Έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 70 θεατρικές παραστάσεις. Στην τηλεόραση, ο Γιάννος Περλέγκας μετράει, με τα ακριβή του λόγια, «τρεισήμισι δουλειές», στον «Σιωπηλό δρόμο» του MEGA, ένα επεισόδιο στη σειρά «Καρτ ποστάλ» της ΕΡΤ1, πέρυσι στο «Αυτή η νύχτα μένει» του ALPHA και εδώ και κάποιες εβδομάδες στο «Προξενιό της Ιουλίας» του ίδιου καναλιού. Καθυστέρησε, ομολογεί, να κάνει τηλεόραση, γιατί τον φόβιζε. «Τη φοβόμουν, και με έναν τρόπο ακόμα τη φοβάμαι, με την έννοια ότι δεν έχει όλη αυτή την προετοιμασία στην οποία έχω μάθει. Δεν έχω δηλαδή την αυτοπεποίθηση να πω ότι μπορώ σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς προετοιμασία, να ανταποκριθώ σε αυτό που απαιτεί».
Και τελικά τι ήταν αυτό που σας έκανε να το τολμήσετε;
Αφενός ήταν και μια οικονομική ανάγκη, την οποία οι ηθοποιοί αντιμετωπίζουμε, αλλά αυτή την αμεσότητα που έχει τη χρειαζόμουν με έναν τρόπο, χρειαζόμουν να εξασκηθώ πάνω σ’ αυτό και να μην κάθομαι να διυλίζω τα πράγματα και να τα αναλύω.
Επιλέγετε δουλειές ή ρόλους;
Νομίζω ότι επιλέγω πιο πολύ δουλειές. Βέβαια, στο «Προξενιό της Ιουλίας» είχε μεγαλύτερη σημασία ο ρόλος. Ήθελα να είναι ένας τελείως διαφορετικός ρόλος από τον προηγούμενο που είχα κάνει στην τηλεόραση, ακόμη και οπτικά. Ο μοναχός Επιφάνειος είναι ένα πρόσωπο το οποίο έχει απεμπολήσει την παλιά του ταυτότητα και έχει υιοθετήσει μιαν άλλη, αυτήν του μοναχού, ώστε να μπορέσει να σβήσει το παρελθόν και να αντιμετωπίσει το παρόν του.
Έχετε θελήσει να αφήσετε πίσω μια παλιά ταυτότητα;
Το αντιμετωπίζω σε όλη μου τη ζωή αυτό. Και η ηθοποιία με έχει κάνει πολύ συχνά να σκέφτομαι ότι πρέπει να είμαι ένας άλλος σε σχέση με τα εργαλεία που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου.
Σε σειρές έχετε υποδυθεί έναν δήμαρχο, έναν αστυνομικό και τώρα έναν ιερωμένο. Πώς τα πάτε με την εξουσία;
Δεν τα πάω καθόλου καλά. Αυτό που μπορεί να πει κανείς ότι έχουν κοινό αυτοί οι ρόλοι είναι ότι είναι τρεις στολές, τρεις κοινωνικές μάσκες που πίσω από αυτές υπάρχουν τα πάθη του ανθρώπου.
Φοβάστε την τυποποίηση;
Ναι, απολύτως. Ένας βασικότατος λόγος που διάλεξα τον ρόλο του Επιφάνειου ήταν ότι ήθελα να έχω χρόνο ώστε να μεγαλώσουν τα γένια μου επειδή εγώ ο ίδιος δεν ήθελα να ξαναβλέπω τον εαυτό μου να χρησιμοποιεί τα ίδια εργαλεία, ακόμα και την ίδια μουτσούνα δεν ήθελα να βλέπω. Δηλαδή δεν είχε να κάνει μόνο με την τυποποίηση του πώς με βλέπουν οι άλλοι, υπάρχει και η τυποποίηση του πώς βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας.
Έχετε μια κόρη 11 ετών. Βλέπετε θέατρο μαζί;
Δεν έχουμε δει πολύ θέατρο μαζί. Ίσως και από μια δική μου ανάγκη εναλλαγής ως προς το τι ζω. Δηλαδή προτιμώ να κάνω άλλα πράγματα με την κόρη μου από το να την πηγαίνω στο θέατρο.
Υπάρχει κάποια πλευρά του χαρακτήρα σας που προσπαθήσατε να αλλάξετε όταν γίνατε πατέρας;
Προσπαθώ να είμαι λιγότερο βαρύς και μελαγχολικός.
Υπάρχει ένα μοτίβο της σχέσης σας με τους γονείς σας που δεν θα θέλατε να επαναλάβετε στη σχέση σας με την κόρη σας;
Θα ήθελα να μη με χάσει η κόρη μου τόσο νωρίς όπως έχασα τον πατέρα μου και θα ήθελα να μην έχω το βάρος που μου μεταδόθηκε εμένα.
Αν είχατε στη διάθεσή σας λίγες μέρες που θα ήταν μόνο για τον εαυτό σας, πώς θα τις περνούσατε;
Θα αφηνόμουν ακόμα πιο πολύ να διαβάσω, να δω, να σκεφτώ χωρίς να παράγω.