Καθώς έπαιρνα τη θέση μου το πρωί της Κυριακής στην πλατεία της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής, ανάμεσα σε παιδάκια με τους γονείς τους –πέραν του ότι αισθανόμουν κάπως… άβολα– σκέφτηκα πως η πλειονότητα της αίθουσας ήταν γεννημένη μετά τη νέα χιλιετία· ακόμη και μετά το 2006 ή το 2007. Που σημαίνει πως έχουν μεγαλώσει μέσα στον κόσμο του Ιντερνετ, των οθονών αφής και των κινηματογραφικών σούπερ ηρώων. Mπορεί άραγε να μιλήσει σε ένα τέτοιο κοινό μια όπερα, έστω κι αν αυτή είναι σχεδιασμένη για παιδιά;
Ευτυχώς, «Το αηδόνι του αυτοκράτορα» της Λένας Πλάτωνος δεν είναι μια συνηθισμένη παιδική όπερα. Και αυτό διότι στο πλευρό των ερμηνευτών καταφτάνουν αρωγοί η τεχνολογία και η τέχνη του animation για να κάνουν τα πράγματα πολύ πιο ενδιαφέροντα. Το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν αποκτά ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο, εντυπωσιακότατο σκηνικό που μας ταξιδεύει κατευθείαν στην πολύχρωμη Κίνα. Εκεί ο αυτοκράτορας γοητεύεται από το γλυκό τραγούδι ενός αηδονιού που συναντά στο δάσος κι αμέσως διατάζει να το φέρουν πίσω στο ψηφιακά αναβαθμισμένο –χορηγία του Ιάπωνα ομολόγου– παλάτι του. Οταν ωστόσο ένα ηλεκτρονικό αηδόνι φτάνει σε πακέτο στο ανάκτορο, τα πράγματα θα περιπλακούν.
Η Λένα Πλάτωνος σχεδιάζει μια απλή στην υπόθεσή της όπερα, στην οποία κυριαρχεί το οπτικό στοιχείο που τόσο λατρεύουν τα σημερινά παιδιά. Το ψηφιακό φόντο της παράστασης ζωντανεύει χάρη στο εξαιρετικά καλοφτιαγμένο κινούμενο σχέδιο της ανερχόμενης animator Ειρήνης Βιανέλλη, το οποίο μάλιστα προβάλλεται πάνω σε κινούμενες οθόνες, δίνοντας ακόμη περισσότερες δυνατότητες στο σύνολο. Το πιο θετικό, όμως, είναι πως η Πλάτωνος χρησιμοποιεί τα σύγχρονα μέσα προκειμένου να μιλήσει στα παιδιά ακριβώς για τη σχέση τέχνης και τεχνολογίας, η οποία γίνεται όλο και πιο περίπλοκη στις μέρες μας. Το μελωδικό τραγούδι του αηδονιού αντιπαρατίθεται με τους ηλεκτρονικούς ήχους και η φυσική ομορφιά μπαίνει δίπλα στα ψηφιακά επιτεύγματα. Στόχος δεν είναι να αναδειχθεί το ένα ή το άλλο, αλλά να γίνει κατανοητή η μοναδική αξία του καθενός. Και βέβαια να έρθουν σε «ομαλή» πρώτη επαφή τα παιδιά με τον μαγικό, αλλά ιδιαίτερο κόσμο της όπερας, ενώ παράλληλα ταξιδεύουν νοητά στην εξωτική Απω Ανατολή. Τα περισσότερα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που απολαμβάνουν, άλλωστε, τόσο σήμερα, προέρχονται από εκεί.
«Το αηδόνι του αυτοκράτορα» συνεχίζεται όλο τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Πληροφορίες για ακριβείς ημέρες και ώρες στο nationalopera.gr.