Από τη μια χώρα στην άλλη οι αντιλήψεις αλλάζουν, αλλά σπανίως υπάρχει τόσο μεγάλη απόκλιση, όπως συμβαίνει σήμερα με τις γερμανικές εκλογές στις 26 Σεπτεμβρίου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μετακίνηση από το CDU/CSU, το κεντροδεξιό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της απερχόμενης καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ προς το κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό SPD. Στο πεδίο της εσωτερικής δημόσιας συζήτησης αυτό δημιουργεί ανησυχίες έναντι της πιθανής αύξησης φόρων για τις επιχειρήσεις, της επιβολής περισσότερων ρυθμιστικών διατάξεων και μιας περαιτέρω αντιστροφής των αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων της περιόδου 2003-2005, οι οποίες μεταμόρφωσαν τη Γερμανία από την «ασθενή της Ευρώπης» στην κινητήρια δύναμή της. Πολλοί διεθνείς όμιλοι διαχείρισης πλούτου, εντούτοις, σκέφτονται πως μια πιθανή μετατόπιση προς τα αριστερά ίσως συνιστά και μια ευκαιρία για τη Γερμανία και την Ευρωζώνη συνολικά να εξασφαλίσει μεγαλύτερη δημοσιονομική στήριξη. Η τοποθέτηση αυτή περιέχει έναν κόκκο αληθείας, αλλά είναι μάλλον υπερβολική, μια και –κατά την άποψή μας– οποιαδήποτε κι αν είναι η κυβέρνηση της Γερμανίας, πολύ ήπιες θα είναι οι όποιες αλλαγές στα δημοσιονομικά εντός και εκτός της χώρας.
Η ανάκαμψη του κεντροαριστερού SPD οφείλεται στην προσωπική δημοφιλία του νυν υπουργού Οικονομικών Ολαφ Σολτς και την ικανότητά του να καλύπτει τις εσωκομματικές διαφορές. Το να αναδειχθεί νικητής στις εκλογές, παρά τα εναντίον του αρχικά προγνωστικά, θα του δώσει την ισχύ να διαμορφώσει την ατζέντα εκείνος και να μετριάσει τις πιο αριστερές τάσεις των περισσοτέρων στο Σοσιαλδημοκρατικό SPD. Η θέση του ως προς την αντιμετώπιση της ασυνήθιστης πανδημικής κρίσης ήταν η λήψη δυναμικών δημοσιονομικών μέτρων. Ωστόσο, δεν τάσσεται υπέρ των μεγάλων ελλειμμάτων υπό κανονικές συνθήκες. Ο Ολαφ Σολτς, σε μεγαλύτερο βαθμό από πολλούς της Κεντροαριστεράς, είναι μάλλον συνειδητοποιημένος ως προς το ότι τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα μπορεί να βλάψουν σε επίπεδο ψηφοφόρων το κόμμα του τόσο στις εθνικές όσο και σε άλλες εκλογές.
Τώρα όσον αφορά την Ευρωζώνη, ο Ολαφ Σολτς ίσως να φανεί πιο πρόθυμος από τους Χριστιανοδημοκράτες και το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα να δεχθεί περισσότερο επιμερισμό κινδύνου. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να συνδράμει στη δημιουργία ενός πλαισίου αντασφάλισης της ανεργίας, που θα έδινε τη δυνατότητα στις χώρες – μέλη ενώπιον ασύμμετρων κραδασμών να δανείζονται κεφάλαια με προνομιακούς όρους, ώστε να ενδυναμώσουν τα εθνικά τους συστήματα για την ανακούφιση των ανέργων. Βέβαια, ας μη λησμονούμε πως από το 2018, όταν ανέλαβε το υπουργείο, ήδη διετέλεσε βασικός διαπραγματευτής της Γερμανίας στις συζητήσεις της Ευρωζώνης περί τα δημοσιονομικά και από μέρους μας δεν αναμένουμε ριζικές αλλαγές στη θέση της χώρας.
* Ο κ. Holger Schmieding είναι οικονομολόγος της επενδυτικής τράπεζας Berenberg Bank.