Εάν η κλιματική αλλαγή μπορεί να παρομοιαστεί με έναν καρχαρία, τότε το νερό θα είναι τα δόντια του. Κι αυτό έγινε απολύτως σαφές μετά τις δολοφονικές πλημμύρες μέσα στον Ιούλιο σε περιοχές της Γερμανίας, της Κίνας και στο Λονδίνο – αν και σε μικρότερο βαθμό. Οι πλημμύρες βύθισαν τα πάντα, από τα ορυχεία έως τον υπόγειο σιδηρόδρομο, ενώ προξένησαν τη διακοπή λειτουργίας υδροηλεκτρικών σταθμών παραγωγής ενέργειας. Οι καταστροφές που προκλήθηκαν έκαναν πολλούς ανθρώπους, αξιωματούχων συμπεριλαμβανομένων, να αρχίσουν να ζητούν την κατασκευή περισσοτέρων φραγμάτων και δεξαμενών νερού. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ο υποψήφιος να διαδεχθεί στην καγκελαρία την Αγκελα Μέρκελ, Αρμιν Λάσετ. Ωστόσο, πέραν αυτών των εναλλακτικών υπάρχουν και άλλες εξυπνότερες. Οι παραδοσιακές υποδομές, όπως είναι τα φράγματα, λόγου χάριν, υπό τις παρούσες συνθήκες ενδεχομένως να μη δύνανται να αντεπεξέλθουν σε ακραίες βροχοπτώσεις. Στην περίπτωση της Νέας Νότιας Ουαλλίας στην Αυστραλία, οι τοπικές αρχές σχεδιάζουν να αυξήσουν το ύψος του τείχους στο φράγμα Γουαραγκάμπα κοντά στο Σίδνεϋ. Ωστόσο, οι ισχυρότατες πλημμύρες που σημειώθηκαν πριν από λίγο καιρό, θα είχαν διαλύσει ακόμα και τη νέα υψηλότερη κατασκευή. Και κάτι ακόμα: αυτού του είδους οι υποδομές γεννούν μια επίπλαστη αίσθηση ασφάλειας, όπερ σημαίνει ότι θα έδιναν το περιθώριο ακόμα περισσότεροι άνθρωποι, αλλά και οικονομικές δραστηριότητες, να μετακινηθούν σε πλημμυρικές περιοχές.
Αξίζει να αναφερθεί πως ήδη σχεδόν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη διαμένουν σε περιφέρειες οι οποίες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πληγούν από πλημμυρικά φαινόμενα, σύμφωνα με τα στοιχεία και τις εκτιμήσεις του οργανισμού The Nature Conservancy. Επιπλέον, το 25% της συνολικής καλλιεργήσιμης γης του πλανήτη, όπερ σημαίνει το 45% στην Ινδία και το 31% στην Κίνα, εντοπίζεται σε τέτοιου είδους περιοχές. Η άνοδος της θερμοκρασίας της Γης αυξάνει τις πιθανότητες να συμβούν ακόμα δριμύτερα φυσικά φαινόμενα και ανάλογες καταιγίδες. Παρά ταύτα, όπως συμπέρανε ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός CDP, ο οποίος συνδράμει εταιρείες και κρατικούς φορείς να αποτιμήσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της δράσης τους, λιγότερο από το 1/5 των 800 πόλεων που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα, έχει αναλάβει να εκπονήσει μελέτες για τη χαρτογράφηση των πλημμυρών. Πάντως, με τη χρήση της κατάλληλης τεχνολογίας μπορεί να γίνει καλύτερη εκτίμηση ως προς το πού θα εκδηλωθούν πλημμύρες. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που παρακίνησαν την εταιρεία Autodesk –με αποτίμηση 66 δισ. δολαρίων– να πληρώσει προ μηνών ποσόν 1 δισ. δολαρίων για να αποκτήσει την Innovyze. Η τελευταία παρέχει λογισμικό υδάτινων υποδομών, ενώ τα δεδομένα που διαθέτει θα αποδειχθούν χρήσιμα τόσο για κυβερνήσεις όσο και για επιχειρήσεις, επενδυτές, καθώς και ασφαλιστικές εταιρείες.
Η επέκταση ή η αποκατάσταση υδροβιότοπων και δασών θα λειτουργούσε βοηθητικά, καθώς και η εγκατάσταση αμυντικών συστημάτων, όπως τα δίκτυα απορροής και το διαπερατό τσιμέντο εντός των πόλεων και πέριξ αυτών. Τέτοιες πρωτοβουλίες θα έδιναν στους ποταμούς περισσότερο πεδίο ροής, χωρίς, ωστόσο, να προξενούν καταστροφές. Ορισμένα εκ των μέτρων αυτών δυνητικά θα μπορούσαν επίσης να αποθηκεύσουν νερό, πράγμα χρήσιμο, αφής στιγμής στις ίδιες αυτές περιοχές είναι σύνηθες φαινόμενο η ξηρασία. Ακόμα ένα πλεονέκτημα είναι ότι η κατασκευή των προαναφερθέντων συστημάτων απαιτεί λιγότερο χρόνο από όσο τα φράγματα και οι δεξαμενές, ενώ και το κόστος είναι χαμηλότερο. Η θωράκιση της ινδικής πόλης Τσενάι από τις πλημμύρες, που ανέλαβαν Ολλανδοί, κόστισε το ένα τρίτο από το 1,5 δισ. δολάρια για τον προϋπολογισμό ενός παραδοσιακού μηχανολογικού έργου.