Ο Εμανουέλ Μακρόν θα κληθεί να λάβει δύσκολες αποφάσεις όταν θα αρχίσει να εφαρμόζει τη δέσμη μέτρων, τα οποία έχει σχεδιάσει για μια ενδεχόμενη δεύτερη θητεία του. Με προβάδισμα 10 μονάδων στις δημοσκοπήσεις και μετά το ντιμπέιτ της Τετάρτης με την ακροδεξιά αντίπαλό του Μαρίν Λεπέν, ο Γάλλος πρόεδρος πρέπει τώρα να προσελκύσει ένα μέρος των σχεδόν 8 εκατομμυρίων ψηφοφόρων που επέλεξαν τον σκληροπυρηνικό αριστερό Ζαν-Λικ Μελανσόν στον πρώτο γύρο. Συν τοις άλλοις θα πρέπει να εξασφαλίσει και πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Προς το παρόν, ο Μακρόν προσπαθεί να προσποιηθεί ότι θα είναι σε θέση να κάνει τα πάντα. Ομως, όπου κι αν στρέψει το βλέμμα καλείται να προβεί σε σκληρούς συμβιβασμούς. Η ανάγκη για επενδύσεις και δαπάνες θα προσκρούσει στην οικονομική πραγματικότητα της Γαλλίας. Ας πάρουμε τον πληθωρισμό. Οπως όλοι οι Δυτικοί ηγέτες, έτσι και ο Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται ενώπιον της εκτόξευσης των τιμών στα τρόφιμα και στην ενέργεια. Πέρυσι η Γαλλία, μια οικονομία που εστιάζει στις υπηρεσίες, επηρεάστηκε λιγότερο από τις ελλείψεις της εφοδιαστικής αλυσίδας από άλλες. Και είναι εν μέρει προστατευμένη από τον αντίκτυπο των υψηλότερων τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου λόγω της πυρηνικής ενέργειας. Ωστόσο, ο πληθωρισμός ανέρχεται στο 4,5% ετησίως, υποχρεώνοντας τον Μακρόν να επιβάλει πλαφόν στους λογαριασμούς ρεύματος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Αλλά αυτό με τη σειρά του έρχεται σε αντίθεση με τους στόχους τους δικούς του και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την προώθηση ενός πιο πράσινου μέλλοντος. Ενας ενδεδειγμένος τρόπος να μετριαστεί το πλήγμα θα ήταν να διασφαλιστεί ότι οι επιδοτήσεις διοχετεύονταν σε νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος, τα οποία επηρεάζονται δυσανάλογα από το υψηλότερο ενεργειακό κόστος. Υπάρχει, όμως, ένα δημοσιονομικό δίλημμα. Εάν ο Μακρόν χρηματοδοτήσει τις εν λόγω διευκολύνσεις με περισσότερο δανεισμό, θα επιβαρύνει έτι περαιτέρω το δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο έχει ξεπεράσει το 112% του ΑΕΠ και είναι υψηλότερο από το 95% της Ευρωζώνης. Θα μπορούσε, επίσης, να επιλέξει να χρηματοδοτήσει κοινωνικές παροχές, αυξάνοντας τους φόρους. Ωστόσο, η Γαλλία έχει ήδη την υψηλότερη φορολογία μεταξύ των μεγάλων οικονομιών της Ευρωζώνης.
Οπου κι αν στρέψει το βλέμμα του ο Εμανουέλ Μακρόν καλείται να προβεί σε σκληρούς συμβιβασμούς.
Εάν εκλεγεί την Κυριακή, ο Μακρόν θα πρέπει να αποφασίσει ποιους ψηφοφόρους θα προσεγγίσει για να συγκροτήσει κυβερνητικό συνασπισμό με πλειοψηφία στη Βουλή. Οι συντηρητικοί ψηφοφόροι κλίνουν προς τη δημοσιονομική πειθαρχία, ενώ οι αριστεροί προτιμούν τις δεσμεύσεις του για επενδύσεις στις κοινωνικές υπηρεσίες και την πράσινη μετάβαση. Πάντως, ο Μακρόν έχει την τάση να υπόσχεται περισσότερες δαπάνες τώρα και να αναβάλλει τη δημοσιονομική συγκράτηση για πολύ αργότερα.