H πανδημία του κορωνοϊού έχει οδηγήσει σε συσσώρευση πρωτοφανούς χρέους, αλλά είναι η κλιματική αλλαγή που μπορεί να προξενήσει χρεοκοπίες σε όλον τον πλανήτη – έναν πλανήτη, ο οποίος, όπως αναφέρει η σχετική έκθεση του ΟΗΕ, πλησιάζει επικίνδυνα το σημείο της ανεξέλεγκτης υπερθέρμανσης.
Οι χώρες, εάν θέλουν να αποφύγουν την καταστροφή, οφείλουν να δεσμευθούν σε λήψη μέτρων για τη μείωση των εκπομπών ρύπων. Ωστόσο, αυτά θα είναι δαπανηρά και πιθανώς να διογκώσουν έτι περαιτέρω το παγκόσμιο χρέoς, το οποίο ο οίκος διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων Janus Henderson εκτιμούσε στα 62,5 τρισ. δολ. στα τέλη του 2020. Δεδομένου ότι οι πλημμύρες και οι δασικές πυρκαγιές καταστρέφουν τον πλανήτη, οι εκτιμήσεις ποικίλλουν όσον αφορά το πόση θα είναι η βλάβη που προξενεί στην οικονομία η υπερθέρμανση.
Εντούτοις, έκθεση, την οποία δημοσίευσε η Τράπεζα της Αγγλίας, τη φέρει στα 54-69 τρισ. δολ. και αυτό το νούμερο μπορεί να συγκριθεί με την αποτίμηση της συνολικής παγκόσμιας οικονομίας στα σχεδόν 80 τρισ. δολ. Επιπλέον, μελέτη της FTSE Russel, η οποία καταρτίζει, αδειοδοτεί και εμπορεύεται χρηματιστηριακούς δείκτες, δείχνει ότι οι οικονομικές επιπτώσεις ενδέχεται να γίνουν ορατές σε μία δεκαετία.
Επιπροσθέτως, στο εν λόγω κείμενο υπογραμμίζει ο Τζούλιαν Μουσάβι, πρώτος τη τάξει διευθυντής βιώσιμων επενδύσεων και ένας εκ των συντακτών της έκθεσης της FTSE Russel, ότι συντόμως θα υπάρξουν οι πρώτες υποβαθμίσεις στην πιστοληπτική ικανότητα χωρών εξαιτίας του αντικτύπου της κλιματικής αλλαγής.
Υπάρχει ένα πολύ άσχημο σενάριο, το οποίο αφορά χώρες με ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, και βάσει αυτού η Μαλαισία, η Νότια Αφρική, το Μεξικό, αλλά και η οικονομικά ισχυρότερη Ιταλία μπορεί να φθάσουν να αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους έως το 2050.
Ενα άλλο σενάριο προβλέπει ότι σε χώρες όπου οι κυβερνήσεις ολιγώρησαν και αντέδρασαν καθυστερημένα, όπως στην Αυστραλία, στην Πολωνία, στην Ιαπωνία και στο Ισραήλ, υπάρχει ο κίνδυνος και αυτές να βρεθούν σε αντίστοιχη θέση και να υποβαθμιστεί η δανειοληπτική τους ικανότητα. Αν και οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι εγγενώς περισσότερο εκτεθειμένες στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών και στην ξηρασία, οι πλουσιότερες δεν θα ξεφύγουν από τις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος.
Αλλη έρευνα από ομάδα πανεπιστημίων, του Κέμπριτζ συμπεριλαμβανομένου, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 63 χώρες, δηλαδή σχεδόν οι μισές από όσες αξιολογούν οι οίκοι S&P Global, Moody’s και Fitch, ενδέχεται να υποβαθμισθούν έως το 2030 λόγω κλίματος.
Δραστικότερο θα είναι το πλήγμα για την Κίνα, τη Μαλαισία, το Μεξικό και τη Χιλή, οι οποίες θα υποβαθμισθούν έξι βαθμίδες ως προς τη δανειοληπτική ικανότητά τους έως το 2100. Οι δε ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς, Αυστραλία, Ινδία και Περού σχεδόν κατά τέσσερις. Η συνεπαγόμενη αύξηση του κόστους δανεισμού, τέλος, θα προσθέσει στις δανειακές υποχρεώσεις των εν λόγω χωρών 137-205 δισ. δολ.