναισθηματική ένταση στη ρωσική μουσική.
N. A. ΔΟΝΤΑΣ
SOUL – FUNK
CHILDISH GAMBINO
Awaken, My Love
Glassnote
Το 2016 ήταν μια καλή χρονιά για τον Donald Glover. Η σειρά «Atlanta», η πρώτη ολόδικιά του προσπάθεια στην τηλεόραση, έκλεψε τις καρδιές κοινού και κριτικών, και ο τρίτος δίσκος που έβγαλε ως Childish Gambino είναι ο καλύτερός του μέχρι στιγμής. Απομακρύνθηκε λίγο από τη χιπ χοπ και πλησίασε τις παρυφές της soul και της funk, δίνοντας ορισμένες κρίσιμες ψυχεδελικές νότες στον ήχο του. Κλείνοντας το μάτι στις επιρροές του και στη δεκαετία του ’70, έχει δημιουργήσει έναν άκρως κολλητικό δίσκο, που ανεβάζει τη διάθεση του ακροατή. Ξεχωρίζουμε τα τραγούδια: «Me and Your Mama» και «Boogieman».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΓΑΣ
ΦΟΛΚ
DEVENDRA BANHART
Ape in Pink Marble
Τραγουδά χαμηλόφωνα, οι μελωδίες του απαλές και οι ενορχηστρώσεις του λιτές και καθαρές. Ο ένατος στούντιο δίσκος του Devendra Banhart με τίτλο «Ape in Pink Marble» μοιάζει φυσική συνέχεια του «Mala» (2013), αν και λίγο στο πιο σκοτεινό. Η χαρωπή εποχή του χορταστικού «Cripple Crow» (2005) με κομμάτια σαν το «I feel just like a child» δείχνει να έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και, πλέον, ο Αμερικανός μουσικός με καταγωγή από τη Βενεζουέλα έχει στρογγυλέψει τον ήχο του προς κάτι πιο συγκρατημένο και ήρεμο. Γαλήνη, όμορφα στιχάκια και μια ψιθυριστή χροιά συνθέτουν ένα πλέγμα από μπαλάντες με έναν οικείο ήχο χαρμολύπης.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ & ΟΙ 100° C
Ησυχα τραγούδια για ανέμελα λιβάδια
Ακούγοντας τον πρόσφατο δίσκο του Γιάννη Αγγελάκα, αισθάνεται κανείς τον χρόνο που έχει περάσει απ’ την πρώτη του κυκλοφορία, πριν από τρεις δεκαετίες, παρέα με τις Τρύπες. Ετσι το ομότιτλο τραγούδι μοιάζει να συμπυκνώνει το αβάσταχτο συναίσθημα που βαραίνει τον δίσκο, σαν πικρός απολογισμός δίχως ανακούφιση: «Τι έχω πια να περιμένω;/ Μοναχά εκείνα τα βράδια/ που μαζεύονται οι φίλοι/ και γινόμαστε ρημάδια/ πίνοντας και τραγουδώντας». Στις πρώτες ακροάσεις είναι δύσκολο να βρεθεί το κόκαλο που στηρίζει τα δέκα τραγούδια, κι εφόσον υπάρχει, φαίνεται να είναι κάπου καλά κρυμμένο. Και αν είναι να εμφανιστεί, είναι απόλυτα βέβαιο πως θα σπάσει πάνω μας. Οταν διασκευάζει Τσιτσάνη, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ εκείνη τη φασματική διασκευή σ’ ένα τραγούδι του Βαμβακάρη από το σπουδαιότερο συγκρότημα στην ιστορία του ελληνόφωνου ροκ, μα αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ