Η εκτόξευση των τιμών του ντίζελ αποτελεί, για όσους χαράσσουν πολιτική, οδυνηρή υπενθύμιση του πόσο σημαντική είναι η ασφάλεια στην προσφορά των στρατηγικής σημασίας καυσίμων. Αυτό επισημαίνει στο Bloomberg ο Ντάριο Σκαφάρντι, διευθύνων σύμβουλος του ιταλικού διυλιστηρίου Saras SpA, μιας από τις μεγαλύτερες και πιο περίπλοκες μονάδες στην Ευρώπη. Οπως τόνισε σε τηλεφωνική του συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτυο, «κανείς δεν είχε σκεφτεί τη στρατηγική σημασία του να έχει μια χώρα τα δικά της διυλιστήρια».
Λίγοι αντιλαμβάνονται πραγματικά τη σημασία των διυλιστηρίων της Ευρώπης και του ντίζελ καλύτερα από τον Σκαφάρντι, καθώς ο άνθρωπος αυτός έχει περάσει σχεδόν 40 χρόνια στην πετρελαϊκή βιομηχανία. Ως διευθύνων σύμβουλος του Saras, ηγήθηκε μιας εταιρείας που ήλεγχε όχι μόνον την παραγωγή εκατοντάδων εκατομμυρίων βαρελιών καυσίμων στο διυλιστήριο της Σαρδηνίας, αλλά και μεγάλες ποσότητες των εξαγωγών μέσω του εμπορικού της βραχίονα στη Γενεύη. Πρώτα είδε τις τιμές του ντίζελ να καταβαραθρώνονται στη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας το 2020 και τώρα που βρίσκεται στο τέλος της θητείας του ως διευθύνων σύμβουλος βλέπει να γίνεται το ακριβώς αντίθετο: εκτοξεύεται το κόστος του ντίζελ μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με τα προθεσμιακά συμβόλαια στη βορειοδυτική Ευρώπη να κυμαίνονται σε επίπεδα υπερτριπλάσια από τον μέσον όρο των τελευταίων πέντε ετών για αυτή την περίοδο του χρόνου.
Στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ καταναλώνονται τουλάχιστον έξι εκατ. βαρέλια την ημέρα καυσίμων τύπου ντίζελ. Κι ενώ το μεγαλύτερο μέρος τους είναι προϊόν επεξεργασίας των διυλιστηρίων της ηπείρου, μια σημαντική μερίδα του προέρχεται από τρίτες χώρες. Σήμερα η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής του καυσίμου.
Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα επιβαλλόταν αποκλεισμός των εξαγωγών ρωσικού πετρελαίου, τονίζουν στελέχη του κλάδου.
Οι προμήθειες που προσφέρει, όμως, θα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί στην αρχή του νέου έτους, όταν θα τεθούν σε ισχύ οι κυρώσεις της Ε.Ε. κατά της Ρωσίας επειδή θα απαγορεύουν τις εισαγωγές προϊόντων ρωσικού πετρελαίου διά θαλάσσης. Αυτό σημαίνει πως η Ευρώπη θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, ευάλωτη χωρίς τις αναγκαίες προμήθειες και χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα μπορεί να τις υποκαταστήσει. Πολλά από τα ευρωπαϊκά διυλιστήρια έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια και η Ευρώπη θα πρέπει να υποκαταστήσει τα ρωσικά βαρέλια αγοράζοντας από άλλους προμηθευτές.
Ολα όσα συμβαίνουν τώρα αποτελούν ένα μάθημα για τους ιθύνοντες που χαράσσουν πολιτική και τους πηγαίνει πίσω στις βασικές αυτονόητες αρχές που επικρατούσαν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όταν ήταν σημαντικό να είναι ασφαλείς οι προμήθειες. Και η πιο κρίσιμη στιγμή θα είναι μάλλον προς τα τέλη του χειμώνα που αρχίζει τώρα, καθώς τότε αναμένεται να διακοπούν πλήρως οι εισαγωγές από τη Ρωσία. Οπως τονίζει ο Σκαφάρντι, είναι απίθανο «να είχε ποτέ φανταστεί κανείς ότι θα επιβαλλόταν αποκλεισμός των εξαγωγών ρωσικού πετρελαίου».