Όταν της τηλεφώνησα είχε μόλις βάλει για ύπνο την εξάχρονη κόρη της. Αυτή την περίοδο πριν κοιμηθεί της διαβάζει το βιβλίο «Ο θησαυρός της Βαγίας» της Ζωρζ Σαρρή. Απολαμβάνει πολύ την καθημερινότητα μαζί της, το να την πάει στο μπαλέτο και στο πιάνο, τις βόλτες για καφέ και χυμό, τις επισκέψεις σε μουσεία και στο θέατρο, τα παιχνίδια στο σπίτι και στην παιδική χαρά. Η Νεφέλη Κουρή ζει μια ζωή πολύ διαφορετική από την Κατερίνα, την ηρωίδα που υποδύεται στην καθημερινή σειρά «Ηλέκτρα» της ΕΡΤ1, που χαρακτηρίζει «αντισυμβατική, γιατί στην ηλικία της μια κοπέλα στην επαρχία τη δεκαετία του ’70 θα έπρεπε να είναι παντρεμένη με παιδιά, να μην δουλεύει και να μαγειρεύει για τον άντρα της».
Η Νεφέλη Κουρή πρωτοεμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση με έναν μικρό αλλά σημαντικό ρόλο στα «Ματωμένα Χώματα» του Κώστα Κουτσομύτη, δίπλα στη σπουδαία Άννα Συνοδινού, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια στη Φιλοσοφική και στο Ωδείο Αθηνών. Ακολούθησε «Το Νησί» και εμφανίσεις στις σειρές «Όνειρο ήτανε», «10η εντολή», «Ταμάμ», «Η λέξη που δεν λες», «Ου φονεύσεις» και πιο πρόσφατα «Το βραχιόλι της φωτιάς».
Έχεις μετανιώσει κάποιες φορές που ασχολήθηκες με την υποκριτική;
Όχι. Βέβαια αυτό το επάγγελμα πάει παρέα με την αμφισβήτηση, ποτέ δεν νιώθεις τέλειος ή ότι τα κατάφερες. Οπότε αυτό σε κάνει να προσπαθείς ακόμα περισσότερο για να γίνεσαι καλύτερος. Υπήρξαν στιγμές απογοήτευσης για το αν κάνω γι’ αυτή τη δουλειά ή αν είμαι αρκετά καλή. Προσπαθώ να δουλεύω σκληρά και να γίνομαι καλύτερη. Είμαι συνειδητοποιημένη ότι αυτή είναι η δουλειά μου και η τέχνη μου.
Διαχωρίζεις τη δουλειά και την τέχνη;
Νομίζω είναι αναγκαίο να το κάνεις. Μπορεί να είναι λίγο αγχωτικό να πεις ότι είναι μόνο τέχνη, γιατί αυτό θα σε κάνει να θες να είσαι πάντα τέλειος και να ζεις σε ένα σύννεφο. Όταν συνειδητοποιείς ότι είναι και δουλειά, σε ξεαγχώνει. Δηλαδή, αν κάποια μέρα δεν είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, λες εντάξει, εν τέλει είναι μια δουλειά, αύριο θα είμαι καλή. Επίσης είναι και μια πηγή εισοδήματος, είναι η δουλειά από την οποία ζω τόσα χρόνια.
Σε χαροποιεί ότι έχεις καταφέρει τόσα χρόνια να βιοπορίζεσαι από ένα επάγγελμα τόσο ανασφαλές;
Επειδή οι εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα είναι τραγικές έτσι κι αλλιώς, θεωρώ πως ό,τι επάγγελμα και να κάνει κανείς πάλι θα ζει σε αυτήν την τεράστια αγωνία. Πολλοί περνούν πια τις δυσκολίες που περνάμε κι εμείς οι καλλιτέχνες.
Σε παρακολουθείς στην τηλεόραση;
Όποτε μπορώ ναι. Γελάω συνήθως. Δηλαδή πάντα βρίσκω κάτι να σχολιάσω με χιούμορ – αυτό ίσως είναι και μια άμυνα. Συνήθως θα πω πώς το έκανα αυτό ή κοίτα πώς είμαι. Υπάρχουν και στιγμές όμως που λέω μπράβο Νεφέλη, σε παραδέχομαι.
Τι παρακολούθησες τελευταία και σου άρεσε;
Τα «Πεσμένα φύλλα» του Καουρισμάκι και το «Poor things». Και τη σειρά «The bear».
Στην ψυχαγωγία έχεις κάποιο guilty pleasure;
Παλιότερα έβλεπα ριάλιτι τραγουδιού.
Στα Οσκαρ θα ψήφιζες «Poor Things» ή «Oppenheimer»;
Το «Oppenheimer» δυστυχώς δεν το είδα. Αλλά το «Poor Things» μου άρεσε πάρα πολύ. Και φυσικά θα το ψήφιζα, γιατί είναι του δικού μας συναδέλφου.
Ποια είναι η αγαπημένη σου γειτονιά στην Αθήνα;
Η γειτονιά μου, το Χαλάνδρι.
Γιατί πιστεύεις ότι βλέπουμε τόσες σειρές εποχής στη τηλεόραση φέτος;
Θεωρώ ότι ελκύουν τον κόσμο, γιατί η εποχή μας είναι σκληρή και λίγο άσχημη. Η σειρά εποχής ξεφεύγει λίγο από αυτή την άσχημη, βίαιη και θορυβώδη καθημερινότητα. Πιστεύω ότι είναι σαν ένα παραμύθι για μεγάλους.
Αν μπορούσες να διαλέξεις να ζήσεις σε κάποια εποχή στο παρελθόν, ποια θα ήταν;
Θα μου άρεσε να είμαι εκεί στην δεκαετία του ’30, όταν άνθιζαν οι τέχνες και το κίνημα των ποιητών.
Υπάρχει κάτι στη σημερινή εποχή που βρίσκεις ενδιαφέρον ή γοητευτικό;
Μου αρέσει που έχουμε την ελευθερία να ακολουθούμε τις προσωπικές μας επιθυμίες. Υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία είναι προοδευτικά στην εποχή μας. Και αυτό δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε σε σχέση με το παρελθόν. Γιατί μπορεί να είναι γοητευτικό το παρελθόν, αλλά για παράδειγμα η θέση της γυναίκας ήταν πολύ υποτιμημένη. Και τώρα τουλάχιστον αυτό το έχουμε κατακτήσει και θα κατακτήσουμε περισσότερα.